Του Ανδρέα Ζαμπούκα
Ας συμφωνήσουμε πρώτα, ότι πίσω από την στρατηγική εξόντωσης του ελεύθερου επαγγελματία δεν είναι άλλος από τον Γιώργο Κατρούγκαλο. Είναι ο εμπνευστής της ασφαλιστικής μεταρρύθμισης που εγκλώβισε πάνω από 600 χιλ. αυτοαπασχολούμενους σε ένα κυκεώνα εργοδοτικών εισφορών και εισφορών εργασίας, αναλογικά με το ετήσιο εισόδημα. Και όπως επανειλημμένως δηλώνει, είναι κομμουνιστής..!
Πολύ πιο ειδικοί από μένα υπολογίζουν ότι αν κάποιος θέλει να ακολουθήσει με αφέλεια, τις προθέσεις του υπουργείου, τότε το ποσοστιαίο άθροισμα εισφορών και φόρων - επί του ετήσιου εισοδήματός του - θα ανέλθει στο 82%!
Ασκούμενη σε ένα άχαρο παιχνίδι εντυπώσεων με τους δανειστές, εν τω μεταξύ, η κυβέρνηση προσπαθεί να δημιουργήσει ένα σωρό άλλοθι, για να δικαιολογήσει τα αδικαιολόγητα. Ας πούμε, τις συγκρίσεις με τους υπόλοιπους αυτοαπασχολούμενους της Ευρωζώνης, οι οποίοι λειτουργούν κάτω από ένα εντελώς διαφορετικό καθεστώς και με άλλα ποιοτικά χαρακτηριστικά στην ασφάλισή τους.
Δεν ξέρω πόση σημασία έχει να παραθέσει κανείς εξειδικευμένες στρατηγικές εξόντωσης των ελεύθερων επαγγελματιών. Ίσως από την επωνυμία τους και μόνο, μπορεί να συνάγει συμπεράσματα για τις σαδιστικές διαθέσεις της κυβέρνησης.
Οι ελεύθεροι επαγγελματίες υπήρξαν ανέκαθεν, ένας κλάδος που στο μεγαλύτερο ποσοστό τους, φοροδιέφευγε. Φαίνεται άλλωστε, από τα φορολογητέα εισοδήματά τους. Αυτό όμως, γινόταν συστηματικά με την ανοχή του πολιτικού συστήματος το οποίο επένδυε στην ενίσχυση της αστικής τάξης με πολλά ρευστά κοινωνικά στρώματα, προκειμένου να μπορεί να τα ελέγχει πελατειακά. Παρόλα αυτά, η «μεσοαστική» τάξη της μεσαίας επιχείρησης είχε τη δυνατότητα να κινεί την οικονομία και να συσσωρεύει έναν στοιχειώδη πλούτο, προς όφελος της στήριξης πολλών άλλων επαγγελμάτων.
Εδώ όμως, υπάρχουν τρία σημαντικά ζητήματα: το πρώτο είναι το «ταξικό» μίσος προς μία επαγγελματική τάξη που δεν είναι ψηφοφόροι του ΣΥΡΙΖΑ. Το δεύτερο είναι ότι μέχρι τώρα, το κράτος δεν μπόρεσε να πάρει όσα έδωσε με ευκολία, στα χρόνια που πέρασαν. Και το σπουδαιότερο, ότι στην Ελλάδα, το ποσοστό αυτοαπασχόλησης, επί του ενεργού πληθυσμού, προσεγγίζει το 32% ενώ ο μέσος όρος στην Ευρώπη είναι 15%.
Είναι φανερό πως με την ανοχή ή την παρότρυνση της τρόικας επισπεύδεται η «σφαγή» μεγάλου μέρους των ελεύθερων επαγγελματιών προκειμένου να αλλάξει το οικονομικό μοντέλο της χώρας. Να αλλάξει αλλά προς τα πού θα πάει; Προς το Δημόσιο που είναι πια για ελάχιστους, στις βιομηχανίες που δεν έχουμε ή μήπως στη μετανάστευση;
Προς στιγμήν, το μόνο που απλώνεται μπροστά μας ως πραγματικότητα είναι το αδιέξοδο των αυτοαπασχολούμενων. Ούτε σχέδιο υπάρχει για αλλαγή της οικονομίας με ένα άλλο αναπτυξιακό μοντέλο ούτε και προθυμία της κυβέρνησης να ανοίξει το δρόμο των μεγάλων επενδύσεων.
Και σε αυτό ακριβώς, το σημείο είναι που σκέφτεσαι τα χειρότερα: Βρε λες να θέλουν να κάνουν τη χώρα Βενεζουέλα για να κυβερνάνε για πάντα αυτοί και οι ομοιοί τους; Μπας και από την πολλή αγάπη τους για τους φτωχούς, θέλουν να γεμίσουν την επικράτεια από εξαθλιωμένους επαίτες, συσσιτίων και κρατικών επιδομάτων;
Ας μην ξεχνάμε ότι, ιστορικά, κάθε ολοκληρωτισμός, από την ισοπέδωση της μεσαίας τάξης ξεκίνησε. Χωρίς πλάνο, χωρίς οδηγό, χωρίς ανάταση για επαναφορά του εργοδότη, που από τη μία μέρα στην άλλη καταντά άνεργος επιδοτούμενος και εξαρτημένος από το κράτος…
