Του Μίλτου Κύρκου
Στο Συνέδριο του Ποταμιού με βάση την πρόταση του Γιώργου Αμυρά για προεκλογική δέσμευση για μετεκλογική συνεργασία με τη ΝΔ, στη βάση ενός προγράμματος, έγινε μια συζήτηση για τον πολιτικό φιλελευθερισμό.
Ο Γιώργος Αμυράς, με τον οποίο έχουμε δεδομένη και αμοιβαία εκτίμηση και σεβασμό, πρότεινε μια σειρά σημείων σύγκλισης. Στο πλαίσιο αυτή της πρότασης συζητάμε, σημείο προς σημείο, βήμα προς βήμα του φιλελεύθερου τανγκό, όπως το ονόμασε ο Γιώργος, για να δω, εάν όντως ο προτεινόμενος παρτενέρ γνωρίζει τον ίδιο σκοπό.
Στο Liberal δύο αρθρογράφοι συνέχισαν τη συζήτηση αυτή, με ένα κοινό λάθος, γιατί δεν ανακάλυψα εγώ τα σημεία της κριτικής μου, αλλά είναι αυτά που πρότεινε ο Γιώργος, έστω και για να ξεκινήσει μια συζήτηση. Με χαρά συμμετέχω στον διάλογο και από εδώ, το Liberal, γιατί η συζήτηση ξεπερνάει το συνέδριο του Ποταμιού.
Τα θέματα λοιπόν, όπως τα έθεσε ο Γιώργος Αμυράς:
1. Διαχωρισμός κράτους και εκκλησίας: θεωρώ πως η ΝΔ δεν είναι έτοιμη για τομές σε αυτή τη σχέση που, όπως είπε ο ΓΑ, θα οδηγήσει στο κράτος να απαλλαγεί από την εκκλησία και την εκκλησία από το κράτος. Η φιλελεύθερη Δύση δεν έχει φτάσει στην καθ΄ ημάς Ανατολή.
2. Ανεξαρτησία της δικαιοσύνης: το ότι ο ΣΥΡΙΖΑ χρησιμοποίησε στελέχη της καραμανλικής πτέρυγας (κ. Παπαγγελόπουλο, κ. Θάνου) για να ελέγξει, όπως περιγράφεται, τη δικαιοσύνη, ως αντίβαρο του συστήματος του τ. Υπουργού της ΝΔ κ. Αθανασίου, μας δείχνει ανάγλυφα την παραδοσιακή σχέση της σημερινής αξιωματικής αντιπολίτευσης με την ανεξαρτησία της δικαιοσύνης.
3. Την επαναφορά του νόμου Διαμαντοπούλου στην εκπαίδευση προκρίνει, και σωστά, ο ΓΑ για απάντηση στην τραγική πολιτική της κυβέρνησης. Ακριβώς τον νόμο που κατεδάφισε η κυβέρνηση ΝΔ-ΠΑΣΟΚ.
4. Προστασία των ατομικών δικαιωμάτων, για τα οποία πραγματικά ο ΓΑ έχει δώσει και την ψυχή του. Μια ματιά μόνο στις ψηφοφορίες αυτής της Βουλής μας πείθει ότι η σχέση της ΝΔ με τα ζητήματα που έχουν λυθεί εδώ και δεκαετίες για τα κεντροδεξιά φιλελεύθερα κόμματα στην Ευρώπη είναι μάλλον εχθρική. Ακόμη και στο ζήτημα του τεμένους, όπου με ψέγει από το Liberal o Αντώνης Πανούτσος για λάθος, μια και η ΝΔ ψήφισε θετικά στην Ολομέλεια, να πω στην γλώσσα που καταλαβαίνει πως there is more than one way to skin a cat: στην αρμόδια επιτροπή η ΝΔ εξέφρασε επιφυλάξεις χωρίς θετική ψήφο, και καθώς οι ΑΝΕΛ ψήφιζαν κατά το θέμα δεν θα έφτανε στην Ολομέλεια χωρίς Ποτάμι ή ΔΗΣΥ!
5. Ψήφος Ελλήνων του εξωτερικού: Είναι αλήθεια πως ο Κυριάκος Μητσοτάκης έχει υποσχεθεί ότι ως πρωθυπουργός θα καταθέσει αμέσως ένα νομοσχέδιο επίλυσης. Να σημειώσω μόνο πως αυτό ακριβώς είχε διαβεβαιώσει ήδη ως πρωθυπουργός και ο Αντώνης Σαμαράς το μακρινό 2012.
