Υπάρχει ένα τραγούδι που έχει γράψει ο Μάνος Ξυδούς των ΠΥΞ ΛΑΞ, για το συγκρότημα Domenica, που είχα ακούσει σε μια ανοικτή συναυλία, στην παραλία της Σελινίτσας, δίπλα στο ναυάγιο του φορτηγού πλοίου «Δημήτριος». Η εικόνα εκείνη, του ξεβρασμένου στην παραλία ναυαγίου και κάποιοι στίχοι του τραγουδιού, μου φαίνονται σήμερα ιδιαίτερα επίκαιροι.
“Πέρασε η ώρα μα δεν φάνηκες
άχρηστα ρολόγια που μου χάριζες
άχρηστα τραγούδια που μαράθηκαν
άχρηστα ρολόγια που σταμάτησαν”
Το τοπίο και οι στίχοι, κάνουν αναφορά σε λανθασμένους χειρισμούς, σε χαμένες ευκαιρίες και σε χαμένους χρόνους.
Αρκεί άραγε από μόνο του, το φουσκωμένο πορτοφόλι που αισθανόμαστε πως έχουμε σήμερα, με τη βοήθεια των θεσμών της Ευρωπαϊκής Ένωσης, για να ξεκολλήσει το ναυάγιο από την αμμουδιά; Να εκμεταλλευτεί τους χρόνους; Να προλάβει τους δείκτες του ρολογιού; Μάλλον όχι.
Η ρευστότητα που διοχετεύεται από την Κομισιόν και την Ευρωπαϊκή Τράπεζα, ηχεί πολύ ευχάριστα στα αυτιά των κυβερνήσεων, των επιχειρήσεων και των πολιτών. Όμως η ρευστότητα αυτή, δείχνει ακριβώς το μέγεθος του προβλήματος, το βάθος και την διάρκεια της ύφεσης και το βαθμό της αβεβαιότητας. Ζούμε μέσα σε ένα πάρτι υπεραναλήψεων από το ΑΤΜ του τραπεζικού υποκαταστήματος της γειτονιάς μας, χωρίς να βλέπουμε στην οθόνη του ΑΤΜ, ούτε το λογότυπο του covid-19, ούτε τον λογαριασμό που διαρκώς επιβαρύνεται.
Που έγκειται η έννοια της ευκαιρίας; Ούτε στα μέτρα ανακούφισης, ούτε στα μέτρα πυροσβεστικού χαρακτήρα. Ούτε στη ρευστότητα, ούτε στην στήριξη των θέσεων εργασίας. Ούτε στο πάγωμα των χρεολυσίων των δανείων των επιχειρήσεων, ούτε στην επιθυμητή από πολλούς χαλάρωση των αυστηρών τραπεζικών κριτηρίων χρηματοδότησης.
Η ευκαιρία έγκειται στο γεγονός, ότι οι συνθήκες κάνουν επιτακτική την υιοθέτηση των πάγιων μεταρρυθμιστικών αναγκών. Παράλληλα, η ανατροπή όλων των ασφυκτικών οικονομικών και δημοσιονομικών δεσμεύσεων τις οποίες είχε αποδεχθεί η προηγούμενη κυβέρνηση, πού γίνεται σήμερα με την Ευρωπαϊκή σφραγίδα, δίνει την δυνατότητα στο σύστημα να “φιλοξενήσει” χωρίς πρόβλημα το δημοσιονομικό κόστος, που θα επιφέρουν οι απαιτούμενες αλλαγές.
Το οικονομικό έτος 2020 θα είναι μια χαμένη χρονιά για τα φορολογικά έσοδα του δημοσίου της επόμενης χρονιάς. Οι επιχειρήσεις θα παρουσιάσουν οριακά κέρδη ή ζημίες. Επομένως μια γενναία μείωση των φορολογικών συντελεστών, που θα συνοδεύεται από το αναγκαίο μέτρο της βαθιάς μείωσης ή και κατάργησης της προκαταβολής των φόρων δεν θα έχει το παραμικρό αντίκτυπο στα φορολογικά έσοδα του 2021, αλλά θα αποτελεί μια καλή αρχή. Ειδικά στον χώρο των υπηρεσιών, υπάρχουν εκατοντάδες εταιρείες ελληνικών συμφερόντων που δραστηριοποιούνται διεθνώς, με έδρες σε φορολογικά φιλόξενες χώρες, που επιθυμούν τον επαναπατρισμό τους, αν αποκομίσουν άμεσα φορολογικά οφέλη.
