Του Γιάννη Παντελάκη
Όταν ένα πρόβλημα παίρνει δραματικές διαστάσεις και η εκάστοτε κυβέρνηση δεν κάνει απολύτως τίποτα για να το επιλύσει, οι κατά καιρούς επικοινωνιολόγοι των πρωθυπουργών ακολουθούν μια γνωστή συνταγή. Διοχετεύουν στα ΜΜΕ μια σχεδόν πανομοιότυπη φράση: «Για το ζήτημα, παρενέβη ο ίδιος ο πρωθυπουργός, ζήτησε εξηγήσεις και τη γρήγορη επίλυσή του». Το ακούσαμε και χθες, το έγραψαν τα περισσότερα ΜΜΕ: «Σύμφωνα με πληροφορίες, ο πρωθυπουργός τηλεφώνησε στον υπουργό Δικαιοσύνης και τον υπουργό Υγείας, ώστε να μάθει λεπτομέρειες και τονίζοντας πως πρέπει να αναληφθούν άμεσα πρωτοβουλίες».
Στην προκειμένη περίπτωση, το ζήτημα αφορά κάποιους που το ίδιο το κράτος θεωρεί περίπου ως κολασμένους. Είναι οι κρατούμενοι του νοσοκομείου φυλακών Κορυδαλλού, οι οποίοι έκαναν απεργία πείνας μετά από 23 ημέρες αποχής από φαρμακευτική αγωγή. Τόσες ημέρες χρειάστηκαν για να παρέμβει ο πρωθυπουργός. Σύμφωνα με τους επικοινωνιολόγους πάντοτε.
Η αλήθεια είναι πως δεν ευθύνεται ο συγκεκριμένος πρωθυπουργός για τις άθλιες συνθήκες που επικρατούν στο συγκεκριμένο νοσοκομείο, οι οποίες παραπέμπουν χωρίς δόσεις υπερβολής σ'' ένα κολαστήριο. Το συγκεκριμένο θέμα έχει έρθει πολλές φορές στη δημοσιότητα, εδώ και χρόνια, πάντα μετά από απεγνωσμένες κινητοποιήσεις κάποιων νοσηλευόμενων. Για να ξεχαστεί μετά από λίγο, αφού προηγούμενα ένας υπουργός ή ένας πρωθυπουργός έχει δώσει κάποιες υποσχέσεις.
Ο συνήγορος του Πολίτη έχει καταγράψει το πρόβλημα από το 2012, επισημαίνοντας πως οι ασθενείς δεν μπορεί να νοσηλεύονται σε ειδικές φυλακές και μάλιστα σε τόσο άθλιες συνθήκες, αλλά σε κανονικό νοσοκομείο. Το Συμβούλιο της Ευρώπης επανειλημμένα έχει ζητήσει να βελτιωθούν άμεσα οι συνθήκες στο νοσοκομείο κρατουμένων. Η εκπρόσωπός του σε μια επίσκεψη τον Μάρτιο του 2014 είχε συγκλονιστεί από αυτό που είδε.
Αλλά, όπως γίνεται συνήθως, κανένας δεν ενδιαφέρεται για κάτι τέτοιο. Και γι'' αυτήν τη στάση βοηθάει και το γεγονός ότι δεν πρόκειται για απλούς ασθενείς, αλλά κρατούμενους ασθενείς, ανθρώπους που έχουν καταδικαστεί για διάφορα αδικήματα. Γι'' αυτούς, δεν δείχνουμε συνήθως το ίδιο ενδιαφέρον συγκριτικά με τους υπόλοιπους, τους αντιμετωπίζουμε κάπως σαν κολασμένους. Είναι μια κατηγορία ανθρώπων οι οποίοι δεν βρίσκονται μόνο στο περιθώριο, απλά δεν υπάρχουν.
Αν κάποιος δει τις φωτογραφίες που διακινήθηκαν χθες στο διαδίκτυο από τους χώρους «νοσηλείας», θα ντραπεί. Ειδικά αν συμμερίζεται την άποψη πως το επίπεδο πολιτισμού μιας κοινωνίας αποδεικνύεται από τον τρόπο μεταχείρισης και περίθαλψης των πιο ανήμπορων. Στο κολαστήριο, συνωστίζονται πολύ περισσότεροι ασθενείς απ'' ό,τι προβλέπεται, σε άθλιες συνθήκες, άνθρωποι με μεγάλα προβλήματα υγείας, τα κρεβάτια έχουν αντικατασταθεί με κουκέτες και στρώματα, οι χώροι αποπνέουν δυσοσμία, οι μεταδοτικές ασθένειες θερίζουν, προχθές προστέθηκε άλλος ένας νεκρός, ένας καρκινοπαθής στο τελευταίο στάδιο, οι οροθετικοί δεν έχουν κανενός είδους ιατρική βοήθεια και κρατούνται σε κελιά-τουαλέτες.
Πρωθυπουργικές ή υπουργικές υποσχέσεις επίλυσης του προβλήματος ή έστω στοιχειώδους βελτίωσης των συνθηκών έχουν δοθεί πολλές όταν το θέμα ερχόταν στη δημοσιότητα. Την τελευταία φορά μάλιστα που ένας κρατούμενος έστειλε στον έξω κόσμο φωτογραφίες που απεικόνιζαν τη φρίκη, τιμωρήθηκε γι'' αυτό. Όλες οι υποσχέσεις πέρασαν μέσα σε λίγο χρόνο στη λήθη. Υπάρχει μια μικρή ελπίδα, αυτήν την φορά να μην επαναληφθεί αυτό. Μια ελπίδα που δεν βασίζεται τόσο στο ενδιαφέρον των σημερινών, αν υπήρχε, ο υπουργός δικαιοσύνης έπρεπε καιρό τώρα να παρέμβει. Ελπίδα που βασίζεται στη δημοσιότητα που μπορεί να πάρει το θέμα και κάποιος ή κάποιοι να παρέμβει. Έστω για την υστεροφημία του, και τις ευαισθησίες που λένε ότι έχουν. Να πουν ότι κάτι έκαναν...
