Με κόπο και πρωτοφανείς θεμελιώδεις στερήσεις, βρεθήκαμε σύντομα να μπορούμε να συζητάμε για την επόμενη ημέρα. Πριν δυο εβδομάδες το μετά κορονοϊό Αύριο φάνταζε μακρινό, άδηλο και τρομακτικό.
H Ελλάδα προχώρησε γρήγορα στη λήψη των αναγκαίων μέτρων, πριν από πολλές ευρωπαϊκές χώρες.
Η πραγματικά σημαντική επιτυχία κρίθηκε κυρίως στο ότι η κυβέρνηση μίλησε με όρους πραγματικότητας, υλοποίησε γρήγορα τα αναγκαία, εμπιστεύτηκε το επιστημονικό κεφάλαιο της χώρας, άκουσε και υιοθέτησε αξιόλογες προτάσεις ανεξαρτήτως ταμπέλας και η αντιπολίτευση, παρά τις συριζαϊκές παραφωνίες, πρόταξε την εθνική ανάγκη, συμβάλλοντας καθοριστικά στο σημερινό καλό αποτέλεσμα.
Σπάνια στην πολιτική χωρίς να ωραιοποιούνται καταστάσεις, αντιμετωπίζονται οι πρωτοφανείς απειλές, με καθολική εθνική συναίνεση.
Η κυβέρνηση εξήγησε σε ανθρώπινη γλώσσα τι μας συμβαίνει, πώς αντιμετωπίζει την κατάσταση και ο ελληνικός λαός άκουσε. Αυτό, χωρίς τα θεμελιώδη στηρίγματα που προσέφερε η σοβαρή αντιπολίτευση, δεν θα είχε επιτευχθεί.
Τη διαφορά με θετικό πρόσημο για τη χώρα, την έκανε πρωταρχικά η σύμπνοια, η αμεσότητα στον πολιτικό λόγο σε συνδυασμό με τη συνέπεια λόγου -πράξης -αποτελέσματος.
Τα έως σήμερα αποτελέσματα, δείχνουν ότι οι πολίτες ήταν πολύ περισσότερο έτοιμοι από όσο θεωρούσε το πολιτικό σύστημα και σίγουρα πιο έτοιμοι από το ίδιο.
Αυτά έγιναν όμως, και μπράβο μας. Δεν ξεχνάμε ότι είμαστε, όχι τυχαία, από τους πολύ τυχερούς, που μπορούμε γιατί το κερδίσαμε, ήδη να σκεφτόμαστε την επόμενη μετά κορονοϊό ημέρα.
Ένα μήνα μετά από το lockdown της καθημερινότητάς μας, βλέπουμε Ορίζοντα και για πρώτη φορά τον βλέπουμε όπως είναι- όχι όπως θα θέλαμε: Γκρίζος, με καταστροφές, με πολλές δυσκολίες, αλλά χωρίς τις απώλειες που θρηνεί ο υπόλοιπος κόσμος.
Μετά την καταιγίδα, μετράμε ζημιές και είναι η ώρα της επόμενης μεγάλης μάχης.
Σήμερα λοιπόν, που βάζουμε τις βάσεις για το πολύ κοντινό δύσκολο Αύριο, καλούμαστε να κεφαλαιοποιήσουμε τον ρεαλισμό, την αμεσότητα, την ταχύτητα αντίδρασης σε όσα συμβαίνουν, τη συνέπεια λόγων και έργων και την αποτελεσματικότητα. Ναι θα είναι δύσκολα, πολύ δύσκολα για όλους.
Τη διαφορά στην επόμενη ημέρα, θα την κάνει ο εθνικός σημερινός σχεδιασμός και η αίσθηση ασφάλειας που θα αφήνει στους πολίτες.
Την επιλογή μεταξύ τρόμου και ψυχραιμίας την κάνει η εμπιστοσύνη ή η έλλειψή της. Αυτή, στην Ελλάδα των 3 Μνημονίων, δεν αγοράζεται πλέον. Κερδίζεται κάθε ώρα, που ο πολίτης μπορεί να στηριχτεί σε ένα καλά οργανωμένο κράτος που αντιμετωπίζει τις συνέπειες από την εξάπλωση του ιού, παίρνει μέτρα, σχεδιάζει και υλοποιεί αξιοποιώντας τα εργαλεία που έχει. Και έχει.