Ο συλλογισμός μας είναι απλός. Το 2020 είναι χαμένο, επομένως υπάρχει η δυνατότητα να φτιαχτεί ένα άλλο πλάνο υποδοχής του οικονομικού έτους 2021. Ένα πλάνο οικονομικών μεταρρυθμίσεων, που ενώ θα έχει ουδέτερο δημοσιονομικό αποτέλεσμα για το 2021, θα έχει αλλάξει επί το θετικότερο, το οικονομικό και επιχειρηματικό περιβάλλον.
Το ίδιο μπορεί να συμβεί και στον χώρο της απασχόλησης. Η μείωση του μη μισθολογικού κόστους, μέσω της μείωσης των ασφαλιστικών εισφορών, μπορεί και αυτή να προχωρήσει, μέσα στο περιβάλλον στήριξης και ενίσχυσης της απασχόλησης, από το πακέτο της Κομισιόν. Η μείωση αυτή, θα οδηγήσει σε χαμηλότερα κόστη λειτουργίας των επιχειρήσεων, σε υψηλότερη ανταγωνιστικότητα και σε αισθητά βελτιωμένα εισοδήματα για τους εργαζόμενους.
Τέλος, το μοντέλο της ψηφιακής έκρηξης που έχει υιοθετήσει η κυβέρνηση, μπορεί να βρει εφαρμογή σε όλους του τομείς του δημοσίου, λόγω της αναγκαστικής εκ των συνθηκών “φυσικής απόστασης”, ανάμεσα στους πολίτες και τις δημόσιες υπηρεσίες.
Η πρωτοφανής αποδοχή της πολιτικής, που ακολουθεί η κυβέρνηση Μητσοτάκη από την πλευρά των πολιτών, συνηγορεί στην ανάγκη υιοθέτησης των μεταρρυθμίσεων. Και αυτό, διότι το πολιτικό κόστος, είναι συρρικνωμένο και η αντιπολίτευση που αντιστέκεται σθεναρά σε οποιαδήποτε μορφή αλλαγής, είναι ανεπαρκής. Άλλωστε η συνειδητοποίηση από την πλευρά των πολιτών, ότι από την μια δεν είμαστε μόνοι μας στην κρίση και ότι από την άλλη έχουμε χειρισθεί ως χώρα άριστα την κατάσταση, δίνει μεγάλα περιθώρια πρωτοβουλιών και δράσεων.
Μέχρι στιγμής η κυβέρνηση Μητσοτάκη αντιμετώπισε αποτελεσματικά τις δύο πρόσφατες μεγάλες προκλήσεις, της υπεράσπισης των συνόρων και του χειρισμού της υγειονομικής κρίσης. Το γεγονός αυτό, είχε ως αποτέλεσμα την δημιουργία ενός αποθέματος εμπιστοσύνης, μιας εικόνας συστράτευσης και μιας ρεαλιστικής αντίληψης για το που βρισκόμαστε και που πρέπει να πάμε.
Βέβαια η ευκαιρία αυτή, περνάει μέσα από ένα ομιχλώδες σκηνικό, το οποίο δυστυχώς δεν σχεδιάστηκε από την κυβέρνηση, αλλά από τον παγκολίνο που μας χάρισε τον covid-19. Το σκηνικό αυτό, δεν δίνει απαντήσεις στο που θα οδηγηθούμε υγειονομικά με το άνοιγμα των δραστηριοτήτων, ή στο πως θα πορευτούμε στο ενδεχόμενο ενός νέου κύματος και στην πιθανότητα ενός νέου lockdown.
Αρκετοί σημειώνουν ότι η κρίση και η ευκαιρία είναι οι δυο πλευρές του ίδιου νομίσματος. Είναι επιτακτικό, η κυβέρνηση και χειρισθεί την κρίση και να αρπάξει την ευκαιρία και να προλάβει τους δείκτες του ρολογιού.
*Ο αρθρογράφος είναι οικονομικός αναλυτής, με ειδίκευση στο σχεδιασμό σύνθετων επενδυτικών στρατηγικών.
Αποποίηση Ευθύνης : Το περιεχόμενο της στήλης, είναι καθαρά ενημερωτικό και πληροφοριακό και δεν αποτελεί σε καμία περίπτωση επενδυτική συμβουλή, ούτε υποκίνηση για συμμετοχή σε οποιαδήποτε συναλλαγή. Ο αρθρογράφος δεν ευθύνεται για τυχόν επενδυτικές και λοιπές αποφάσεις που θα ληφθούν με βάση τις πληροφορίες αυτές.
