Του Δημήτρη Λακασά*
Σε μια Ελλάδα που μέρα με τη μέρα στροβιλίζεται στην κρίση, την ανεργία και την υπερφορολόγηση και οι αναπτυξιακές προοπτικές είναι στάσιμες χρειαζόμαστε ξανά ένα νέο Εθνικό αναπτυξιακό μοντέλο.
Για να μειωθεί το έλλειμμα τρεχουσών συναλλαγών της χώρας μας, θα πρέπει να ανακατευθύνει ένα μεγάλο μέρος της παραγωγής / πόρων της από τα μη εμπορεύσιμα στα διεθνώς εμπορεύσιμα αγαθά. Ο στόχος είναι η να αυξηθούν τα εγχώρια παραγόμενα αγαθά καθώς και η ενίσχυση υποκατάστασης εισαγωγών με ελληνικής παραγωγής προϊόντων γεγονός που θα συμβάλει ουσιαστικά στην αύξηση της απασχόλησης. Αυτό απαιτεί επανάκτηση της χαμένης ανταγωνιστικότητας των ελληνικών προϊόντων και καλλιέργεια μιας κουλτούρας εξωστρέφειας.
Επιπλέον, σε μια εσωτερική αγορά που συρρικνώνεται διαρκώς, ο δρόμος προς τα έξω είναι αναπόφευκτος. Η Εθνική μας οικονομία πρέπει να βασιστεί κυρίως στις παραγωγικές και εξαγωγικές της δυνατότητες. Το τετράπτυχο παραγωγή- εξαγωγές – τουρισμός- ναυτιλία είναι οι μόνοι πυλώνες που είναι ικανές να δημιουργήσουν έναν νέο αναπτυξιακό κύκλο . Διαφορετικά είναι αδύνατο η επιχείρηση να διεκδικήσει μερίδιο στις διεθνείς αγορές.
Έχουμε αργήσει απελπιστικά ως κράτος όμως όπως αναφέρει και η κινέζικη παροιμία «ο καλύτερος χρόνος για να φυτέψεις ένα δέντρο είναι σήμερα» διότι το χθες πέρασε και αν καθυστερήσεις μία ημέρα να το φυτέψεις θα καθυστερήσεις μία ημέρα να δρέψεις τον καρπό του. Συνεπώς η αλλαγή του οικονομικού μοντέλου ανάπτυξης αποτελεί εθνική ανάγκη ώστε να εφαρμοστεί το μοντέλο «Παράγω και Εξάγω» με έμφαση στην παραγωγή και στην εξωστρέφεια..
Όλα τα ανωτέρω δεν αποτελούν έναν οδικό χάρτη. Αποτελούν όμως μία πυξίδα με ξεκάθαρη οικονομική αντίληψη και στρατηγικούς στόχους που δύναται να συμβάλει ουσιαστικά στην ουσιαστική αλλαγή του οικονομικού μοντέλου της χώρας μας που τόσο το έχει ανάγκη.
Πολλοί θα πουν ότι το συγκεκριμένο μοντέλο είναι δύσκολο. Συμφωνώ! Έχουμε να επιλέξουμε ανάμεσα στον δύσκολο και στον καταστροφικό δρόμο!
Το μεγάλο μας πρόβλημα ως έθνος είναι ότι ενώ γνωρίζουμε βαθιά μέσα μας ότι δεν υπάρχει άλλος δρόμος ασχολούμαστε με οτιδήποτε άλλο πάρα με το να σηκώσουμε τα μανίκια και να δουλέψουμε επάνω σε αυτούς τους πυλώνες ώστε να αρχίσει να διαφαίνεται φως στο βάθος του τούνελ. Επιτέλους θα πρέπει να σταματήσουμε να «κάνουμε τα πάντα για να αποφύγουμε την πραγματικότητα» όπως είπε και ο Φρόυντ».
*Ο κ. Δημήτρης Λακασάς είναι Επιχειρηματίας & CEO Think Tank SEVE, τ. πρόεδρος ΣΕΒΕ