Κεφαλαιοποιούμε τις καλές πρακτικές που ακολουθήσαμε στα δύσκολα, σημαίνει να παραμείνουμε ενωμένοι, έξυπνοι και σβέλτοι, αξιόπιστοι και αποτελεσματικοί.
Να φτιάξουμε τη επόμενη ημέρα με Έλληνες που θέλουν, μπορούν και τα καταφέρνουν. Γιατί αν κάτι καλό μας άφησε η πρωτοφανής υγειονομική κρίση είναι η γνώση ότι μπορούμε να είμαστε κι έτσι!
Δουλειά της κυβέρνησης είναι να συνεχίσει να δίνει το σύνθημα σε αυτή την κατεύθυνση και όταν σφυρίξει λήξη των περιορισμών.
Δεν θέλουμε και να γυρίσουμε στην κανονικότητα που ξέραμε. Την κανονικότητα της γραφειοκρατίας, της μετριότητας, των μικροεξυπηρετήσεων, και τακτοποιήσεων. Αυτή η κανονικότητα δεν μας κάνει και δεν φτάνει για να βγάλουμε ούτε τη χρονιά.
Ο κορονοϊός μας έδειξε πώς όλα όσα έσερναν για δεκαετίες τη χώρα, γίνονται πολύ πιο γρήγορα, πολύ πιο εύκολα και πολύ πιο αποτελεσματικά.
Το να μοιραστούμε τα βάρη της νέας κρίσης με τρόπο δίκαιο, σημαίνει, ότι όλοι σηκώνουμε μέρος του φορτίου της σκληρής πραγματικότητας των οικονομικών βαρών που έρχονται, βαδίζοντας προσεκτικά, στοχευμένα, κυρίως εθνικά προσηλωμένοι σε έναν κοινό στόχο. Για την πανεθνική αυτή συστράτευση απαιτείται η εμπιστοσύνη, πως όταν φτάσουμε στην πηγή, να μπορούμε όλοι να πιούμε νερό. Όχι ως επίδομα, όχι ως χάρη, όχι σε βάρος κανενός, αλλά ως δίκαιο αντίτιμο της κοινής προσπάθειας.
Καλή και απαραίτητη η οικονομική στήριξη εν μέσω αναστολής εργασιών σχεδόν στο σύνολο της αγοράς. Στην αμέσως επομένη όμως, εκείνο που δεν χρειαζόμαστε, είναι η επιστροφή στις παλιές κακές συνήθειες, όπου ο πολίτης είναι μόνο αποδέκτης, αντί για συν-διαμορφωτής και ως τέτοιος, άμοιρος ευθύνης, ανήλικος εξαρτημένος. Το Αύριο χρειάζεται ηγεσία σε ρόλο coach ενηλίκων που θέλουν να διακριθούν, όχι πατερούλη ανεύθυνων ανηλίκων.
Η σημερινή κυβερνητική σπαζοκεφαλιά, σε ποιους να πρωτομοιράσει επιδόματα, έχει ορίζοντα ημερών. Από τώρα πρέπει να αντικατασταθεί από το πραγματικό πρόβλημα: Πώς θα ξαναπάρει μπροστά η χώρα, δηλαδή ΟΛΟΙ.
Χρειαζόμαστε σαφείς εφικτούς στόχους και μικρές καθημερινές νίκες. Χρειαζόμαστε την εκμετάλλευση των εργαλείων που έχουμε καθώς και αυτών που ο Κορονοϊός μας πληροφόρησε ότι διαθέτουμε.
Εκεί θα κριθεί Κυβέρνηση και Αντιπολίτευση. Μετά την υγειονομική κρίση μπαίνοντας στα βαθιά της επόμενης δύσκολης ημέρας, όπου κανείς δεν θα βρίσκεται στο απυρόβλητο της ανάγκης και το πολιτικό σύστημα θα αναγκαστεί να ξανασυστηθεί στον πολίτη.
