Της Μαρίας Dawkinson
Σάββατο πρωί στη Ρώμη. Το κουδούνι χτυπά επίμονα και ο άνδρας του σπιτιού ανοίγει την πόρτα. Η γυναίκα του σπιτιού ήταν μέσα, γιατί εκείνη δε θα άνοιγε ποτέ σε άγνωστο, ακόμα και αν ήταν ο Πάπας. Αλλά είναι ένας νέος Aφρικανός γύρω στα τριάντα, με ρούχα σπορ και μπουφάν αθλητικό.
«Είμαι καθολικός παπάς και ήρθα για να ευλογήσω το σπίτι». Η γυναίκα προβάλει το κεφάλι της με απορία. Ο σκύλος σηκώνει τα αυτιά του με περιέργεια. «Είμαστε ορθόδοξοι», απαντά με λίγη δόση προβοκάτσιας ο άνδρας του σπιτιού. Ο νέος που λέει ότι είναι παπάς μουρμουρίζει: «ε, τότε δε γίνεται» και χωρίς άλλες κουβέντες γυρνά και φεύγει.
«Γιατί άνοιξες την πόρτα;», ρωτά η καχύποπτη γυναίκα. «Νόμιζα ότι ήταν ο γείτονας», αποκρίνεται ο καλοπροαίρετος άνδρας.
Θεωρώ ότι μάλλον ήταν ο παπάς. Είχαν τοιχοκολλήσει στην είσοδο της πολυκατοικίας το γνωστό Α4, που έλεγε ότι το Σάββατο θα περάσει ο εκπρόσωπος της ενορίας για ευλογία. Θα μπορούσε να το είχε εκμεταλλευτεί ο οποιοσδήποτε βέβαια, αλλά δε θα πάω εκεί. Η καθολική εκκλησία κάθε λίγο αναγγέλλει μια τέτοια επίσκεψη. Είναι ένας τρόπος να υπενθυμίζει στο ποίμνιο τις υπηρεσίες της και να βγάζουν οι παπάδες ένα έξτρα 20ευρω από τον κάθε πιστό.
Η Εκκλησία θα μπορούσε τουλάχιστον να επιβάλλει την επίσημη εκκλησιαστική ένδυση. Παπάς με μπουφάν adidas είναι πολύ προχωρημένος και σύγχρονος, δε λέω, αλλά όχι ιδιαιτέρως πειστικός, ειδικά σε μια επίσκεψη κατ'' οίκον. Αυτό που είναι όμως πιο άξιο λόγου είναι η απαξίωση από την ευλογία, ενός σπιτιού που δεν υπόκειται στον καθολικισμό. Υποθέτω πως ακριβώς το ίδιο θα συνέβαινε και στην αντίθετη περίπτωση. Αν πιστεύεις στις χριστιανικές αξίες, η ευλογία δεν κάνει δογματικούς διαχωρισμούς, αλλά αφορά όλους. Λέμε, τώρα...
Βάσει αυτής της εμπειρίας, η θρησκεία δεν ενώνει. Χτίζει στεγανά ανάμεσα στους ανθρώπους. Ομαδοποιεί και αξιώνει κάποιους, ενώ αποξενώνει όλους τους υπόλοιπους. Δημιουργεί τον «άλλο». Ως εκ τούτου, καμία από τις θρησκείες και τα δόγματά τους δεν πείθει όταν λέει ότι είναι ειρηνική και διδάσκει την αγάπη, από τη στιγμή που κάνει τέτοιους διαχωρισμούς και παγιώνει αναπόφευκτα τις αντιπαλότητες.
Όλες οι θρησκείες είναι υποδιαιρέσεις και εκφράσεις του ιδίου concept: Η ομάδα μας είναι ενωμένη απέναντι σε όλες τις άλλες, κάτω από τον δικό μας Θεό. Όλοι οι άλλοι είναι αιρετικοί ή άπιστοι εκτός από εμάς που αγαπιόμαστε μεταξύ μας. Έτσι δεν προωθούνται τα ανθρωπιστικά ιδεώδη και δεν ενώνονται οι άνθρωποι. Έτσι χωρίζεται η ανθρωπότητα.
Για το εύκολο οικονομικό κέρδος των παπάδων, χωρίς απόδειξη βέβαια, που υποθάλπτει ο φόβος και η προκατάληψη, ούτε λόγος...
