Του Σάκη Μουμτζή
Είναι γεγονός πως ο δικομματισμός επέζησε. Με διαφορετική σύνθεση και μορφή, αλλά επέζησε.
Επέζησε όμως τραυματισμένος.
Πριν από τα μνημόνια τα δύο μεγάλα κόμματα ελάμβαναν περίπου το 80-85% των ψήφων. Σήμερα μετά βίας συγκεντρώνουν το 65%.
Για να μην αναφερθώ στις εκλογές του Μαϊου 2012, που έλαβαν και τα δύο μαζί το 35% των ψήφων. Το σοκ του πρώτου μνημονίου ήταν συντριπτικής μορφής.
Σήμερα λοιπόν, πορευόμαστε με έναν δικομματισμό, σε ένα όμως πολυκερματισμένο πολιτικό τοπίο. Κάτι που σημαίνει μεγάλη ρευστότητα.
Ταυτοχρόνως, σημαίνει πως οι πυρήνες των δύο μεγάλων κομμάτων, της Νέας Δημοκρατίας και του ΣΥΡΙΖΑ, γνωρίζουν άριστα γιατί επιλέγουν αυτά τα κόμματα.
Δεν υπάρχουν αυταπάτες.
Επιλέγουν τον ΣΥΡΙΖΑ για τα πεπραγμένα του και την Νέα Δημοκρατία για το πρόγραμμα της. Συγχρόνως, στους ακολούθους των δύο κομμάτων κυριαρχεί η αντίληψη πως το άλλο κόμμα εκφράζει το απόλυτο κακό που ή πρέπει να φύγει ή πρέπει να μην έρθει.
Για την Νέα Δημοκρατία, εφ΄όσον κερδίσει τελικά τις εκλογές, η μετεκλογική κατάσταση θα είναι εύκολα διαχειρίσιμη.
Γιατί;
Διότι δεν υποσχέθηκε τίποτα. Δεν δημιουργεί προεκλογικά κανένα κλίμα παροχών και θεαματικών εξαγγελιών.
Αυτό πολύ απλά σημαίνει πως δεν θα έχει να αντιμετωπίσει, μετά την νίκη της τους, «κοψοχέρηδες», μια κατηγορία ψηφοφόρων που αποσταθεροποιεί το πολιτικό σύστημα της χώρας.
Οταν ένα κόμμα δεν δημιουργεί μεγάλες προσδοκίες, δεν δημιουργεί και μεγάλες απογοητεύσεις.
Δηλαδή η ηγεσία της Νέας Δημοκρατίας βάζει τον πήχη χαμηλά;
Καθόλου.
Τον βάζει στο ύψος που μπορεί να τον υπερπηδήσει. Εχει πλήρη επίγνωση της κατάστασης και των δυνάμεων της, αλλά και των αντοχών των πολιτών.
Τι πρέπει να κάνει λοιπόν ο Κυριάκος Μητσοτάκης για να θεωρηθεί επιτυχημένος πρωθυπουργός, μέσα στις δεδομένες συνθήκες;
1. Να ισοπεδώσει το «ή εμείς ή αυτοί», το «θα μας τελειώσουν ή θα τους τελειώσουμε». Να βάλει τέλος στον Εφιάλτη του διχασμού που καλλιεργεί συνειδητά ο ΣΥΡΙΖΑ.
Να διασφαλίσει πλήρως το μεταπολιτευτικό μοντέλο, που έχει ως βασικό χαρακτηριστικό του την ομαλή εναλλαγή των κομμάτων στην διακυβέρνηση του τόπου.
Να καταστήσει σαφές πως δεν έχουμε διαπάλη καθεστώτων, αλλά πολιτικών κομμάτων στο πλαίσιο της φιλελεύθερης Δημοκρατίας.
Ετσι σήμερα, όσοι μιλούν για το τέλος της Μεταπολίτευσης είναι και ανιστόρητοι. Αγνοούν πως αυτή προέκυψε βιαίως και αν – ό μη γένοιτο – τελειώσει, αυτό θα γίνει και πάλι βιαίως.
Συνεπώς η Νέα Δημοκρατία, έχει ως πρώτιστο καθήκον την συνέχιση της Μεταπολιτευτικής Δημοκρατίας, που εγκαθίδρυσε ο Κωνσταντίνος Καραμανλής.
2. Να εκμεταλλευθεί αμέσως το θετικό κλίμα που θα δημιουργήσει στην οικονομία, η νίκη της. Ως γνωστόν οικονομία =ψυχολογία. Ετσι, αν «τρέξει» με ταχείς ρυθμούς τις αποκρατικοποιήσεις και την ελάφρυνση των φορολογιών, θα αποκτήσει γρήγορα την εμπιστοσύνη των επενδυτών, Ελλήνων και αλλοδαπών.
3. Να ξεβρωμίσει σε μηδέν χρόνο το τοπίο στην Παιδεία και στην Δημόσια Τάξη, καθώς αυτοί οι δύο χώροι αποτελούν τα συγκοινωνούντα δοχεία της βίας και της ανομίας.
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης οφείλει να αδιαφορήσει για τις κραυγές των μαινάδων της Αριστεράς, που θέλουν να διατηρήσουν υπό την επιρροή τους αυτούς τους θύλακες της παραβατικότητας.
Ας το αντιληφθεί ο αρχηγός της Νέας Δημοκρατίας πως αν υποχωρήσει και δεν αποκαταστήσει την τάξη, παντί τρόπω, θα υποστεί μια σοβαρή πολιτική ήττα.
4. Ο πιο δύσκολος στόχος της Νέας Δημοκρατίας είναι το «τσάκισμα» της ιδεολογίας του κρατισμού, καθώς εμφωλεύει πλειοψηφικά στην κοινωνία. Υπάρχουν και ισχυροί πυρήνες στο εσωτερικό του κόμματος, με χρόνιες καταβολές, που θα πρέπει να αντιμετωπίσει και αυτούς, προσεκτικά, ιδίως αν η αυτοδυναμία της είναι οριακή.
Αυτοί οι στόχοι είναι οι ελάχιστοι που οφείλει να πραγματοποιήσει ο Κυριάκος Μητσοτάκης, αν κερδίσει τις εκλογές. Στόχοι εφικτοί, χωρίς υπερβολές που καλλιεργούν φρούδες ελπίδες και απογοητεύσεις.
Ολοι γνωρίζουμε πως η Νέα Δημοκρατία ήταν και είναι το τελευταίο ανάχωμα της φιλελεύθερης Δημοκρατίας απέναντι σε ένα μοντέλο με έντονα τα χαρακτηριστικά του Πουτινισμού.
Γι΄αυτό και απαγορεύεται να αποτύχει.
