Η ερώτηση αν είστε υπέρ ή εναντίον του συλλαλητηρίου μοιάζει με εκείνο του παρελθόντος, αν θεωρούσε κάποιος φονιάδες των λαών τους Αμερικάνους ή τους Ρώσους. Μέχρι που η Μαοϊκή Αριστερά απάντησε με το «φονιάδες των λαών Αμερικάνοι – Ρώσοι». Εκείνοι που δεν γλίτωσαν από την εξίσωση ήταν οι Αμερικάνοι. Έπρεπε, λοιπόν, να ξεκινήσεις οπωσδήποτε από εκεί.
Επανερχόμαστε, λοιπόν, στο ερώτημα: Εσείς θα πάτε στο συλλαλητήριο; Οι απαντήσεις είναι πολλές: Δεν πάω σε συλλαλητήρια. Θα πήγαινα αλλά διαφωνώ με τους διοργανωτές. Δεν θα πάω επειδή έχει εθνικιστικό χαρακτήρα. Θα πάω γιατί θέλω να διατρανώσω την αντίθεσή μου με την κυβέρνηση. Κάτι μου έτυχε.
Για να απαντήσω πρώτος το ερώτημα: Δεν θα πάω. Πρώτον, δεν έχω σαφή εικόνα για τους διοργανωτές. Δεύτερον, δεν μπορώ να ακούω τον Μίκη Θεοδωράκη να μιλάει για θέματα πέραν της μουσικής του. Τρίτον, έχω μία θέση για το Μακεδονικό που δεν θα ήθελα να ταυτιστεί με εκείνη που έχουν ορισμένες εθνικιστικές ομάδες. Τέταρτον, δεν πιστεύω ότι η εξωτερική πολιτική διαμορφώνεται στο πεζοδρόμιο.
Από την άλλη πλευρά κατανοώ πλήρως αυτούς που θέλουν να συμμετάσχουν, είτε γιατί θέλουν να καταγγείλουν Τον Τσίπρα, τον Κοτζιά και τον Καμμένο για τον τρόπο που διαχειρίστηκαν το Μακεδονικό, είτε γιατί πιστεύουν ότι δεν πρέπει να δοθεί το όνομα Μακεδονία, είτε διότι θέλουν απλά να διαδηλώσουν εναντίον της κυβέρνησης. Σε κάθε περίπτωση δεν είμαι εγώ αυτός που θα βρίσω εκείνους που θα συμμετάσχουν, επειδή εγώ δεν θα πάω. Αν το κάνω δεν θα διαφέρω σε κάτι από πολλούς άλλους που θέλουν καθημερινά να μου επιβάλλουν το πως θα σκέφτομαι, πως θα μιλάω, τι θα λέω, ποιους ανθρώπους θα συναναστρέφομαι, τι ταινίες θα βλέπω, τι θα διαβάζω, τι θα καταναλώνω.
Κι οι πολιτικοί; Δεν μπορεί κανείς να αγνοήσει εκατοντάδες χιλιάδες κόσμου. Αν τους αγνοεί, τότε χάνεται η ουσία της πολιτικής. Οι πολιτικοί εκπροσωπούν τους πολίτες, τους ψηφοφόρους τους. Αν η πρακτική τους βρίσκεται σε πλήρη αναντιστοιχία με την βούληση των ανθρώπων που εκπροσωπούν, τότε είναι υποχρεωμένοι να αναθεωρήσουν. Σωστό; Λάθος; Έτσι πρέπει να κάνουν. Εκτός κι αν πρόκειται για θέμα ζωής και θανάτου. Αν το συμφέρον της πατρίδας το απαιτεί. Αλλά και πάλι θα υποστούν τις συνέπειες.
Το σωστό ερώτημα είναι άλλο: Γιατί η κυβέρνηση πυροδότησε αυτό το κλίμα, εφόσον πραγματικά ήθελε την επίλυση του θέματος; Δεν μπορεί να μην ξέρανε τι θα συμβεί όταν ο κ. Καμμένος βγαίνει στο κλαρί ως Μακεδονομάχος και τα κυβερνητικά τσακάλια αρχίζουν να ψαρεύουν στα ρηχά πετώντας πιθανά ονόματα για την FYROM. Την απάντηση την ξέρουμε όλοι: Ο κ. Τσίπρας θέλησε να πετύχει με ένα σμπάρο δύο τρυγόνια. Και να πάρει τα εύσημα των ξένων για την επίλυση του θέματος και να δημιουργήσει εσωτερικό πρόβλημα στην ΝΔ. Η κυβέρνηση θα μπορούσε να ακολουθήσει μία άλλη πρακτική. Αυτή που έχει ακολουθηθεί από όλες τις άλλες κυβερνήσεις (τις παλιές ντε) μέχρι σήμερα: Να ενημερώσει τα άλλα κόμματα από την πρώτη στιγμή και να πετύχει έτσι μία εθνική γραμμή. Αυτό δεν συνέβη με δική της ευθύνη. Τα συλλαλητήρια δεν συμβαίνουν κατά λάθος. Κάποιος έστρωσε το χαλί κι αυτός ο κάποιος είναι γνωστός. Μια άλλη διαχείριση του θέματος θα είχε ένα άλλο αποτέλεσμα. Τώρα που συνέβη ό,τι συνέβη, δεν είναι εύκολο να αγνοηθεί αυτός ο κόσμος.
