Του Ανδρέα Ζαμπούκα
Η μεγάλη φαντασίωση του Αλέξη Τσίπρα διαδραματίζεται στα εγκαίνια της επόμενης ΔΕΘ. Στο πρώτο πάρτι μετά την πανηγυρική έξοδο του Αυγούστου. Στην πρώτη σύναξη των θριαμβευτών που έβγαλαν τη χώρα από το Μνημόνιο, που ρύθμισαν τον κατώτατο μισθό, που διώρισαν μερικές δεκάδες χιλιάδες στο Δημόσιο και επανέφεραν την 13η σύνταξη. Εκεί που γίνονται πάντα τα μεγάλα πανηγύρια της δημοκρατίας και μοιράζονται τα δώρα του λαού.
Και όχι μόνο αυτό. Ο πρωθυπουργός να έχει μαζί του τρεις επιστολές : του Σολτς για την απαλλαγή του χρέους από υποχρεώσεις, του Εurogroup για την "ανεξαρτησία" της δημοσιονομικής πολιτικής και του ΔΝΤ για την άνευ όρων αποχώρηση...
Μέσα στο Βελλίδειο, ένα ενθουσιώδες κοινό να χειροκροτεί παρατεταμένα για την επαναφορά στην κανονικότητα της Μεταπολίτευσης. Στα επιδόματα, στις αυξήσεις συντάξεων, στη "σταθερή και μόνιμη" εργασία του Δημοσίου και στο τρυφερό και προστατευτικό κομματικό κράτος.
Και μετά εκλογές. Με τον ΣΥΡΙΖΑ να τις κερδίζει πανηγυρικά, τρέχοντας για αγκαλιές με τον Πάνο Καμμένο, αυτή τη φορά, στο περιστύλιο του Ζαππείου μιας και το κόμμα έγινε πια συστημικό...
Όλα θα ήταν υπέροχα, αν δεν υπήρχαν κάποιοι που θέλουν να πάρουν πίσω τα χρήματά τους. Αν δεν υπήρχε μια Ευρώπη η οποία τρέμει στην ιδέα ότι θα ανοίξει και πάλι η μαύρη τρύπα του ελληνικού δράματος. Την ώρα που χρειάζεται χρόνος και δεξιότητα να αντιμετωπιστεί το νέο μέτωπο της Ιταλίας...
Παρά την διάθεση του Αλέξη Τσίπρα για φαντασιώσεις, ούτε το ΔΝΤ ούτε κανένα από τα κοινοβούλια των εταίρων ούτε και η φίλη πλέον, Άνγκελα Μέρκελ είναι διαθέσιμοι να πάρουν μέρος σε νέες επικίνδυνες δραματουργίες.
Η χθεσινή μέρα ήταν χαρακτηριστική για τις διαθέσεις τους, προσφέροντας μια "ολιστική χυλόπιτα" για την κυβέρνηση και τον πρωθυπουργό που παρηγορήθηκε με την υπόσχεση να καλύψει όλα τα προαπαιτούμενα μέχρι την έναρξη του Μουντιάλ...
Δηλωτική του κλίματος που επικρατεί στους δανειστές είναι η δήλωση κυβερνητικού παράγοντα της ευρωζώνης, ο οποίος, εξηγώντας τη στάση τους, έλεγε με νόημα: «Όταν χρωστά κανείς σε μια τράπεζα ένα εκατομμύριο ευρώ, είναι δικό του πρόβλημα. Όταν, όμως, της χρωστά ένα δισ. τότε γίνεται πρόβλημα της τράπεζας. Οι Έλληνες μας χρωστούν περισσότερα από 200 δισ. ευρώ, οπότε δεν μπορούμε να αδιαφορήσουμε για το τι συμβαίνει στη χώρα τους».
Σύμφωνα με έγγραφα που αποκάλυψε στις 25 Απριλίου, η εφημερίδα Handelsblatt η Γερμανία θέλει να διασφαλίσει ότι η Ελλάδα θα συνεχίσει να τηρεί τις μνημονιακές δεσμεύσεις της και να ασκεί συνετή δημοσιονομική πολιτική και μετά το μνημόνιο και βλέπει τα μέτρα ελάφρυνσης του χρέους σαν ένα μέσο άσκησης πίεσης για να πετύχει αυτόν τον στόχο. «Ο μηχανισμός», σημειώνει το έγγραφο, «μπορεί να ενεργοποιηθεί και να συνεχίσει να λειτουργεί εφόσον, κατά τις τακτικές αξιολογήσεις, η Ελλάδα τηρεί τις μεταπρογραμματικές δεσμεύσεις της, όπως αυτές που προκύπτουν από τους ευρωπαϊκούς δημοσιονομικούς κανόνες».
Το βέβαιο είναι ότι δεν υπάρχει καμία περίπτωση να αφεθεί το "πειρατικό" να ξαναμοιράσει τη λεία στους ψηφοφόρους του. Κατά τα άλλα, οι επιλογές είναι μετρημένες: ή αποδέχεται η κυβέρνηση την μεταμνημονιακή επιτήρηση - χωρίς βεβαώς, μπόνους αποδοχής- ή εγκαταλείπει ηρωικά την εξουσία, για να επανέλθει στο ρόλο του μπουρλοτιέρη... Οποιαδήποτε άλλη επιλογή μοιάζει ανέφικτη για την συστημική επιβίωση της κυβέρνησης, όπως την φαντάζεται ή όπως την εύχεται για τον εαυτό της.
Το γεγονός είναι ότι φεύγουν! ''Ότι ξεκίνησε ήδη η αντίστροφη μέτρηση για την μεγάλη έξοδο. Το πότε και πώς θα το αποφασίσουν πρώτα οι δανειστές και στη συνέχεια, το Μαξίμου. Όπως επίσης, και την οντολογική τους υπόσταση μετά τις εκλογές, όταν θα αναζητούν τρόπο να μην διαλυθούν άτακτα και χωρίς άλλοθι στην επικράτεια...
