Στο άρθρο που έγραψε για το Liberal παραμονή της Πρωτοχρονιάς, η Μαριάννα Σκυλακάκη αναφέρεται στη συνομιλία που είχε η ίδια με τον Σάιμον Άνχολτ στο πλαίσιο της διοργάνωσης του συνεδρίου Singularity U Greece. Ήταν μια από τις ομιλίες της φετινής διοργάνωσης του Singularity U Greece που ξεχωρίσαμε.
Ο Άνχολτ είναι σύμβουλος κρατών και κυβερνήσεων για θέματα εθνικής εικόνας (image) και ταυτότητας (branding), συγγραφέας του βιβλίου «Η Εξίσωση της Καλής Χώρας» (Penguin Random House) και εμπνευστής του Δείκτη Καλής Χώρας (Good Country Index).
Ο Άνχολτ έχει εισάγει την ιδέα ότι η ανάπτυξη μιας χώρας είναι ευθέως ανάλογη της αντίληψης που έχει γι αυτή ο υπόλοιπος πλανήτης. Μια αντίληψη όμως που στο σύγχρονο κόσμο δεν διαμορφώνεται αποκλειστικά από χαρακτηριστικά όπως το φυσικό κάλλος και η πολιτιστική κληρονομιά αλλά και το πόσο χρήσιμη είναι η κάθε χώρα στον κόσμο και πόσο συμβάλλει στην ανάδειξη και τη διατήρηση οικουμενικών αξιών.
Με όρους οικονομικούς και εσχάτως και χρηματιστηριακούς ο Δείκτης Καλής Χώρας έχει στον πυρήνα του την ανάπτυξη ESG που συμπυκνώνει τη σύγχρονη φιλοσοφία για τη βιώσιμη ανάπτυξη: Περιβάλλον, Κοινωνία, Διακυβέρνηση. Έχουμε γράψει στο παρελθόν σχετικά.
Φανταστείτε λοιπόν μια χώρα που έχει ιεραρχήσει πολύ ψηλά την προστασία του περιβάλλοντος, σε όλα τα επίπεδα, από την ενέργεια και τη χρηστή διαχείριση των υδάτινων πόρων μέχρι την προστασία των ζώων.
Φανταστείτε μια χώρα που προσπαθεί συστηματικά να καλύψει τις ανισότητες, διασφαλίζει αποτελεσματικά και όχι μόνο στο χαρτιά, τα δικαιώματα του ανθρώπου αλλά και τα εργασιακά δικαιώματα, την ισότητα των φύλων και τα δικαιώματα της ΛΟΑΤΚΙ+ Κοινότητας.
Φανταστείτε μια χώρα που θα ιεραρχεί ψηλά τη χρηστή δημόσια και εταιρική διακυβέρνηση, τη διαφάνεια, τη λογοδοσία που θα πατάσσει συστηματικά τη διαφθορά.
Από τη στήλη συνηθίζουμε να καυτηριάζουμε τις υψιπετείς διακηρύξεις που κωδικοποιούνται σε συνθήματα του στυλ: «Να γίνουμε Δανία του Νότου», «Να προσελκύσουμε στην Ελλάδα ψηφιακούς νομάδες», αν και είμαστε σε θέση να αντιληφθούμε πολύ καλά τη χρησιμότητα ενός συνθήματος στην κωδικοποίηση μεγάλων αφηγημάτων προγραμματικού χαρακτήρα.
Μόνο που ο στόχος για ESG ανάπτυξη ή για μια «Καλή Χώρα» δεν είναι ένας οραματικός στόχος που εισάγουμε απ' έξω γιατί δείχνει καλή ιδέα αλλά μοντέλα που μπορούμε να προσαρμόσουμε στα μέτρα μας δηλαδή, στο ιστορικό υπόβαθρο και τις ιδιαιτερότητες της ελληνικής κοινωνίας.
Όλα αυτά που γράφουμε έχουν ήδη ακουστεί προεκλογικά και έχουν επαναληφθεί και στις προγραμματικές δηλώσεις του πρωθυπουργού στη Βουλή. Τα έχουμε διακρίνει στο σχέδιο Πισσαρίδη και τις κυβερνητικές διακηρύξεις που σχετίζονται με τη διαχείριση των κονδυλίων του Ταμείου Ανάπτυξης.
Όπως όμως συμβαίνει με ό,τι μεγάλο καταπιάνεται η κυβέρνηση (πχ ασφαλιστική μεταρρύθμιση) απουσιάζει η πολιτική και ιδεολογική πλαισίωση. Ακούμε πολλά «τεχνικά» αλλά στεγνά, χωρίς στιβαρή πολιτική πλαισίωση, χωρίς να συνοδεύονται από κάποιο μεγάλο πολιτικό αφήγημα με αρχή, μέση και τέλος. Κι αν κάτι μας εντυπωσιάζει είναι ότι όσοι έχουν εμπλακεί σε αυτά τα σχέδια είναι κατεξοχήν ικανοί να μιλήσουν γι αυτά με όρους πολιτικούς αλλά παρ’ όλα αυτά διστάζουν να το κάνουν.
Είναι αλήθεια ότι στη χώρα μας έχουμε χορτάσει από μεγάλα λόγια, από διακηρύξεις προγραμματικού χαρακτήρα διατυπωμένα σε άψογη πολιτική διάλεκτο αλλά όμως αυτός δεν είναι λόγος για να εγκαταλείψουμε τον πολιτικό κώδικα αλλά να τον επεξεργαστούμε με μεγαλύτερη επιμέλεια και τελικά να δεσμευτούμε σε ό,τι αυτός σημαίνει.
Θέλουμε να ακούσουμε μια ιστορία που θα περιγράφει ένα μέλλον, όχι πολύ μακρινό στο οποίο θα πρωταγωνιστούμε εμείς, σε αυτή τη χώρα, ευτυχισμένοι και ευημερούντες.
Δεν είναι δύσκολο. Δεν απαιτεί καν τόλμη. Απαιτεί όμως δέσμευση. Με τη χώρα και τους ανθρώπους της.
