Ο πρόεδρος Αλέξης δεν πιστεύει στις δημοσκοπήσεις, επειδή οι δημοσκοπήσεις δεν πιστεύουν πλέον σε αυτόν. Πιστεύει στις κινητοποιήσεις του λαού, επειδή νομίζει ότι η αντιπολίτευση δεν μπορεί να «κατεβάσει» κόσμο στις πλατείες. Κι όταν τον κατεβάσει θα λέει ότι αυτοί είναι Δεξιοί που επιχειρούν να τον ρίξουν… πραξικοπηματικά! Ο Αλέξης δεν φεύγει, δεν ντρέπεται, δεν λυπάται, δεν νοιάζεται. Και;
Κάποιοι λένε ότι έκανε λάθος ο Κυριάκος και «παγιδεύτηκε» στο αίτημα για εκλογές από τόσο νωρίς. Οι περισσότεροι από αυτούς τους κάποιους θα έβρισκαν λάθος σε ό,τι κι αν έλεγε ο Κυριάκος. Πρόκειται για «συστήματα» που ενοχλήθηκαν από την πρώτη στιγμή από τις εξελίξεις στην Νέα Δημοκρατία και θα επιθυμούσαν μία άλλη εξέλιξη στην κεντρική πολιτική σκηνή.
Η πραγματικότητα είναι ότι το αίτημα των εκλογών ήταν και εξακολουθεί να είναι μία ώριμη πολιτική πρόταση μπροστά σε μία κυβέρνηση που προκαλεί ανυπολόγιστη ζημιά στην χώρα. Ο Κυριάκος το ανέδειξε και σωστά, αλλά πέρα από αυτό δεν μπορεί να «υποχρεώσει» την κυβέρνηση να παραιτηθεί. Στις δημοκρατίες υπάρχουν διαδικασίες, τις οποίες και οφείλουμε να σεβόμαστε. Η παρούσα πολιτική κρίση, όμως, αναδεικνύει τα λάθη της δικής μας δημοκρατίας. Το πολίτευμά μας είναι στην πραγματικότητα πρωθυπουργικοκεντρικό, χωρίς ασφαλιστικές δικλίδες που να εξασφαλίζουν κάθε φορά ότι θα ακούγεται η λαϊκή βούληση. Θα πει κάποιος ότι μετά από την απομάκρυνση από την κάλπη δεν αναγνωρίζονται τα λάθη. Αλλά αυτό δεν είναι αλήθεια. Αλίμονο αν μία δημοκρατία δεν έχει διεξόδους. Παύει τότε να είναι δημοκρατία.
Ούτε και πρέπει ο Κυριάκος να σηκώσει το γάντι που του πέταξε ο Αλέξης Τσίπρας και να αποδεχτεί την «πρόκληση» για μία μονομαχία στις… πλατείες. Ο παραπαίων ΣΥΡΙΖΑ αναζητά το σωσίβιο της έντασης για να σωθεί κι αυτό δεν πρέπει να του το προσφέρει ο Κυριάκος. Ας βράσουν στο ζουμί τους με τα ψηφισμένα μνημόνια της συμφοράς και τα αιματοβαμμένα πλεονάσματά τους. Η αντιπολίτευση δεν πρέπει να αφήσει τα περιθώρια στον ΣΥΡΙΖΑ να βρει διέξοδο άλλη φορά (τώρα και στο μέλλον) στους δρόμους και στις σπασμένες βιτρίνες.
Από την άλλη πλευρά η τακτική του «ώριμου φρούτου» δεν είναι μία «καλή πρόταση». Ουδέποτε υπήρξε. Η πολιτική είναι κάτι ζωντανό ή πιο σωστά πρέπει να είναι κάτι ζωντανό και δημιουργικό. Οι κοινωνίες θέλουν από τους πολιτικούς να ασκούν πολιτική κι όχι να φοράνε ένα πλαστικό χαμόγελο και να περιμένουν την σειρά τους στον προθάλαμο της εξουσίας.
