Μακρύς ο χρόνος ως τον Μάρτη, οπότε θα αναφωνήσουμε «Habemus Πρόεδρο», αλλά η προεδρολογία ήρξατο άμα τη ενάρξει της κυβερνητικής θητείας. Καταιγιστικούς ρυθμούς προσέλαβε το Φθινόπωρο, ενώ θα κορυφωθεί μετά την συνάντηση με τον Τραμπ, οπότε αναμένεται ο Μητσοτάκης να ανακοινώσει την απόφαση που υποτίθεται πήρε στον καθαρό αέρα του βουνού.
Η στήλη από πεποίθηση απαρέσκεται στη «λοταρία» των ονομάτων, ούτως ή άλλως υποθετικών, πολλώ μάλλον που η εκλογή Προέδρου είναι ήσσονος σημασίας.
Δεν υφίσταται αδυναμία εκλογής και δεν επικρέμεται εξ αυτής ο κίνδυνος προσφυγής στις κάλπες - άρα η εκλογή δεν αλλάζει την ιστορία της χώρας. Πολύ περισσότερο που ο ρόλος του Προέδρου είναι διακοσμητικός.
Φυσικά ως θεσμός ο θώκος συμπυκνώνει, συμβολίζει και εκπέμπει την ενότητα του έθνους, αλλά ενότητα αυτή δεν εξαρτάται από την αναγκαστική συναίνεση των κομμάτων στο πρόσωπό του.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα: Μια από τις πιο επεισοδιακές προεδρικές εκλογές ήταν η εκλογή Σαρτζετάκη. Η αιτία διττή. Αφενός η μη επιλογή του Κωνσταντίνου Καραμανλή, που επέφερε ένταση επειδή ο Αντρέας το είχε υποσχεθεί (και δημοσίως είχε δηλώσει «βλέπετε κάποιον καλύτερο;»). Μάλιστα μία μέρα πριν δια του Κουτσόγιωγα είχε διαβεβαιώσει το προεδρικό περιβάλλον ότι δεν υφίσταται κανένα πρόβλημα και η επιλογή είναι δεδομένη.
Την επομένη ωστόσο ανακοίνωσε το όνομα του Σαρτζετάκη ( η φήμη των ημερών ήθελε τον εκδότη της Αυριανής Κουρή να πηγαίνει το βράδυ της προηγουμένης στον Αντρέα με κανα δυο τσουβάλια γράμματα «αυριανιστών», στα οποία εκφραζόταν η έντονη διαφωνία της επιλογής Καραμανλή. Για να μη χάσει οπαδούς ο Αντρέας άλλαξε γνώμη). Ανακοινώθηκε εν τέλει ο Σαρτζετάκης και ο Καραμανλής, θεωρώντας ότι εξαπατήθη, αποχώρησε χολωμένος από το Προεδρικό μέγαρο.
Η δεύτερη επεισοδιακή πτυχή ήταν τα έγχρωμα ψηφοδέλτια. Πρωτοφανής μεθόδευση ώστε να είναι δυνατός ο έλεγχος των Πασόκων βουλευτών, μήπως κάποιος ξεστρατίσει από τον κοπάδι (θα τον έτρωγε ο λύκος, κατά τη γνωστή έκφραση Αβέρωφ). Τότε συνέβη και το ευτράπελο, ο βουλευτής της ΝΔ Καλογιάννης άρπαξε την κάλπη τη ψηφοφορίας και τη μετέφερε στα γραφεία του κόμματός του (φέροντας έκτοτε επαξίως το προσωνύμιο «Καλπογιάννης»).
Ειρήσθω εν παρόδω, ο Σαρτζετάκης δεν ήταν κακός Πρόεδρος και η υπονόμευσή του δεν προήλθε από τη ΝΔ, της οποίας τα πνεύματα ήταν οξυμμένα εξαιτίας της «προδοσίας στον Καραμανλή». Προήλθε από θύλακες εντός του ΠΑΣΟΚ, και μάλιστα με υποκινούμενα άδικα δημοσιεύματα, σε σημείο «bulling» κατά του Σαρτζετάκη.
Τι δηλούν τα ανωτέρω; Ότι με όλα αυτά, και παρ’ όλα αυτά, σε μια εποχή που η δυσαρέσκεια των ΝεοδημοκρατώνΒΒΒ έβραζε και ο διαχωρισμός ήταν κάθετος (έχει συμβολοποιηθεί με τα «μπλε και πράσινα καφενεία», αν και τότε υπήρχε απλώς πολιτική αντίθεση, δεν υπήρχε το μίσος που έφερε ο ΣΥΡΙΖΑ), ουδέν εμπόδιο υπήρξε στην εκδήλωση εθνικής ενότητας δυο χρόνια μετά, τον Μάρτη του 1987. Τότε που οι Τούρκοι έβγαλαν στο Αιγαίο το «Σισμίκ» και ο Αντρέας έδωσε εντολή στα πολεμικά πλοία να λάβουν θέσεις μάχης. Όλα τα κόμματα συνετάχθησαν με την εκλεγμένη κυβέρνηση της χώρας.
Δεν είναι κατανοητό γιατί θα πρέπει η όποια κυβέρνηση να υποκύψει στις προθέσεις της αντιπολίτευσης, οι οποίες προθέσεις δεν αποτελούν παρά συγκεκαλυμμένη πρόθεση να συγκυβερνά. Και αυτό δεν είναι συνηγορία υπέρ της ΝΔ. Είναι διαπίστωση ότι για πρώτη φορά στα μεταπολιτευτικά χρονικά, ένα κόμμα που αποδοκιμάστηκε από τον λαό, έχει την προπέτεια να απαιτεί να συνδιευθύνει τη χώρα, και να απειλεί για άρση της εθνικής συνεννόησης, θεωρώντας ως προαπαιτούμενο αυτής την αποδοχή της δικής του επιλογής για τον προεδρικό θώκο!
Εν τέλει, ναι μεν είναι επιθυμητή η συναίνεση ως προς το πρόσωπο του Προέδρου, αλλά δεν είναι προϋπόθεση για την επίδειξη πνεύματος εθνικής ενότητας. Αν έρθουν δύσκολες ώρες, όποιος δεν επιδείξει πνεύμα εθνικής ενότητας, απλώς αναλαμβάνει την ευθύνη έναντι του έθνους και της ιστορίας.
ΥΓ: (βέβαια υπήρξαν και χειρότερα. Τις προάλλες στη βουλή ο Τζανακόπουλος άφησε να εννοηθεί ότι δεν μπορεί να υπάρξει συνεννόηση στα ελληνοτουρκικά, λόγω του κλίματος που προκαλεί η στάση της Αστυνομίας… στους διαδηλωτές! Είναι γεγονός, δεν το έχουν με την εθνική συνεννόηση, δεν ξέρουν τι σημαίνει, και αυτό τους βγαίνει προς τα έξω!).
