Το μνημόνιο της τελευταίας τριετίας εξαφάνισε 93.000 φορολογούμενους της μεσαίας τάξης που είχαν την ατυχία να εμφανίσουν εισοδήματα πάνω από 20.000 ευρώ, σημειώνει στο Liberal.gr, o Παναγιώτης Λιαργκόβας, για τη πολιτική υπερφορολόγησης και πλεονασμάτων που στραγγαλίζει την οικονομία.
Σχολιάζοντας αυτή την συνεχιζόμενη αδιέξοδη πολιτική, ο πρώην επικεφαλής του Γραφείου Προϋπολογισμού στη Βουλή, μιλά για τη σταδιακή εξαφάνιση της μεσαίας τάξης, και επικαλείται τα επίσημα στοιχεία που δείχνουν ότι “οι φορολογούμενοι αυτοί που είναι κυρίως ελεύθεροι επαγγελματίες, αυτοαπασχολούμενοι, μέτοχοι εταιρειών αλλά και μισθωτοί, όπως και αγρότες, δήλωσαν το 2018 εισοδήματα μειωμένα κατά 4 δισ. ευρώ συγκριτικά με το 2015, παρά την αύξηση του ΑΕΠ”.
Χαρακτηρίζει την ανάπτυξη ισχνή και συγκυριακή, που εξακολουθεί να βασίζεται σε μέγιστο βαθμό στην ιδιωτική κατανάλωση και κυρίως στον τουρισμό, αντί για επενδύσεις, προσθέτοντας ότι τώρα που επιβραδύνει η Ευρωζώνη, το προβληματικό αυτό προϊόν, ροκανίζεται περαιτέρω, οδηγώντας σε "μικρότερο ΑΕΠ και μεγαλύτερες δυσκολίες αναχρηματοδότησης του ιδιωτικού και του δημοσίου χρέους".
Εκφράζει επίσης το φόβο ότι για να μην εκτροχιασθούν οι μελλοντικοί προϋπολογισμοί από τα ποσά για αναδρομικά που ενδέχεται να επιδικάσουν τα δικαστήρια, θα χρειαστεί άλλες κοινωνικές ομάδες να πληρώσουν το λογαριασμό, ενδεχομένως μέσω νέων αυξήσεων στους φόρους.
Συνέντευξη στον Γιώργο Φιντικάκη
- Τα σήματα κινδύνου που εξέπεμψε στην έκθεσή του ο διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδος Γ.Στουρνάρας ήταν αναμενόμενα. Ποιο από αυτά σας προκαλεί τη μεγαλύτερη ανησυχία;
Αυτό που μου προκαλεί μεγάλη ανησυχία, είναι η παρατηρούμενη επιδείνωση του διεθνούς και ευρωπαϊκού περιβάλλοντος. Τα πράγματα δεν πάνε τόσο καλά. Το 2018 η ΕΚΤ και η Κομισιόν προέβλεπε συνέχιση της αναπτυξιακής πορείας της οικονομίας της Ευρωζώνης.
Από τα τέλη του 2018 όμως, έχουν αναθεωρήσει τις σχετικές προβλέψεις προς το χειρότερο. Έτσι εκτιμούν ότι η οικονομία της Ευρωζώνης θα υποστεί μια απότομη επιβράδυνση με ρυθμό ανάπτυξης μόλις στο 1,1%. Αντίστοιχες εκτιμήσεις διαμορφώνονται τόσο για την αμερικανική οικονομία όσο και για την ασιατική. Τι σημαίνουν αυτά για την Ελλάδα; λιγότερες εξαγωγές, λιγότερο τουρισμό, μικρότερο ΑΕΠ και μεγαλύτερες δυσκολίες αναχρηματοδότησης του ιδιωτικού και του δημοσίου χρέους.
- Τι σας προβληματίζει περισσότερο; Το γεγονός ότι χαμηλώνει η πρόβλεψη για το φετινό ρυθμό ανάπτυξης ή ότι ακόμη κι αυτό το 1,9% στηρίζεται καθαρά σε συγκυριακούς παράγοντες, όπως τουρισμός και εξαγωγές, και όχι σε επενδύσεις;
Η μεγαλύτερη ανησυχία μου είναι ότι η όποια ανάπτυξη παρατηρείται, είναι ισχνή και συγκυριακή. Μια μεταβολή του ΑΕΠ κατά 1,9%, όταν έχει προηγηθεί μια συμπίεσή του κατά 25% δεν είναι καθόλου ικανοποιητική. Η εμπειρία από άλλες χώρες δείχνει να εκτοξεύεται το ΑΕΠ μετά από μια μεγάλη ύφεση. Ισχύει δηλαδή η θεωρία του ελατηρίου.
