Toυ Ανδρέα Ζαμπούκα
Εκτός από το διαζύγιο Φώφης Βενιζέλου στο ΚΙΝΑΛ προέκυψε χθες, ζήτημα με τον Παύλο Γερουλάνο. Να σημειωθεί ότι o υποψήφιος δήμαρχος της Αθήνας πέτυχε υπερδιπλάσιο ποσοστό απ' ό,τι το Κίνημα Αλλαγής στην ίδια περιφέρεια στην ευρωκάλπη (13,19% ο υποψήφιος δήμαρχος, μόλις 6,32% το ΚΙΝΑΛ)....
Κατά το ρεπορτάζ, ο κ. Γερουλάνος τής απάντησε ότι δεν έχει τον χρόνο να ολοκληρώσει μια επαρκή προεκλογική εκστρατεία σε άλλη περιφέρεια. Και πώς η καμπάνια που ήδη έχει κάνει επί έξι μήνες στην Αθήνα –και με τη σημαία του ΚΙΝΑΛ– δεν μπορεί να πεταχτεί στα σκουπίδια. Τελικά όμως, θα ήταν ευχαριστημένος και με μία μη εκλόγιμη θέση στο Επικρατείας.
Τι θέλει να πετύχει η Φώφη με όλα αυτά; Ποιος μπορεί να μπει στο μυαλό της για να μαντέψει την στρατηγική της;
Η Φώφη θέλει οπωσδήποτε να ξεχωρίσει. Με κάθε τρόπο. Να μην μοιάζει σε τίποτα με τον Κυριάκο. Και να μην έχει δίπλα της ανθρώπους που θυμίζουν λίγο ή περισσότερο, Κυριάκο. Η Φώφη θέλει ταυτότητα ηγέτη. Και τα μοναδικά διαφοροποιητικά χαρακτηριστικά που είναι ελεύθερα ανήκουν στον Τσίπρα. Δεν είναι τρομερό; Η Φώφη θέλει να κλέψει την ταυτότητα του Τσίπρα και να γίνει Τσίπρας στη θέση του Τσίπρα!
Μα πως της πέρασε από το μυαλό; Και τώρα βρήκε να ξεδιπλώσει το «σατανικό» της σχέδιο, ενώ μπορούσε να το κάνει και πριν τις Ευρωεκλογές;
Ποιος ξέρει, μπορεί να νόμιζε, όπως οι περισσότεροι από εμάς, ότι θα πάμε για εκλογές τον Οκτώβριο και ο χρόνος είναι υπέρ της. Μπορεί να θεωρούσε ότι στελέχη σαν τον Βενιζέλο και τον Γερουλάνο, θα υπακούσουν στις επιθυμίες του μεγάλου ηγέτη. Μπορεί, μπορεί, μπορεί…
Το ζήτημα είναι πως στο μυαλό της προέδρου του ΚΙΝΑΛ επικρατεί μία στατική εικόνα του εκλογικού σώματος, κατάλληλη προς αλίευση. Θεωρεί δηλαδή η ίδια, πως είναι η μεγάλη της ευκαιρία να προσεταιρισθεί ένα μεγάλο κομμάτι του ΣΥΡΙΖΑ. Το οποίο ακόμα, βαυκαλίζεται με τις φαντασιώσεις της Αριστεράς και τις εγγυήσεις του κρατισμού.
Δεν καταλαβαίνει όμως ότι σε τίποτα δεν είναι ικανή να ταυτιστεί με το ανυπέρβλητο εκτόπισμα του «μεγάλου τιμονιέρη» Αλέξη. Πρώτον, γιατί δεν μπορεί ούτε στο ελάχιστο, να γίνει αδίστακτη όπως εκείνος και δεύτερον επειδή το ακροατήριό του δεν είναι πια το ίδιο ενθουσιώδες όπως το 2015. Απλά το ποσοστό του 23% στις Ευρωεκλογές, δεν ήταν παρά η ψήφος άμυνας στην επερχόμενη «νεοφιλελεύθερη» λαίλαπα του Μητσοτάκη. Η οποία βέβαια, έχει χάσει πια την τρομερή της όψη, αφού η διαφορά των 9,5 μονάδων περιόρισε κατά πολύ την οξύτητας της «εφιαλτικής» του εικόνας…
Σε κάθε περίπτωση, το ΚΙΝΑΛ δεν θα υποκαταστήσει τον ΣΥΡΙΖΑ και η Φώφη επ΄ουδενί δεν μπορεί να βρεθεί στην θέση του Τσίπρα. Και είναι εν τω μεταξύ, εντελώς φαιδρό να παρακολουθεί κανείς μία φιλόδοξη καρικατούρα να προσπαθεί μα μοιάσει σε μία απερχόμενη και ταπεινωμένη καρικατούρα. Και στο τέλος κι οι δυο τους να πασχίζουν να μιμηθούν, με όποιον τρόπο μπορούν, τον πατριάρχη των λαϊκιστών, Ανδρέα Παπανδρέου!
Ένα πράγμα έχω να πω κι ας το μεταφέρει κάποιος στη Φώφη: Καλλιτέχνες σαν τον Τσίπρα γεννιούνται κάθε εκατό χρόνια. Τέτοιους μίμους και εγγαστρίμυθους δύσκολα μπορεί το κοινό να αποθεώσει, για δεύτερη φορά, στο ίδιο σανίδι και στην ίδια θεατρική σεζόν…
