Του Άγη Βερούτη*
Χθες το απόγευμα με πήρε τηλέφωνο ένας εφηβικός μου φίλος από τις ΗΠΑ, γεννημένος στην Ελλάδα, αμερικανός πολίτης εδώ και δυο δεκαετίες, με μεγάλη περιουσία που έφτιαξε μόνος του στις ΗΠΑ, ο οποίος είχε προσπαθήσει στα προηγούμενα δυο χρόνια να κάνει επενδύσεις στην Ελλάδα.
Το συμπέρασμά του ήταν ότι δεν μπορεί κάποιος να επενδύσει στην Ελλάδα.
Όχι ότι δεν αξίζει να επενδύσει, αλλά ότι δεν μπορεί. Ότι δηλαδή τον εμποδίζει το «σύστημα» που έχει θεσμοθετηθεί στη χώρα με στόχο να αποτρέπει τις επενδύσεις και την δημιουργία νέου πλούτου από την επένδυση κεφαλαίου και τεχνογνωσίας μέσα στη χώρα.
Όταν τον ρώτησα να γίνει πιο συγκεκριμένος, μου περιέγραψε πώς στις 8 επισκέψεις του στη χώρα στα προηγούμενα δυο χρόνια, κατέληξε ότι ενώ φαινομενικά υπάρχουν αρκετές, ικανώς ελκυστικές ευκαιρίες, προκειμένου κάποιος να φέρει $3-$4-$5 εκατομμύρια δολάρια και να τα επενδύσει στην Ελληνική οικονομία, να δημιουργήσει επιχείρηση που θα δώσει δουλειά σε δεκάδες ανθρώπους με τεχνογνωσία και ικανότητες, και προϊόντα που θα μπορούν να καταναλωθούν στην Ελλάδα ή να εξαχθούν.
Το σύστημα αδειοδοτήσεων /γραφειοκρατίας /διαφθοράς εμποδίζει επί του πρακτέου όλες αυτές τις επενδύσεις.
- «Κανείς δεν θέλει να υπογράψει τίποτα», μου είπε.
Όταν καλείται ένας από τους ανθρώπους των οποίων η δουλειά είναι να βλέπουν πιστοποιητικά και να υπογράφουν ότι όλα είναι όπως ορίζει ο νόμος, οι άνθρωποι αυτοί παραλύουν! Φοβούνται ότι κάποιος κάπου κάποτε μπορεί να σκεφτεί ότι για να υπογράψουν τα «έπιασαν», ότι θα παρεξηγηθούν και θα μπλέξουν αν κάνουν τη δουλειά τους. Γι' αυτό και δεν την κάνουν.
Εκτός αν έρθει κάποιος και όντως τους δώσει «το κατιτίς τους» και τότε θα πάρουν το ρίσκο να υπογράψουν γιατί θα έχουν όφελος τωρινό, ενώ αν υπογράψουν χωρίς «το κατιτίς τους» θα έχουν μόνο το ρίσκο.
Έτσι δεν γίνεται τίποτε. Μένουν οι προτάσεις στα συρτάρια και τελικά οι επενδυτές φεύγουν διότι δεν έχουν την υπομονή να περιμένουν να υπογράψει κάποιος μετά από χρόνια, ή διότι δεν δέχονται την προοπτική να λαδώσουν κάποιον για να κάνει τη δουλειά του, χωρίς εκείνοι να έχουν παραβεί τους νόμους ούτε σκοπεύουν.
Οι ξένοι επενδυτές δεν είναι βλάκες (ούτε οι Έλληνες). Ξέρουν ότι αν όταν είναι σε όλα νόμιμοι και κανείς δεν αναλαμβάνει να πάρει την ευθύνη να το πιστοποιήσει, αν στο παραμικρό ξεφύγουν κάπου, αντί να έρθει το κράτος να τους βοηθήσει να διορθώσουν το λάθος τους, όπως γίνεται στις ανεπτυγμένες χώρες, θα έρθει για να τους κλείσει.
Και δεν έρχονται...
*Ακολουθήστε τον Άγη Βερούτη στο twitter @Agissilaos, [email protected]
** Το άρθρο δημοσιεύεται στον Φιλελεύθερο που κυκλοφορεί την Τετάρτη 17 Ιανουαρίου.
