Της Βίβιαν Ευθυμιοπούλου
Τον Αύγουστο του 2014 κάποιος άνδρας, άνοιξε πυρ στην είσοδο των γραφείων της εφημερίδας New York Times. Το επεισόδιο δεν ήταν αιματηρό και η εφημερίδα, μέσω του τουίτερ, ενημέρωσε αμέσως την κοινή γνώμη ότι όλοι στο κτίριο των γραφείων της ήταν καλά και ότι θα επανερχόταν, όταν θα είχε συγκεντρώσει περισσότερες πληροφορίες για το γεγονός. Το επόμενο ενημερωτικό τουίτ δημοσιεύθηκε μετά από τρεις ολόκληρες ώρες.
Η επίθεση έγινε κυριολεκτικά στην πόρτα μιας από τις μεγαλύτερες εφημερίδες του κόσμου και οι ρεπόρτερ της αντί να αρχίσουν να μας βομβαρδίζουν με φωτογραφίες, εικασίες, σκόρπιες μαρτυρίες περαστικών, έπεσαν με τα μούτρα στο ρεπορτάζ ώστε να συγκεντρώσουν αρκετά εξακριβωμένα στοιχεία πριν μεταδώσουν τι πραγματικά είχε συμβεί και ποια ήταν η φύση της ένοπλης επίθεσης.
Την Κυριακή του βράδυ άρχισε να κυκλοφορεί στο ελληνικό διαδίκτυο μια φήμη που ήθελε άνδρες των ΕΚΑΜ ή της ομάδας ΔΙΑΣ να εισβάλουν σε κινηματογραφική αίθουσα που προβάλλεται η πολυσυζητημένη ταινία “Τζόκερ” (άλλοι έκαναν λόγο για μία αίθουσα και άλλοι για περισσότερες) με στόχο να βγάλουν έξω δια της βίας όσους ανήλικους την παρακολουθούσαν ενώ αυτό δεν προβλέπεται από το νόμο (η ταινία είχε κριθεί κατάλληλη για τους άνω των 18). Η ένταση και η γλαφυρότητα των περιγραφών της… επιχείρησης των ΕΚΑΜ ήταν εντυπωσιακή σε ποικιλία και αποχρώσεις.
Την ώρα που πληκτρολογούμε αυτές τις γραμμές δεν υπάρχει ακόμα μια καταγραφή της αλληλουχίας των γεγονότων. Το ΥΠΠΟ κάνει μια ΕΔΕ και διάφορες ασυνάρτητες δηλώσεις ενώ το Υπ.ΠροΠο δυστυχώς το έχει ρίξει στο «χαβαλέ». Ελπίζουμε τις επόμενες ημέρες να ξεκαθαρίσουν τα πράγματα και να μάθουμε τι πραγματικά συνέβη.
Αυτό που θέλουμε να σχολιάσουμε στο σημείωμα αυτό όμως δεν είναι το τί πραγματικά έγινε αλλά τον τρόπο που τα Μέσα μετέδωσαν την είδηση.
Την Κυριακή το βράδυ λοιπόν όλα τα σάιτ (με σίγουρη εξαίρεση το Liberal, η ομάδα του οποίου έδωσε κάποιο χρόνο για να ξεκαθαρίσει το τοπίο), ανεξαρτήτως χρώματος και πολιτικής τοποθέτησης μετέδωσαν τις πληροφορίες υπερδραματικά, χωρίς να μπουν στον κόπο προηγουμένως να ερευνήσουν τι είχε συμβεί. Δεν σχολιάζουμε τι συνέβη στην πραγματικότητα ή αν έπρεπε η όχι να γίνουν έλεγχοι στις κινηματογραφικές αίθουσες για να διαπιστωθεί αν τηρούν διατάξεις για την προστασία των ανηλίκων. Προφανώς και πρέπει να γίνεται συστηματικός έλεγχος. Σχολιάζουμε το γεγονός ότι τα ΜΜΕ διέσπειραν φήμες αντί να κάνουν τη δουλειά τους. Στην πραγματικότητα υιοθέτησαν τις φήμες ρίχνοντας το μπαλάκι της ευθύνης για την εξακρίβωσή τους σε ποιον αλήθεια; Αδιάφορο.
Γνωρίζουμε πόσο κοστοβόρα είναι η παραγωγή της είδησης και ότι τα διάφορα σάιτ διαγκωνίζονται για μια περιορισμένη διαφημιστική πίτα. Η επισκεψιμότητα είναι ένας από τους παράγοντες που εξεταζουν τα media shop που μοιράζουν αυτή την πίτα. Επειδή οι άνθρωποι της διαφήμισης και της επικοινωνίας έχουν αποδειχθεί πολλάκις σοβαρότεροι των δημοσιογράφων αν και δεν δεσμεύονται από τον ίδιο κώδικα δεοντολογίας ούτε το επάγγελμα της επικοινωνίας προστατεύεται από το Σύνταγμα όπως ο Τύπος ίσως θα πρέπει να αναπτύξουν άλλα κριτήρια αποτίμησης της εμβέλειας κάθε μέσου. Υπάρχουν διάφοροι τρόποι να αξιολογείς τη δημοφιλία κάποιου Μέσου.
Αφού οι δημοσιογράφοι έχουν πλέον απεκδυθεί του θεσμικού τους ρόλου ας αναλάβουν οι άνθρωποι της επικοινωνίας να διασώσουν την τιμή των Μέσων. Σε κάθε περίπτωση κάποιος πρέπει να το κάνει.
