Του Ανδρέα Ζαμπούκα
Αλλάζεις ονόματα, όταν θέλεις να σβήσεις τις παλιές αμαρτίες. Όταν προσπαθείς να απαλλαγείς από το σκοτεινό παρελθόν σου. Κάτι τέτοιο συνέβη με το ΠΑΣΟΚ, στην προσπάθειά του να αφήσει πίσω του όλες τις θολές περιόδους που το καταδίκασαν στην συνείδηση του λαού.
Εδώ όμως, υπήρξαν δύο ιστορικά λάθη που αποδεικνύουν περίτρανα την αποτυχία της επιλογής στην ονοματοδοσία. Το ένα έχει να κάνει με την κακή ερμηνεία της λαϊκής απαξίωσης προς το κόμμα. Γιατί οι ψηφοφόροι δεν τιμώρησαν το ΠΑΣΟΚ για τις αμαρτίες του αλλά αντίθετα, γιατί έπαψε να τις διαπράττει! Συναινώντας μάλιστα, στην υπογραφή ενός μνημονίου που θα έβαζε σε τάξη τα πράγματα! Το δεύτερο λάθος βρίσκεται στην αδυναμία κατανόησης ότι όσοι ακόμα στηρίζουν εκλογικά τον ΣΥΡΙΖΑ το κάνουν επειδή βλέπουν στους κόλπους του να συντηρείται το «πασοκικό DNA» που το ΚΙΝΑΛ έχει αφελώς, απεμπολήσει από την ιδεολογία του.
Κατά συνέπεια, τώρα που αποχώρησε το Ποτάμι και η ΔΗΜΑΡ, ποιος είναι ο λόγος το κόμμα να λέγεται ΚΙΝΑΛ και όχι ΠΑΣΟΚ; Ο μόνος λόγος είναι τεχνικός. Ίσως τα παλιά χρέη, ίσως η κρατική επιχορήγηση στους συνασπισμούς κομμάτων. Αλλά δεν είναι κάτι που δεν ξεπερνιέται, δεδομένου πως τα παλιά δάνεια έχουν μπει σε μία ρύθμιση και αποδίδονται κανονικά οι δόσεις, τουλάχιστον όπως υποστηρίζουν οι ίδιοι οι «κληρονόμοι» της κομματικής «αυτοκρατορίας».
Σε κάθε περίπτωση, σε αυτή την φάση και πριν ακόμα μπούμε στην καρδιά της προεκλογικής περιόδου, το ΚΙΝΑΛ πρέπει να γίνει ΠΑΣΟΚ! Και μόνο να σκεφτεί κανείς ότι ο Αλέξης Τσίπρας προσπαθεί λυσσαλέα να αλώσει το Κίνημα Αλλαγής περισυλλέγοντας το περιθώριο του ΠΑΣΟΚ που απέμεινε, καταλαβαίνει την σκοπιμότητα του εγχειρήματος.
Δεν χρειάζονται δεύτερες σκέψεις. Η επαναφορά ενός ονόματος που ταυτίστηκε με την φαντασίωση των περισσοτέρων Ελλήνων δεν είναι απαραίτητο ότι θα δημιουργήσει προβλήματα στην ηγεσία του. Αντίθετα, θα αδειάσει και τον Αλέξη Τσίπρα και πολλούς άλλους στον ΣΥΡΙΖΑ - όπως ο Βερναρδάκης- που εκφράζουν πολεμικές διαθέσεις εναντίον του ΚΙΝΑΛ.
Eιδικά αυτόν τον καιρό, που μέσα από διαδοχικές προσεγγίσεις, ένα μεγάλο μέρος των στελεχών του σημιτικού ΠΑΣΟΚ έχει προσχωρήσει στον ΣΥΡΙΖΑ ή διατυπώνει την κριτική του υποστήριξη σε αυτόν. Και επιπλέον, δραστηριοποιείται ενεργά στο προσκήνιο για την πραγματοποίηση της περιβόητης γέφυρας ανάμεσα στον ΣΥΡΙΖΑ και την «κεντροαριστερά».
Εδώ βεβαίως χρειάζεται λίγο θάρρος. Και περισσότερη πολιτική σοφία, προκειμένου να επιστρέψει στο ΚΙΝΑΛ από τον ΣΥΡΙΖΑ, η αρπαγείσα κιβωτός της ιδεολογίας .
Ναι αλλά το ΠΑΣΟΚ δεν θα είναι το κίνημα του σοσιαλιστικού εκσυγχρονισμού που πρεσβεύει το ΚΙΝΑΛ. Σιγά τον εκσυγχρονισμό... Αν υπάρχει κάποια ελπίδα μετάλλαξης της Κεντροαριστεράς σε μεταρρυθμιστικό φορέα, θα φανεί στην συμμετοχής της σε κάποια μελλοντική κυβέρνηση. Εκεί που θα δοθούν ευκαιρίες για την άσκηση σοβαρής κοινωνικής πολιτικής δια της εξυγίανσης του κράτους πρόνοιας και του κράτους δικαίου.
Από εκεί και πέρα, δεν έχει πια νόημα να μπερδεύονται οι ψηφοφόροι και τελικά να καταλήγουν στον ΣΥΡΙΖΑ. Και μόνο που θα ανακοινωθεί η αλλαγή του ονόματος, ένα μεγάλο ποσοστό του κυβερνώντος κόμματος θα επιστρέψει στο παλιό και πατροπαράδοτο ΠΑΣΟΚ.
Και για όσους αγανακτούν ακόμα με τις πασοκικές περιόδους του άκρατου λαϊκισμού, να σκεφτούν ότι η χειρότερη μορφή του εκφράστηκε από τον Τσίπρα. Και πως η μοναδική λύση απεγκλωβισμού των ψηφοφόρων του ΣΥΡΙΖΑ είναι να τους προσφερθεί η δυνατότητα να γοητευτούν από την παλιά σαγήνη της πασοκικής θρυλικής ταυτότητας.
