Εξαγορές αξιών κάτω του κόστους σε μία αποικία δυστυχίας

Εξαγορές αξιών κάτω του κόστους σε μία αποικία δυστυχίας

Η επανάσταση του αυτονόητου ήταν εύρημα του Γιωργάκη. Ο Γιωργάκης είπε πολλά σωστά πράγματα, αλλά είχε ένα βασικό πρόβλημα! Μισούσε τα οικονομικά. Ομοίως ο Κώστας ο Καραμανλής και ο Αλέξης ο Τσίπρας. Είναι το εντελώς  αντίθετο με τον Κώστα τον Σημίτη και τον Κυριάκο τον Μητσοτάκη. Ο κόσμος μας τελικά είναι χωρισμένος σε δύο κατηγορίες. Σε αυτούς και σε εκείνους!

Η επανάσταση της κοινής λογικής ήταν ένα ωραίο αφήγημα που μας βοήθησε να αντιμετωπίσουμε το πρώτο σοκ των μνημονίων. Πιστέψαμε ότι θα ήταν αρκετό να κάνουμε τα αυτονόητα για να μπούμε και πάλι στον ίσιο δρόμο της αρετής και σε μία κανονικότητα. Κι εδώ κάναμε πολλά και απανωτά λάθη. Διότι πιστέψαμε αφελώς ότι υπήρχε νωρίτερα κάποιας μορφής κανονικότητα. Μα αν υπήρχε, αυτό θα σήμαινε ότι η κανονικότητα μας οδήγησε στην κρίση!

Το επόμενο  λάθος που κάναμε ήταν ότι θεωρήσαμε τα μνημόνια μία ευκαιρία για να προχωρήσουμε τις μεταρρυθμίσεις που με τόσο πείσμα η κοινωνία είχε αρνηθεί σε όλο το προηγούμενο χρονικό διάστημα. Πιστέψαμε δηλαδή ότι ο ελληνικός λαός που είχε κατέβει στον δρόμο για να αποτρέψει το σχέδιο Γιαννίτση θα αντιλαμβανότανε το λάθος του και θα ζητούσε ένα νέο σχέδιο σωτηρίας από τον κύριο καθηγητή. Λάθος!

Το μεγαλύτερο σφάλμα που διαπράξαμε, όμως, είναι ότι θεωρήσαμε τον κ. Τσίπρα ένα ξένο σώμα της ελληνικής πολιτικής και οικονομικής κανονικότητας. Ότι η ελληνική αστική τάξη θα κράταγε τις Θερμοπύλες απέναντι στους κομμουνιστές. Μετρήστε λάθη! Είπαμε ότι η ελληνική πολιτική και οικονομική ζωή είχαν κανονικότητα, ότι υπήρχε ελληνική αστική τάξη και ότι ο Αλέξης Τσίπρας ήταν κομμουνιστής.

Για να επιστρέψουμε στο θέμα μας! Υπάρχουν αυτοί που καταλαβαίνουν από Οικονομία και εκείνοι που δεν καταλαβαίνουν. Αν μελετήσει κανείς την ιστορία θα διαπιστώσει ότι οι δύο αυτές ομάδες εναλλάσσονται στην εξουσία. Έρχονται αυτοί που μισούν την Οικονομία και τα κάνουν μαντάρα, για να έρθουν στην συνέχεια οι άλλοι για να συμμαζέψουν τα ασυμμάζευτα. Κι έτσι η ζωή συνεχίζεται σε αυτή την μακρινή επαρχία του ευρωπαϊκού Νότου τα τελευταία 200 χρόνια.

Θα πρέπει κάποιος να μην ξέρει από Οικονομία για να υπόσχεται ανάπτυξη μέσα στον θάλαμο αερίων που λέγεται Ελλάδα.

Και πρέπει κάποιος να ξέρει από Οικονομία για να αντιληφθεί ότι οι μόνοι κερδισμένοι μέσα σε αυτή την αποικία της δυστυχίας είναι εκείνοι που θα κάνουν deals με την κυβέρνηση και θα αγοράσουν σαφώς υποτιμημένες αξίες. Αυτός, λοιπόν, που ξέρει από Οικονομία θα πρέπει να διευκρινίσει σε εκείνους που κάνουν ότι δεν ξέρουν ότι όλες οι συναλλαγές θα τύχουν στο μέλλον αυστηρότατων ελέγχων. Επειδή ακριβώς συμβαίνουν έπειτα από μία περίοδο που λάθη και παραλήψεις έχουν οδηγήσει όλες τις αξίες σε υποτίμηση. Για να έχει και κάποια πρακτική αξία αυτή η «συνέχεια» στην ελληνική πολιτική σκηνή. Κι αυτός είναι ο μόνος τρόπος για να σπάσει!

Θανάσης Μαυρίδης

[email protected]