Το ερώτημα θα τεθεί στις επόμενες εκλογές. Δεν θα ψηφίσουμε ούτε για αλλαγή, ούτε για απαλλαγή. Ποιον θέλετε για πρωθυπουργό; Τον Κυριάκο Μητσοτάκη ή «άλλον»; Κι αν όχι τον Κυριάκο Μητσοτάκη, ποιος μπορεί να είναι αυτός ο «άλλος»; Στη δημοκρατία δεν υπάρχουν αδιέξοδα. Σωστά! Αλλά τότε μιλάμε για λύσεις έκτακτης ανάγκης. Ποιος θα θελήσει, λοιπόν, να βάλει μια χώρα σε κίνδυνο, όταν η αστάθεια είναι σήμερα η μόνη σταθερά στο διεθνές περιβάλλον;
Το πότε θα γίνουν οι επόμενες εκλογές είναι ένα θέμα. Προσωπικά θεωρώ ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης δεν έχει κάτι πραγματικά να κερδίσει το Φθινόπωρο και το ίδιο ισχύει και για τη χώρα. Όποτε και αν γίνουν όμως οι εκλογές, αυτό είναι το ερώτημα που θα τεθεί. Όχι Ν.Δ. ή ΣΥΡΙΖΑ, όχι Δεξιά ή Αριστερά, αλλά Κυριάκος Μητσοτάκης ή κάποιος άλλος! Και όταν τεθεί αυτό το ερώτημα ο Κυριάκος Μητσοτάκης έχει ένα βασικό πλεονέκτημα: Είναι αντικειμενικά ένας καλός πρωθυπουργός. Και δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι η αντιπολίτευση έχει επιλέξει έναν χουλιγκάνικο τρόπο για να τον αντιμετωπίσει. Τα δήθεν «αυθόρμητα συνθήματα» του τύπου «Μητοστάκη γα…σαι» είναι μια τρανή απόδειξη ότι αυτή η αντιπολίτευση είναι παντελώς ανίκανη να κάνει παραγωγή πολιτικής.
Ο κ. Μητσοτάκης δεν πρέπει να βιαστεί. Οι συνθήκες τον χειμώνα θα είναι άσχημες, αλλά θα είναι άσχημες την ίδια ώρα και για όλη την υπόλοιπη Ευρώπη. Όταν οι Γερμανοί προετοιμάζονται για δελτίο στην ενέργεια, αυτό σημαίνει ότι τον κίνδυνο τον μοιράζονται όλες οι κυβερνήσεις της Ευρώπης. Και αυτό αυξάνει τις πιθανότητες να ληφθούν μέτρα σε πανευρωπαϊκό επίπεδο. Οπότε, δεν υπάρχει λόγος να τρέξει ο Έλληνας πρωθυπουργός να γλιτώσει την κρίση του χειμώνα. Το αντίθετο! Η κρίση είναι δεδομένη και θα συνυπολογιστεί στις εκλογές του Φθινοπώρου. Η λύση δεν είναι δεδομένη και αν αυτή υπάρξει θα αποδυναμωθούν οι λαϊκιστές.
Εκείνος, πάντως, που έχει κάθε λόγο να τρέξει για να γλιτώσει την ετυμηγορία του ελληνικού λαού είναι ο Αλέξης Τσίπρας. Κι αυτό διότι στη συνείδηση των ψηφοφόρων είναι ένας από τους «άλλους». Δεν είναι ο πρωταγωνιστής. Η αναμέτρηση δεν θα γίνει μεταξύ αυτού και του Κυριάκου Μητσοτάκη. Ο πραγματικός αντίπαλος του Κυριάκου είναι ο Κανένας. Ο Αλέξης Τσίπρας δεν αποτελεί απειλή για την πρωθυπουργία. Ασφαλώς και είναι αντίπαλος. Αλλά όχι απειλητικός. Θα προσπαθήσει να μπει στο κάδρο, αλλά χρειάζεται να πείσει κι αυτό δεν φαίνεται εφικτό. Αντίθετα, το αφήγημα Μητσοτάκη έχει ακροατήριο. Αν αυτό θα είναι αρκετό ή όχι για να του δώσει την αυτοδυναμία, θα εξαρτηθεί από το πόσο πειστικά θα περάσει το ερώτημα: «Εγώ ή άλλος»;
Θανάσης Μαυρίδης
