Του Ανδρέα Ζαμπούκα
Aυτή η χώρα μοιάζει με μεθυσμένο ακροβάτη που ισορροπεί στην άκρη του γκρεμού. Γιατί ξέρει πως από κάτω, υπάρχει ένα δίχτυ ασφαλείας που τον κάνει να φέρεται με αλαζονεία και προκλητική άγνοια κινδύνου. Αλλά ως πότε;
Η Ελλάδα βρίσκεται στον όγδοο χρόνο μιας δημοσιονομικής κρίσης που την οδήγησε στα πρόθυρα της χρεοκοπίας. Κι όμως, λίγοι από το πολιτικό σύστημα έχουν καταλάβει ποιο ήταν το πρόβλημα. Ελάχιστοι άνθρωποι επιδεικνύουν την ωριμότητα να δεχτούν ότι το Δημόσιο ήταν αυτό που ευθύνεται για τον οικονομικό εκτροχιασμό της.
Όσο για την κυβέρνηση, πιστή στις αξίες της είναι έτοιμη να ξαναρίξει την οικονομία στα βράχια, πλειοδοτώντας σε μία γενικότερη διάθεση που θέλει να διοριστούν όλοι στο Δημόσιο και να συνταξιοδοτηθούν στα 45...
Όπως είναι φυσικό, σε βόμβα άνω των 8 δισ. ευρώ για τον προϋπολογισμό εξελίσσεται το θέμα της επιστροφής των αναδρομικών μετά την ανατροπή που έφερε η απόφαση του Νομικού Συμβουλίου του κράτους να μην ασκήσει έφεση στις πρωτόδικες αποφάσεις που δικαιώνουν τους συνταξιούχους για τις περικοπές το 2011 και 2012.
Ο καθηγητής Χρηματοοικονομικής στο Πανεπιστήμιο Πειραιώς, Μιχάλης Γκλεζάκος με δηλώσεις του στον ΣΚΑI εκτίμησε ότι το άμεσο κόστος των δικαστικών αποφάσεων υπέρ της καταβολής των αναδρομικών στους συνταξιούχους κυμαίνεται από 2 έως 3 δισ. ευρώ. Μάλιστα τόνισε ότι η κυβέρνηση δεν θα καταφέρει να αποφύγει την καταβολή τους. Το σύνολο των αναδρομικών που δικαιούνται οι συνταξιούχοι είναι 8 με 9 δισ. ευρώ και αν συμπεριληφθούν σε αυτά και τα ποσά που δικαιούνται εν ενεργεία εργαζόμενοι τότε το ποσό φτάνει στα 15 δισ. ευρώ. Ποσό που είναι δυσβάσταχτο για τον προϋπολογισμό.
Τα αναδρομικά βεβαίως, είναι δύο διαφορετικές κατηγορίες: Tα ειδικά μισθολόγια, δηλαδή στρατιωτικοί, σώματα ασφαλείας, δικαστικοί, γιατροί του ΕΣΥ, καθηγητές. Γι΄αυτό το θέμα έχουν εφαρμοστεί κατά το ήμισυ οι αποφάσεις του Συμβουλίου της Επικρατείας από τις προηγούμενες κυβερνήσεις Σαμαρά Βενιζέλου και κατά το έτερον ήμισυ θα εφαρμοστούν τώρα.
Η δεύτερη ομάδα η μεγάλη είναι όλοι οι συνταξιούχοι όλων των ταμείων και οι εν ενεργεία δημόσιοι υπάλληλοι. Γι' αυτή την ομάδα το νομοσχέδιο που θα κατατεθεί δεν περιλαμβάνει τίποτα. Δεν έχει καμία συζήτηση. Γι' αυτή την ομάδα έχουμε 4 αποφάσεις του Συμβουλίου της Επικρατείας, 4 του Ανώτατου Ειδικού Δικαστηρίου, του Ελεγκτικού Συνεδρίου. Και καπάκι σε όλα αυτά έρχεται και το Νομικό Συμβούλιο του Κράτους.
Αν τελικά, το δημόσιο ταμείο αναγκαστεί να πληρώσει όλους αυτούς που προσέφυγαν ή θα προσφύγουν στην Δικαιοσύνη, η οικονομία θα πρέπει να αναζητήσει και πάλι, κάποιο στήριγμα για να μην καταρρεύσει. Την ίδια στιγμή που τίποτα δεν δείχνει ότι το Δημόσιο θα μπορέσει στα επόμενα χρόνια να εξοικονομήσει περισσότερα χρήματα για να πληρώσει αναδρομικά και συντάξεις.
Η ελληνική κοινωνία είναι βέβαιο ότι δεν υπέστη κανένα σοκ στα χρόνια της κρίσης. Ούτε ο λαός ούτε το πολιτικό σύστημα συνειδητοποίησαν τους κινδύνους. Απλώς αποδέχτηκαν την επιτροπεία και τους έξωθεν ελέγχους, παραχωρώντας κυριαρχία σε θεσμούς και αποφάσεις.
Από εδώ και πέρα, δύο λύσεις υπάρχουν για να μην εκραγεί η δημοσιονομική βόμβα, εκ των οποίων η πρώτη μοιάζει ανέφικτη. Ακόμα μεγαλύτερη φορολογία ή νέο μνημόνιο. Από τα δύο, πιο πιθανό είναι το δεύτερο, αφού οι φορολογικές δυνατότητες έχουν πλέον εξανεμιστεί...
