Του Γιάννη Αναστασίου
«Ήταν ο Ανδρέας ψεύτης;» αναρωτήθηκε ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας, στο χθεσινό του άρθρο στο Documento ενόψει σήμερα της 3ης του Σεπτέμβρη. Αμέσως τ' αντανακλαστικά για τους συνοδοιπόρους και υποστηρικτές της παρακαταθήκης του Ανδρέα Παπανδρέου λειτούργησαν, σπεύδοντας από το διαδίκτυο ν' απαντήσουν απευθυνόμενοι στον Πρωθυπουργό με την φράση, «όμως εσύ δεν είσαι ο Παπανδρέου». Προφανώς είδαν στον προβοκατόρικο τίτλο του άρθρου του Αλέξη Τσίπρα, την προσπάθειά του να «ξεπλύνει» στον κόσμο της Δημοκρατικής Παράταξης τα ψέματα που έχει πει στον ελληνικό λαό ταυτιζόμενος με τον μεγάλο της ηγέτη, θυμίζοντας ότι και εκείνος υπήρξε λαοπλάνος και δημαγωγός - αρκεί να θυμηθεί κανείς το «ΕΟΚ και ΝΑΤΟ το ίδιο συνδικάτο», ή «το Τσοβόλα δώστα όλα»- μέχρις ότου ανέλθει στην εξουσία το ΠΑΣΟΚ το 81 και στα πρώτα χρόνια της διακυβέρνησής του.
Ο Αλέξης Τσίπρας είναι φανερό σήμερα ότι, προσπαθεί στους πρώην ψηφοφόρους του ΠΑΣΟΚ που φαίνεται να τον αποχαιρετούν εξαιτίας των ψεμάτων και της φρούδας όπως αποδείχτηκε ελπίδας που καλλιέργησε , να ταυτίσει τον εαυτό του με τον ιδρυτή του Σοσιαλιστικού Κινήματος που σε άλλη ιστορική περίοδο και με άλλα δεδομένα, συνέβαλε τα μέγιστα για την εδραίωση της δημοκρατίας της πολιτικής ισορροπίας και της ευημερίας για τους πολίτες στη χώρα μας.
Είναι ξεκάθαρο ότι το κάνει αυτό, έχοντας ως στόχο την υφαρπαγή της συγχώρεσης της, ή λήθης από τους πολίτες για όσα είπε προεκλογικά και έπραξε μετεκλογικά… αποζητώντας τη πολιτική διάσωση και μία δεύτερη ευκαιρία. Ο κ Τσίπρας μάλιστα δεν διστάζει ν' αποδώσει την κριτική που ασκείται και δίκαια στην δημαγωγική πτυχή της πολιτικής παρουσίας του ιστορικού ηγέτη - που προφανώς δεν επισκιάζει το πολιτικό του κεφάλαιο για τον τόπο -, στη Δεξιά και τους συντηρητικούς διαπλεκόμενους κύκλους της χώρας, κάνοντας λόγο για «ρηχή και πολιτικά ιδιοτελής άποψη για τον λαϊκισμό και την εξαπάτηση του λαού, που δήθεν αποτέλεσαν τους βασικούς παράγοντες της εκτόξευσης του ΠΑΣΟΚ στις δεκαετίες του '70 και του '80». Προσπαθεί εμμέσως έτσι, να δώσει άφεση αμαρτιών στο ίδιο του τον εαυτό, για την χωρίς πολιτικό ήθος και αίσθηση εθνικής ευθύνης αντιμνημονιακή δική του ρητορική, που δίχασε τους έλληνες, συμβάλλοντας τα μέγιστα στην δυσβάστακτη καθυστέρηση σε κόστος της εξόδου από τη κρίση της χρεοκοπημένης μας χώρας. Ουσιαστικά ταυτίζει ανιστόρητα τον ριζοσπαστισμό του ΠΑΣΟΚ της μεταπολίτευσης με τις όποιες υπερβολές του -που δεν προκάλεσα όμως εθνική και οικονομική ζημία μετρήσιμη-, με τις δικές του αυταπάτες και την άφρονα πολιτική διαχείριση της αρχικής του διακυβέρνησης, όπου πρωταγωνιστούσε η «βαρουφακιάδα» και το “go back κα. Μέρκελ" που ακόμη πληρώνει η χώρα.
Η άνοδος του Σύριζα στην εξουσία πρέπει να γίνει αντιληπτό, δεν επήλθε επειδή θέλει ο πρωθυπουργός να παρουσιάζει άκομψα μια τέτοια μέρα, ότι, ο ριζοσπαστισμός της δικής του αριστεράς συνεπήρε τα πλήθη.Υπήρξε επειδή προφανώς με την χρεωκοπία της χώρας απέτυχε το μεταπολιτευτικό πολιτικό σύστημα στο σύνολό του για πολλούς και διαφόρους λόγους… και στην κατάλληλη στιγμή, αντί της σωφροσύνης και της ενότητας για να σωθεί η πατρίδα, οι πολίτες έγιναν δέκτες της εξαπάτησης, της ψεύτικης ελπίδας που τους προσφέρθηκε από τον ηγέτη της ριζοσπαστικής αριστεράς στην Ελλάδα που συγκυβερνά με τον εθνολαϊκιστή δεξιό Υπουργό Άμυνας του.
Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο στο Metarithmisi.gr
