Του Σάκη Μουμτζή
Διαβάζω πως προσλαμβάνονται είκοσι έξι χιλιάδες άτομα στην Τοπική Αυτοδιοίκηση, πως οι εργαζόμενοι στις ΔΕΚΟ θα πάρουν αυξήσεις, πως οι πρωτογενείς δαπάνες αντί να μειωθούν αυξήθηκαν, πως ετοιμάζονται χιλιάδες προσλήψεις σε διάφορες υπηρεσίες του Δημοσίου.
Και όλα αυτά συμβαίνουν, ενώ οι ιδεοληπτικοί του ΣΥΡΙΖΑ κάνουν ό,τι μπορούν για να υπονομεύσουν και τις ψηφισθείσες, ακόμα, από την βουλή ιδιωτικοποιήσεις. Δηλαδή, αγωνίζονται να μην εισρεύσουν έσοδα στα ταμεία του Κράτους από την συγκεκριμένη πηγή. Συγχρόνως, οι ελεύθεροι επαγγελματίες και οι επιχειρηματίες θα γνωρίσουν το 2017 μια πρωτοφανή φορολογική επιδρομή για να συντηρηθεί όλο αυτό το κρατικίστικο μοντέλο.
Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία, πλέον, πως όλα αυτά γίνονται βάσει σχεδίου. Δεν προέκυψαν εική και ως έτυχε. Δεν ήταν αποτέλεσμα των αβελτηριών των υπουργών του ΣΥΡΙΖΑ, όπως υποστηρίζει ένας σημαντικός αριθμός σχολιαστών, αλλά απορρέουν από την ιδεολογία και τους πολιτικούς στόχους της Αριστεράς. Σε τελική ανάλυση συγκροτούν το κοινωνικό μοντέλο που θέλουν να επιβάλλουν στην Ελληνική κοινωνία.
Τις εξελίξεις και τα γεγονότα αν θέλουμε να τα δούμε με καθαρή ματιά, αν θέλουμε να τα κατανοήσουμε, οφείλουμε να τα παρατηρήσουμε ψυχρά και εποπτικά, ώστε να καταγράψουμε τη μεγάλη εικόνα. Να δούμε τη διαμόρφωσή τους μέσα στον χρόνο. Και κυρίως να ανιχνεύσουμε με σαφήνεια, το σημείο εκκίνησης μιας ιστορικής φάσης. Γιατί, αναμφίβολα, η άνοδος του ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία αποτελεί μια τομή στην σύγχρονη ιστορία του τόπου.
Ετσι λοιπόν, αν εξετάσουμε τι συνέβη στα δύο αυτά χρόνια, θα αξιολογήσουμε ως το σημαντικότερο γεγονός, την δραματική επιδείνωση της οικονομικής κατάστασης της μεσαίας τάξης. Το απόλυτο όπλο των κυβερνώντων για την επίτευξη αυτού του στόχου, ήταν τα capital controls που τσάκισαν τις μικρές και τις μεσαίες επιχειρήσεις.
Ως γνωστόν οι μεγάλες εταιρείες, εγκαίρως, είχαν φροντίσει να τηρούν το ταμείο τους, νομίμως, σε τράπεζες του εξωτερικού και έτσι να αντεπεξέρχονται στους περιορισμούς της κίνησης των κεφαλαίων. Συγχρόνως, αύξησαν τα μερίδιά τους στην εσωτερική αγορά, σε βάρος των μικρομεσαίων επιχειρήσεων.
Και αν στη διετία 2015-2017 η μικρή επιχειρηματικότητα δέχτηκε το καίριο πλήγμα, στην επόμενη διετία -αν ό μη γένοιτο παραμείνει ο ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία- τα θύματα θα είναι οι ελεύθεροι επαγγελματίες. Ένα πολυάριθμο κοινωνικό στρώμα που συμβάλλει στη συγκρότηση της -ανεπιθύμητης για τους μαρξιστές- μεσαίας τάξης.
Δομικό στοιχείο της Αριστεράς ήταν και είναι ο κεντρικός σχεδιασμός της οικονομίας. Δηλαδή ποιοι κλάδοι θα αναπτυχθούν, τα πλάνα παραγωγής, ποιες κοινωνικές ομάδες θα τεθούν στο περιθώριο. Αυτό που αποκαλούν κοινωνικό μετασχηματισμό. Το συγκεκριμένο μοντέλο μπορεί να κατέρρευσε στην πράξη, εξακολουθεί όμως και υπάρχει στα μυαλά των μαρξιστών διανοουμένων και οικονομολόγων. Είναι ο βασικός πυρήνας της ιδεολογίας τους.
Συνεπώς, αυτά που βλέπουμε να ξετυλίγονται μπροστά μας αυτά τα δύο χρόνια, έχουν ως αφετηρία τους, ως σημείο μηδέν, την 25η Ιανουαρίου 2015. Το ότι σε αυτήν τη δίχρονη πορεία οι υπουργοί και τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ διέπραξαν λάθη, ευτέλισαν θεσμούς και αξίες και έχασαν το σημαντικότερο κομμάτι της πολιτικής τους επιρροής, δεν αναιρεί το γεγονός, πως η φορά της οικονομίας και της κοινωνίας κινείται προς την κατεύθυνση που χαράσσουν οι ιδεολογικές πεποιθήσεις τους και προκαλούν οι πολιτικές στοχεύσεις τους.
ΥΓ. Να υπενθυμίσω στους επιλήσμονες και στους καθ΄έξιν γκρινιάρηδες, πως επί συγκυβερνήσεως Νέας Δημοκρατίας-ΠΑΣΟΚ υπήρχε η ελεύθερη κίνηση των κεφαλαίων, είχαν μειωθεί οι συντελεστές του ΦΠΑ και είχε δρομολογηθεί η μείωση της φορολογίας των επιχειρήσεων. Για να μην ξεχνάμε.