Μπορεί να βρεθεί λύση στο Μακεδονικό; Η κυβέρνηση φέρεται αποφασισμένη να δώσει λύση. Αλλά τι ακριβώς εννοεί ο καθένας μιλώντας για λύση; Παρατηρώ με ενδιαφέρον διαφόρους φίλους να έχουν ταχτεί δογματικά υπέρ μιας συμφωνίας στην βάση της χρήσης του ονόματος Μακεδονία, επειδή, λέει, οι λαοί έχουν το δικαίωμα της αυτοδιάθεσης. Προφανώς και το έχουν! Και δεν νομίζω ότι θα είχαμε κάποιο πρόβλημα αν ονομαζόντουσαν Μακεδόνες υπό την έννοια των κατοίκων μιας περιοχής που λέγεται Μακεδονία. Αλλά εδώ δεν τίθεται το θέμα με αυτό τον τρόπο, αλλά διεκδικούν μια ανύπαρκτη «μακεδονική ταυτότητα» που την ταυτίζουν με τον Μέγα Αλέξανδρο και την αρχαία Μακεδονία! Αυτό δεν λέγεται αυτοπροσδιορισμός αλλά επιθετική ενέργεια και πλαστογραφία της Ιστορίας. Κι έρχονται οι ίδιοι φίλοι και λένε ότι δεν κινδυνεύουμε από τους βόρειους γείτονές μας. Ναι, δεν κινδυνεύουμε σήμερα. Σε είκοσι ή τριάντα χρόνια ποιος ξέρει πως θα έχουν διαμορφωθεί τα πράγματα; Ας πούμε αν ενωθεί η σημερινή FYROM με ένα άλλο κράτος. Η ουσία είναι ότι εμείς θα έχουμε βάλει την υπογραφή μας και θα έχουμε αποδεχτεί την πλαστογραφία.
Δεν θα σταθούμε σε ιστορικά δεδομένα, τα έχετε σίγουρα διαβάσει από άλλους καλύτερους γνώστες. Δεν μπορώ όμως να μην σχολιάσω το εξής: Ο εθνικισμός δεν υπάρχει μόνο στην Ελλάδα, αλλά και στην FYROM. Η λογική του Μακεδονικού Έθνους είναι προϊόν αυτού του εθνικισμού. Δεν καταλαβαίνω, λοιπόν, με ποια λογική καταγγέλλουμε τον ελληνικό εθνικισμό (και σωστά), αλλά την ίδια ώρα αποδεχόμαστε τον εθνικισμό του VMRO. Ξεχνάμε, επίσης, ότι η FYROM είναι ένα πολυεθνικό κράτος. Και σε αυτό ακόμη το σημείο μας λένε ψέματα! Προσπαθούν να μας πείσουν ότι η αποδοχής εκ μέρους μας της ύπαρξης μακεδονικής εθνότητας είναι όρος για να μην διαλυθεί αυτό το κράτος και κινδυνεύσει η ασφάλεια στην περιοχή. Μάλιστα! Ως φιλελεύθερος πολίτης θα ισχυριζόμουν το ακριβώς αντίθετο! Ότι αυτός μπορεί στο μέλλον να είναι σοβαρός λόγος για την αποσταθεροποίηση αυτού του κράτους.
Ας πούμε όμως ότι για κάποιον μυστήριο λόγο συμφωνούμε και αποδεχόμαστε την θέση των εθνικιστών του VMRO περί Μακεδονισμού. Δεν υπάρχει πιθανότητα αυτή η δήθεν συμφωνία να μην οδηγήσει αργά ή γρήγορα σε κρίση. Κι αυτό διότι στηρίζεται σε μία ανύπαρκτη βάση.
Πρέπει να βρεθεί λύση. Αλλά να είναι λύση. Να μην διαιωνίζει το πρόβλημα. Μια πιθανή ευκαιρία φαίνεται να χάνεται για λόγους που έχουμε ήδη εξηγήσει. Ας ελπίσουμε ότι δεν θα χαθεί άλλη στο μέλλον.
Επιστρέφουμε από εκεί που ξεκινήσαμε! Όποιο σύνθημα και να διάλεγες σε σχέση με το ποιος ήταν ο φονιάς των λαών, στο τέλος αναγνώριζες ότι οι Αμερικάνοι ήσαν οπωσδήποτε φονιάδες. Η πιθανή διαφωνία ήταν αν φονιάδες των λαών ήταν τελικά και οι Ρώσοι. Με το πέρασμα του χρόνου πολλοί άνθρωποι αναθεώρησαν και αναγνώρισαν το γεγονός ότι άθελά τους είχαν μπει σε μία συζήτηση που είχε επιβάλλει η Αριστερά, λες και η απάντηση σε αυτό το ερώτημα ήταν η αρχή και το τέλος του κόσμου. Το ιερό δισκοπότηρο για την κατανόηση όλων των θεμάτων που απασχολούσαν την ανθρωπότητα. Το ίδιο ισχύει και στις μέρες μας. Το ερώτημα για το αν θα πάει κανείς ή όχι στο συλλαλητήριο εξυπηρετεί την κυβέρνηση. Το πραγματικό ερώτημα είναι τι έχει συμφωνήσει η κυβέρνηση και με ποιους για το Μακεδονικό.
Όσο για το συλλαλητήριο; Θα υπάρχουν πολλοί διαφορετικοί άνθρωποι εκεί. Διαδηλωτές που θέλουν να δηλώσουν την αντίθεσή τους στον Τσίπρα, πατριώτες που ακολουθούσαν στο παρελθόν τα αντίστοιχα συλλαλητήρια που οργάνωναν η ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ και η Εκκλησία, εθνικιστές, απλοί άνθρωποι, αλλά και ακροδεξιοί. Πείτε ό,τι θέλετε. Ένα πράγμα μόνο μην κάνετε: Μην χαρίσετε αυτό τον κόσμο στην Χρυσή Αυγή. Καλή φώτιση σε όλους μας.
Θανάσης Μαυρίδης
[email protected]