Εδώ κάτι τέτοιο δεν έγινε, προφανώς εξαιτίας ενδογενών παραγόντων, δηλαδή παραγόντων που σχετίζονται με την ίδια την οικονομική πολιτική. Το παραγωγικό μοντέλο της χώρας εξακολουθεί να βασίζεται σε μέγιστο βαθμό στην ιδιωτική κατανάλωση (και κυρίως στον τουρισμό) και οι όποιες προσδοκίες υπήρχαν για ενίσχυση των επενδύσεων, έχουν διαψευστεί παταγωδώς.
- Έτερος κίνδυνος είναι η ενδεχόμενη καθολική εφαρμογή αποφάσεων του ΣτΕ για τα αναδρομικά. Το κύμα αιτήσεων μεγαλώνει ημέρα την ημέρα, αντιστοιχεί, όπως λένε οι ειδικοί, σε πάνω από 13 δισ. ευρώ, και ακόμη και μέρος του ποσού αυτού να κληθεί κάποια μέρα να επιστρέψει η πολιτεία, θα τινάξει στον αέρα πολλούς από τους επόμενους προϋπολογισμούς. Από που θα βρεθούν όλα αυτά τα χρήματα;
Δυστυχώς δεν υπάρχουν μαγικές λύσεις. Εάν συνεχιστεί η τρέχουσα οικονομική πολιτική και για να μην εκτροχιασθούν οι μελλοντικοί προϋπολογισμοί θα πρέπει άλλες κοινωνικές ομάδες να πληρώσουν τα αναδρομικά, ενδεχομένως μέσω νέων αυξήσεων στους φόρους.
Όμως έτσι η πραγματική οικονομία θα επιδεινωθεί περισσότερο και θα συνεχίσει να είναι εγκλωβισμένη στον φαύλο κύκλο της ύφεσης. Κατά την άποψή μου ο μοναδικός τρόπος για να αντιμετωπίσουμε το ζήτημα χωρίς να τινάξουμε στον αέρα τους επόμενους προϋπολογισμούς είναι να πετύχουμε υψηλούς ρυθμούς ανάπτυξης της τάξεως του 4-5%. Δημιουργώντας νέο πλούτο, οι επόμενες κυβερνήσεις θα έχουν το περιθώριο να ικανοποιήσουν όλες τις αποφάσεις του ΣτΕ. Και φυσικά ο νέος πλούτος μπορεί να γίνει μόνο εάν κινητροδοτήσουμε την οικονομία μας, εάν δηλαδή αφήσουμε «τα λουλούδια ν'ανθήσουν».
-Υπερφορολόγηση και πλεονάσματα συνεχίζουν να μην αφήνουν την οικονομία να αναπνεύσει. Επτά μήνες μετά την έξοδο από τα μνημόνια, βλέπετε κάποια ουσιαστική αλλαγή στην ακολουθούμενη οικονομική πολιτική;
Δεν έχει αλλάξει απολύτως τίποτε στην κυβερνητική πολιτική αναφορικά με τη βαριά φορολογία και τα πλεονάσματα. Άλλωστε αυτά μεγέθη αλληλοτροφοδοτούνται: για να επιτευχθούν τα τεράστια πρωτογενή πλεονάσματα η κυβέρνηση προσθέτει φόρους από τη μεσαία τάξη οδηγώντας την στην σταδιακή εξαφάνισή της.
Αυτό δείχνουν άλλωστε τα τελευταία στοιχεία της Ανεξάρτητης Αρχής Δημοσίων Εσόδων. Μέσα σε μια τριετία, οι φορολογούμενοι με εισόδημα πάνω από 20.000 ευρώ, μειώθηκαν κατά 93.000 άτομα. Οι φορολογούμενοι αυτοί που είναι κυρίως ελεύθεροι επαγγελματίες, αυτοαπασχολούμενοι και μέτοχοι εταιρειών αλλά και μισθωτοί και αγρότες, δήλωσαν το 2018 εισοδήματα μειωμένα κατά 4 δισ. ευρώ συγκριτικά με το 2015, παρά την αύξηση του ΑΕΠ.