Πέρα από το γεγονός ότι αυτή η τακτική δεν ταιριάζει στον Κυριάκο, θα πρέπει να σημειώσουμε και το ακόλουθο: Το γεγονός ότι η Ν.Δ προηγείται τώρα στις δημοσκοπήσεις δεν σημαίνει ότι έχει κερδίσει τον αγώνα. Κι αυτό διότι η εκλογική μάχη θα κριθεί στις κάλπες και όχι στα γραφεία των δημοσκόπων. Δεν ξέρουμε πότε θα γίνουν εκλογές και κυρίως κάτω από ποιες συνθήκες. Η Ν.Δ εμφανίζεται σήμερα με ποσοστά αυτοδυναμίας στις δημοσκοπήσεις. Θα πετύχαινε, λοιπόν, μια μεγάλη νίκη αν οι εκλογές γινόντουσαν τώρα και υποψήφιοι ήσαν όσοι γνωρίζουμε σήμερα. Ποιος μπορεί, όμως, να υπογράψει συμβόλαιο ότι δεν θα υπάρξουν νέοι πολιτικοί σχηματισμοί που μπορούν να ανατρέψουν τα σημερινά δεδομένα;
Ο ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να φύγει και μάλιστα το συντομότερο δυνατόν. Κι αυτό όχι γιατί πρόκειται για μία «αριστερή κυβέρνηση» που την εχθρεύεται το κατεστημένο. Αυτές είναι φαντασιώσεις στα μυαλά άρρωστων ιδεοληπτικών, οι οποίοι και κατασκεύασαν έναν ολόκληρο στρατό από «εχθρούς». Κι απ' ότι φαίνεται μία χαρά τα πάνε με το κατεστημένο και το κατεστημένο με αυτούς. Ο ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να φύγει επειδή έχει ήδη προκαλέσει μεγάλη ζημιά στην χώρα και πρόκειται να προκαλέσει ακόμη μεγαλύτερη. Κι από εδώ και πέρα οι απώλειες θα αυξάνονται με γεωμετρική πρόοδο.
Για να φύγει ο ΣΥΡΙΖΑ υπάρχει ένας και μόνο δρόμος. Να μπορέσει να «μιλήσει» ο Κυριάκος σε όσο το δυνατόν περισσότερους ανθρώπους. Να πείσει όσους περισσότερους ανθρώπους γίνεται και να νιώσει έτσι ο ΣΥΡΙΖΑ την πίεση μέσα στην κοινωνία. Το ζητούμενο δεν είναι να δημιουργηθεί ένα νέο κύμα «αγανακτισμένων», αλλά ένα κίνημα συνειδητοποιημένων πολιτών που θα ξέρουν για ποιόν λόγο θα ψηφίσουν τον Κυριάκο και θα απορρίψουν τον λαϊκισμό.
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης δεν είναι άλλος ένας πολιτικός που μπορεί να αναλάβει την πρωθυπουργία. Είναι η τελευταία ελπίδα της χώρας να ξεπεράσει αυτή την κρίση. Για την ακρίβεια, είναι το τελευταίο παράθυρο που παραμένει ανοικτό προς τον δυτικό κόσμο. Αυτό δεν σημαίνει ότι θα πρόκειται για ένα εύκολο έργο που θα πετύχει οπωσδήποτε επειδή οι πολίτες θα ψηφίσουν τον Κυριάκο. Δεν φτάνει αυτό!
Η επόμενη ημέρα χρειάζεται συνειδητοποιημένους πολίτες που θα ξέρουν για ποιόν λόγο θα ψηφίσουν τον Κυριάκο και θα απορρίπτουν τον λαϊκισμό. Κι αυτό δεν γίνεται επειδή κάποιοι ασκούν «υψηλή πολιτική» από τα γραφεία τους. Χρειάζεται να κατέβουν στο πεζοδρόμιο και να συνομιλήσουν με όσους περισσότερους ανθρώπους μπορούν. Να διοργανώσουν συζητήσεις σε όλη την χώρα και να ανοίξουν έναν ζωντανό διάλογο για την επόμενη ημέρα. Πως θέλουμε να είναι η Ελλάδα και πως θα οικοδομήσουμε το κοινό μας μέλλον! Διότι το μέλλον μας είναι κοινό, ανεξάρτητα από το αν κάποιος είναι Δεξιός, Αριστερός ή Φιλελεύθερος.
Κι αυτό το κοινό μας μέλλον πρέπει να το προστατεύσουμε. Οι διαφωνίες μας πρέπει να είναι οι γέφυρες του διαλόγου και όχι η αφορμή για έναν νέο γύρο εμφυλίου. Η ένταση, οι ανόητες αντιπαραθέσεις, οι ανούσιες κοκορομαχίες, δεν εξυπηρετούν αυτή την στιγμή παρά μόνο τον ΣΥΡΙΖΑ. Ναι, ο κόσμος θα δείξει την πόρτα της εξόδου στον κ. Τσίπρα. Όχι όμως στις πλατείες των αγανακτισμένων, αλλά στις πλατείες του διαλόγου. Γεμάτες αίθουσες, γεμάτες πλατείες, εποικοδομητικός διάλογος. Έτσι θα φύγουν. Νιώθοντας την ανάσα του λαού και ξέροντας ότι έχουν όλοι καταλάβει την πολιτική τους απάτη. Ας αφήσουμε μόνο του τον κ. Τσίπρα να παίξει το παιγνίδι της όξυνσης. Ας κάνει όσα Ειδικά Δικαστήρια θέλει, ας κλείσει όσα «μη φιλικά» μέσα ενημέρωσης θέλει, ας συκοφαντήσει όσους πολιτικούς του αντιπάλους θέλει. Είναι μεγάλος μάστορας σε αυτά. Στα άλλα έχει πρόβλημα…
Θανάσης Μαυρίδης
