Έχουν ένα δίκιο όσοι ισχυρίζονται ότι η επί δεκαετίες επίκληση του Διεθνούς Δικαίου στις διαφορές μας με την Τουρκία δεν έχει φέρει κάποιο αποτέλεσμα. Η Τουρκία παραμένει προκλητική κι από την οξεία ρητορική έχει περάσει στις απόπειρες δημιουργίας τετελεσμένων στο ίδιο το πεδίο.
Πράγματι, το να λες ότι έχεις μαζί σου το δίκιο είναι ένα θέμα, το να προχωράς σ’αυτή τη διαπίστωση εσύ ο ίδιος και όχι κάποιο δικαστήριο είναι ένα άλλο.
Όσοι επικρίνουν την εθνικιστική ρητορική και καταγγέλλουν τους γνωστούς εθνικιστικούς κύκλους, τι παρουσίασαν όλα αυτά τα χρόνια στην ελληνική κοινή γνώμη ως αντιπρόταση;
Ποιος βγήκε να υπερασπιστεί τη στρατηγική επιλογή της προσέγγισης με την Τουρκία;
Ποιος είχε την τόλμη να βγει και να αρθρογραφήσει υπέρ της συνεκμετάλλευσης του Αιγαίου, αν αυτό πιστεύει πως είναι το σωστό;
Από την άλλη πλευρά, όσοι υποστηρίζουν την ανάγκη η χώρα μας να σκληρύνει τη στάση της απέναντι στην Τουρκία γιατί δεν λένε στους Έλληνες τι συνεπάγεται αυτό; Γιατί δεν εξηγούν καθαρά ότι σκλήρυνση της στάσης μας απέναντι στην Τουρκία σημαίνει αύξηση της στρατιωτικής θητείας και επέκταση του υποχρεωτικού της χαρακτήρας σε όλο τον πληθυσμό (και στις γυναίκες) και βέβαια αύξηση των ήδη υπέρογκων δαπανών για την άμυνα; Κι αν κάποιος πιστεύει ότι πρέπει να αυξήσουμε τις δαπάνες στην άμυνα, από που θα κόψουμε;
Στο δημόσιο διάλογο, όταν η συζήτηση φτάνει στις ελληνοτουρκικές σχέσεις, όλοι έχουμε αποδειχτεί τραγικά ανειλικρινείς και δέσμιοι των ταμπού: ο προοδευτικός κόσμος δεν υπερασπίζεται την ανάγκη εκπόνησης ενός στρατηγικού σχεδίου προσέγγισης με την Τουρκία σε κάθε δυνατό και πιθανό επίπεδο, από τη συνεκμετάλλευση του Αιγαίου μέχρι τα Πανεπιστήμια, τον Πολιτισμό και τον Τουρισμό αλλά και περιβαλλοντολογικές δράσεις, για την προστασία των θαλασσών για παράδειγμα.
Την ίδια στιγμή οι θιασώτες των «σκληρών λύσεων» αποκρύπτουν συστηματικά από το λαό τι συνεπάγεται η υιοθέτηση των λύσεων αυτών. Κι εδώ υπάρχουν ταμπού. Είναι έτοιμοι οι Έλληνες για αύξηση της στρατιωτικής θητείας; Αντιλαμβάνονται ότι οι Ένοπλες Δυνάμεις χρειάζονται ριζική αναδιοργάνωση με τρόπο που ίσως δυσαρεστήσει μέρος της κοινωνίας και των οργανωμένων συμφερόντων;
Ήρθε η ώρα όλες οι πλευρές ν’αφήσουν τις εύκολες ρητορείες και να εμφανίσουν στους πολιτες τον λογαριασμό που θα κληθούν να πληρώσουν σε κάθε στρατηγική επιλογή. Με δεδομένο ότι αυτή την περίοδο στη χώρα ως σοβαρός ενήλικας συμπεριφέρεται κυρίως η ελληνική κυβέρνηση και ειδικά ο Πρωθυπουργός, ας μιλήσει στους Έλληνες κι ας τους εξηγήσει ανοιχτά τι πρέπει να γίνει και κυρίως πόσο θα τους κοστίσει. Γιατί από το κόστος ξεκινάνε και εκεί τελειώνουν όλα. Χωρίς να γνωρίζουμε τι κοστίζει κάθε στρατηγική επιλογή δεν μπορούμε να συζητήσουμε νηφάλια. Απλώς θα ερίζουμε χωρίς να καταλήγουμε πουθενά. Κι αυτό θα αυξάνει το θράσος της Τουρκίας.
