Του Σάκη Μουμτζή
Ένα κόμμα δεν είναι ούτε πολιτιστικός σύλλογος, ούτε επιστημονικός φορέας. Είναι ένας συλλογικός οργανισμός, που προσπαθεί, στο μέτρο των ικανοτήτων του, να εκφράσει το μεγαλύτερο, δυνατόν, κομμάτι της κοινωνίας, με στόχο την εκλογική νίκη.
Το πρώτο μέλημα του όμως είναι να περιφρουρήσει την ιστορική κοινωνική βάση του, την οποία εκφράζει διαχρονικά. Πάνω σε αυτήν την βάση προσπαθεί να κτίσει, στην συνέχεια, την πλειοψηφία που θα το οδηγήσει στην εξουσία.
Δηλαδή, η επέκταση ενός κόμματος σε διαφιλονικούμενους πολιτικούς χώρους, σε χώρους προς κατάκτηση, προϋποθέτει την ύπαρξη μιας περιοχής που ελέγχει αποκλειστικά αυτό. Είναι ο ζωτικός χώρος του.
Ετσι, κάθε πολιτική απόφαση που λαμβάνει, πρέπει να ζυγίζει τα υπέρ και τα κατά, ώστε το τελικό ισοζύγιο να είναι θετικό. Μα πάνω απ΄όλα, τα κόμματα φροντίζουν να κρατούν την ιστορική τους βάση συμπαγή.
Η Νέα Δημομρατία, όταν κατατέθηκε το νομοσχέδιο- με τις συγκεκριμένες διατάξεις- για την νομική αντιμετώπιση της αλλαγής φύλου, βρέθηκε μπροστά σε δύο διλήμματα. Θα ψήφιζε μια διάταξη που η επιστημονική κοινότητα αποδοκίμαζε; Και αν ναι, αυτό θα αλλοίωνε την ιδεολογικοπολιτική φυσιογνωμία της ως κόμματος της Κεντροδεξιάς; Θα δεχόταν θετικά αυτήν την θέση ο σταθερός, ιστορικός πυρήνας της παράταξης, που σήμερα είναι 22-25% plus;
Η Νέα Δημοκρατία προέκρινε να καταψηφίσει το νομοσχέδιο του ΣΥΡΙΖΑ και να παρουσιάσει τις δικές της θέσεις, που βρίσκονται εγγύτερα στις απόψεις της επιστημονικής κοινότητας. Έτσι, διατήρησε και το φιλελεύθερο προφίλ της και ικανοποίησε το συντηρητικό κομμάτι των ψηφοφόρων της.
Γιατί, ένα μαζικό κόμμα, ένα κόμμα εξουσίας, δεν θα πρέπει να το ενδιαφέρουν οι απόψεις της παρέας των χιλίων «ψαγμένων» και προχώ του διαδικτύου. Ένα μαζικό κόμμα οφείλει να εκφράζει και τον ψηφοφόρο π.χ. της Νιγρίτας, των Φαρσάλων, του Γυθείου. Και η Νέα Δημοκρατία, ιστορικά, είχε και έχει και σε αυτόν τον κόσμο ισχυρά στηρίγματα.
Ο ΣΥΡΙΖΑ, αντιθέτως, με το συγκεκριμένο νομοσχέδιο προσπάθησε να απευθυνθεί στην βάση του κόμματος του, που είναι όμως 4% περίπου. Ανέλαβε συνεπώς το ρίσκο να αποκοπεί από τα συντηρητικότερα στρώματα που το στήριξαν στις τελευταίες εκλογικές αναμετρήσεις. Πολύ αμφιβάλλω, αν οι ψηφοφόροι π.χ.του Κουρουμπλή ή του Μπόλαρη θα ενθουσιάστηκαν με αυτό το νομοσχέδιο.
Δηλαδή ο ΣΥΡΙΖΑ διέπραξε λανθασμένο πολιτικό χειρισμό; Μακροπρόθεσμα, ναι. Βραχυπρόθεσμα όχι, καθώς κατόρθωσε για μιαν ακόμα φορά να αλλάξει την πολιτική ατζέντα. Να στρέψει την προσοχή της κοινής γνώμης πάνω σε ένα περιορισμένου ενδιαφέροντος θέμα, στο οποίο έδωσε υψηλό συμβολισμό, τον οποίον, επί της ουσίας, δεν έχει.
Θυσίασε την επιρροή του σε συγκεκριμένα, συντηρητικά κοινωνικά στρώματα που τον ψήφισαν, για την επικοινωνιακή φυγή από την τρέχουσα σκληρή οικονομική πραγματικότητα.
Επιπροσθέτως χθες, για μια ακόμα φορά, διερράγη η κυβερνητική πλειοψηφία την οποία διέσωσε το «πρόθυμο» Ποτάμι. Σε παρόμοιες περιπτώσεις εκείνο που μετρά, πέραν των ρυθμίσεων ενός νομοσχεδίου, είναι αν η καταψήφιση του σηματοδοτεί και μια πολιτική ήττα για την συμπολίτευση.
Και αυτό, πέραν όλων των άλλων, διέφυγε από όλους όσοι επικρίνουν την Νέα Δημοκρατία για την χθεσινή στάση της στην Βουλή.
Γνωρίζω πως υπάρχει η, καθ΄όλα, σεβαστή άποψη πως σε θέματα ανθρωπίνων δικαιωμάτων δεν χωρούν τακτικισμοί. Αυτή είναι θεωρητική θέση που προσπερνά την πολιτική διάσταση του ζητήματος, που είναι η ήττα της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ. Επί πλέον, δείχνει να αγνοεί πως το επίμαχο νομοσχέδιο εισήγαγε στην Βουλή κόμμα που στηρίζει το καθεστώς της Κούβας που εγκλείει χιλιάδες ομοφυλόφιλους στην φυλακή και συγχρόνως συνέβαλε στην απόκρυψη της σεξιστικής δράσης του συντρόφου πρεσβευτή της Βενεζουέλας. Την υποκρισία και τον καιροσκοπισμό δεν θα τον αντιμετωπίσουμε με θεωρητικές αναζητήσεις και ακαδημαϊκές προσεγγίσεις.