6. Διαχωρισμός κόμματος / κράτους. Μέσα στο φεουδαρχικό - κοινοβουλευτικό μας καθεστώς, όπου με μεγάλη ακρίβεια γνωρίζουμε τους υπουργούς πριν από τις εκλογές, πιστεύουμε ότι οι ίδιοι υπουργοί θα προσφέρουν διαφορετική πολιτική;
Οι προτάσεις του Γιώργου Αμυρά εκφράζουν την αγωνία της κεντροδεξιάς για τα απαραίτητα βήματα εκσυγχρονισμού της ελληνικής κοινωνίας. Η μόνη μας διαφορά είναι πως εγώ δεν βλέπω τη ΝΔ, όχι μόνο να μπορεί να τα εγγυηθεί, αλλά ούτε να τα περιλαμβάνει στον καθημερινό της λόγο, που κυριαρχείται από τον αντιπρόεδρο και αντίστοιχους εκπροσώπους. Και φυσικά δεν είναι όσα μόνο αναφέρθηκαν, αλλά και η τέλεια αντίθεσή της παλαιότερα στο νόμο Γιαννίτση για τις συντάξεις, η ανάσυρση του Πατρίς - Θρησκεία από το οπλοστάσιο πολλών στελεχών της χωρίς κριτική, ακόμη και η θεοποίηση της «αξιολόγησης των δημοσίων υπαλλήλων» ως πανάκειας για την επίλυση των προβλημάτων της δημ. διοίκησης χωρίς να αγγίξουμε τον πελατειασμό ενός κράτους που θέτει προς πώληση τις υπηρεσίες του, αντί να τις προσφέρει στο κοινωνικό σύνολο. Η αξιολόγηση είναι το τέταρτο και τελευταίο στάδιο στον δύσκολο αγώνα της μεταρρύθμισης αυτής, και όχι ψευδεπίγραφα το πρώτο.
Εάν οι φίλοι της κεντροδεξιάς πιστεύουν πως το #ναφύγουν είναι το σωστό πολιτικό σύνθημα, δεν χρειάζεται να μας πείσουν ότι είναι φιλελεύθερη η Νέα Δημοκρατία, ώστε να συνεργαστούμε μαζί της. Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ κάνει ό,τι μπορεί για να τους δικαιώνει. Όσοι ξεχνούν πόσοι «έφυγαν» τόσες δεκαετίας χωρίς οι πολίτες να θέσουν ως κυρίαρχο αίτημα το ποιοι θα έρθουν και τι πολιτική θα εφαρμόσουν, μπορούν να την στηρίξουν χωρίς δεύτερη σκέψη, χωρίς άλλοθι.
Όσοι όμως θέλουμε, την επόμενη ημέρα να μην έχουμε τις γνωστές εκπλήξεις, ας ψηφίσουμε όχι πιστεύοντας θολές υποσχέσεις, αλλά βασισμένοι στις πράξεις μιας τετραετίας: την μοναδική παρουσία του Ποταμιού ως παραγωγικής αντιπολίτευσης στη Βουλή, τη στήριξη του σε κάθε νόμο που επηρεάζει θετικά τη ζωή των πολιτών, την εθνική του συνεισφορά όποτε χρειάστηκε, από το μνημόνιο ως τις Πρέσπες. Κανείς άλλος δεν τα προσφέρει αυτά τόσο αταλάντευτα. Και εάν η ανάγκη κυβερνησιμότητας τεθεί επιτακτικά, στην επόμενη βουλή ή αργότερα, το Ποτάμι πρέπει να είναι εκεί ως παράγοντας σύνθεσης και σταθερότητας.
Και για να μην υπάρξουν οι αναμενόμενες αντιδράσεις, εάν είχε προταθεί στο Συνέδριο αντίστοιχη πρόταση για συνεργασία με τον ΣΥΡΙΖΑ, θα μιλάγαμε εδώ ή σε άλλο βήμα για το παράλογο της συνεργασίας Ποταμιού-ΣΥΡΙΖΑ στις επόμενες εκλογές στη βάση προγραμματικής σύγκλισης.
