Γεμίσαμε σερίφηδες. Με «αυτόματα» και «καραμπίνες» σαν του γιου μου.
Της φιλοσοφίας, της δημοσιογραφίας, της διπλωματίας. Της πολιτικής, της ιστορίας, των χρηστών ηθών, των ανθρωπίνων σχέσεων.
Το είδος ευδοκιμεί στας Αθήνας. (Και όχι μόνο).
Άνθρωποι αποκομμένοι από τη φύση, -και κατ' επέκταση από τον εαυτό τους-, φαντασιώνονται, διεκδικούν, διακηρύττουν αποκλειστικότητες.
Είμαστε πιο περαστικοί και από τα βότσαλα στο ακροθαλάσσι. Πιο διαβατικοί και από τους κορμούς των πεύκων.
Πάτε σε καμιά παραλία, επισκεφθείτε κανένα ξέφωτο. Θα σας το μαρτυρήσει το κύμα και οι φυλλωσιές των δέντρων.
Και που 'στε. Εμείς οι αδαείς, οι κολασμένοι και οι ερασιτέχνες, σας τα παραχωρούμε όλα. Εκτός από τη χαρά και μια φλούδα ευτυχίας.
-Μετά την καραντίνα και τον κορονοϊό διακρίνω μεγάλη ένταση στους ανθρώπους, μου είπε παιδικός φίλος που συνάντησα στην πατρίδα για το καλοκαίρι.
Θαρρώ, όμως, ότι το είχαμε πάθει πιο πριν. Το μεγαλύτερο κακό που έκανε η διακυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ στη χώρα είναι ο κανιβαλισμός που επέβαλε στους ανθρώπους, το γεγονός ότι έβγαλε σε όλους μας τον χειρότερο εαυτό.
Οι άνθρωποι αλληλομισούνται εκ φύσεως, έγραφε ο Μπλεζ Πασκάλ, ενώ ο Τσαρούχης έλεγε ότι στην Ελλάδα οι άνθρωποι κονταίνουν τους άλλους για να ψηλώσουν οι ίδιοι. Εις μάτην.
«Αστός» είναι εκείνος που δεν επιτίθεται με ακαλαίσθητο τρόπο. Που δεν επιτίθεται. Που αν σε δει να πέφτεις, θα γονατίσει και ο ίδιος. Αλλά πάλι η αισθητική είναι ένα εύκαμπτο όργανο που εξαρτάται από τις καταβολές και την καλλιέργεια του καθενός.
Αστικός πολιτισμός είναι όταν τα υποκείμενα συν-χωρούν, συνυπάρχουν στον χώρο της πόλης, του άστεως, και αυτή η συνύπαρξη θεμελιώνεται και καθορίζεται από βασικές αρχές και αξίες της αστικής δημοκρατίας. Υπέρ του συνόλου.
Και ο Κυριάκος Μητσοτάκης, μας αρέσει, δε μας αρέσει, απεδείχθη αστός από τα γεννοφάσκια του.
Οι Συριζαίοι θα μείνουν στην ιστορία ως τα κατεξοχήν ανακόλουθα πολιτικά υποκείμενα. Αλλά μάλλον η συμπεριφορά και η ψυχοσύνθεσή τους δεν είναι αντικείμενο μήτε της ιστορίας, μήτε της πολιτικής, αλλά άλλης επιστήμης.
- Γιατί τους επαινείς τόσο; Με ρώτησε δαγκώνοντας τον αέρα μεγαλοδημοσιογράφος κεντρώας ιστορικής εφημερίδας. Μία επαινείς τον έναν τους, μία τον άλλον.
- Το έπαθα επί πενταετία ΣΥΡΙΖΑ. Επαινώ ακόμη και τα αυτονόητα από το φόβο μη ξανάρθουν.
Ο καθένας έχει το δικαίωμα να είναι αυτό που θέλει και μπορεί. Αρκεί να αναλαμβάνει την ευθύνη. Οι θιασώτες της «πρώτης φορά αριστερά» θέλουν μόνο τα δικαιώματα. Έχουν δυσανεξία στις υποχρεώσεις.
Το στοίχημα του ανθρώπου που επέλεξε τον πολιτισμό είναι ότι κάθε πρωί ανοίγει τον διακόπτη της καλοσύνης, της ευμένειας, της ευγένειας. Κι όταν από μόνος του ή από την (ανθρώπινη) φύση, ο διακόπτης κλείνει, εκείνος επιμένει να τον επαναφέρει δεξιόστροφα.
