Του Ανδρέα Ζαμπούκα
Η διαπλοκή είναι ένα από τα πιο «χρηστικά» εργαλεία στο λεξιλόγιο του Έλληνα της Μεταπολίτευσης, προκειμένου να δαιμονοποιήσει την εξουσία. Πρόκειται για έναν εύστοχο ορισμό που αποδίδει το σύνολο των αναπτυσσόμενων δικτύων, κάτω από τους θεσμούς της πολιτείας.
Αυτή λοιπόν η διαχρονική παθογένεια της ελληνικής πραγματικότητας χρησιμοποιήθηκε από τον ΣΥΡΙΖΑ, με σκοπό την καλλιέργεια μιας «αντισυστημικής» κυρίαρχης ιδεολογίας στους οπαδούς του. Στην πραγματικότητα, ο λειτουργικός στόχος ήταν εμπέδωση της επιθετικής άρνησης εναντίον του συστήματος με προεξάρχοντα παράγοντα το μίσος. Για να δικαιολογηθεί όμως, η μαζική ψυχολογία της βίαιης στάσης απέναντι στο κατεστημένο,η πάταξη της διαπλοκής ήταν η καταλληλότερη επιδίωξη.
Ο ΣΥΡΙΖΑ έγινε κυβέρνηση, ο καιρός πέρασε και η περίφημη διαπλοκή δεν ξηλώθηκε. Στην πραγματικότητα, δεν ξέρουμε καν τι είχε στο μυαλό του ο αριστερός ψηφοφόρος για την διαπλοκή προκειμένου να δει τώρα, κάποια διαφορά. Απλά, ό τι του λέγανε το αναπαρήγαγε με τον πιο ανώριμο και ηλίθιο τρόπο. Με τόσο πάθος και τόση βεβαιότητα που προκαλεί εντύπωση η βουβαμάρα που επικρατεί σήμερα.
Ας πούμε, με το που ανακοινώθηκε το «Ποτάμι» από τον Σταύρο Θεοδωράκη, όλη η Ελλάδα, εν χορώ, το ταύτιζε με τον Μπόμπολα. Τον πλεόν «διαπλεκόμενο» επιχειρηματία… Μέχρι που ο χρόνος κύλισε για να αποδειχθεί ότι οι επιχειρήσεις και τα MME που διέθετε, έγιναν οι καλύτεροι συνεργάτες της κυβέρνησης. Ελεγαν «μπόμπολας» οι αριστεροί και γέμιζε το στόμα τους ταξική αγανάκτηση!
Εκτός αυτού, πολλοί από τους σημερινούς «επαναστάτες» βουλευτές και υπουργούς έγιναν κολλητοί μ΄αυτούς που έβριζαν καθημερινά, στο παρελθόν. Κάτι λίγοι γραφικοί, σαν τον Πολάκη, απέμειναν, να αναμασούν με θράσος, τα ίδια ανούσια συνθήματα εναντίον «καπιταλιστικών» συμφερόντων.
Μετά από πολλά άλλα deals μεταξύ πρώην «σατανικής» διαπλοκής και κυβέρνησης, χθες, ο ΔΟΛ πέρασε στον Βαγγέλη Μαρινάκη με 22, 8 εκ. Και πάλι, βέβαια, το οξύμωρο της υπόθεσης δεν βρίσκεται στη συμφωνία αλλά πιθανότατα στο μυαλό του αριστερού ψηφοφορου του ΣΥΡΙΖΑ. Αυτού που δεν ήξερε- ή έκανε πως δεν ήξερε- ότι ο Μαρινάκης ήταν ένας από τους πιο σημαντικούς υποστηρικτές του Τσίπρα στην διεκδίκηση της εξουσίας…
Σε κάθε περίπτωση, δεν έχω ιδέα αν ο Μαρινάκης, ο Σαββίδης, ο Μπόμπολας, ο Αλαφούζος είναι διαπλεκόμενοι ή τυχόν «δαίμονες» που πρέπει κάποιος αντισυστημικός «Μπάτμαν» να τους πατάξει. Γιατί αν είναι έτσι, στα 200 χρόνια ιστορίας του ελληνικού κράτους, κάποιος θα το είχε καταφέρει, μιας και μόνο τέτοιοι επιχειρηματίες δραστηριοποιούνταν στην οικονομία.
Αντιθέτως, είμαι απολύτως βέβαιως για την παθολογική αφέλεια του αριστερού ψηφοφόρου. Αυτού που συνεχίζει να μην αντιλαμβανεται την πραγματικότητα που τον περιβάλλει και φαντασιώνεται κόσμους προσαρμοσμένους στον λαϊκισμό και την ευκολία των δημαγωγών του.
Επομένως, αν υπάρχει διαπλοκή σ΄αυτή τη χώρα, αν υπάρχουν κρατικοδίαιτοι επιχειρηματίες, αν ευδοκιμεί τα είδος των «αεριτζήδων», αν λειτουργεί ένα πανεθνικό δίκτυο «υπονόμων», αυτό οφείλεται αποκλειστικά, στην ελληνική κοινωνία και όχι στις διαβόητες «ελίτ» της εξουσίας!
Όσο για τον ΣΥΡΙΖΑ, τον αρχηγό του και όλους αυτούς τους απίθανους τύπους που βγήκαν μέσα από τις επαναστατικές «ονειρώξεις» των «ζηλωτών» τους, είναι οι πιο ένθερμοι οπαδοί της διαπλοκής από όπου κι αν προέρχεται. Για τον απλούστατο λόγο που τους καθιστά αναξιοπρεπείς, ψεύτες και υπόδουλους στον φαντασιόπληκτο χαρακτήρα τους.
Το ωραίο είναι ότι ένας ακόμα ένας μύθος της Αριστεράς αρχίζει να καταρρέει. Κι έχουμε δρόμο ακόμα. Αν, εν τω μεταξύ, δεν προλάβουν να διαλύσουν τη χώρα…
