Κύριε Πρόεδρε, θα συμφωνήσουμε ότι η Ελλάδα είναι μια ιδιόρρυθμη χώρα. Έχει γράψει σχετικά ο αείμνηστος Κωνσταντίνος Τσάτσος στο έργο του «Οξυρρύγχειοι Πάπυροι». Ο Έλληνας δεν δέχεται εύκολα ότι υπάρχει ένας καλύτερος δρόμος από εκείνον που περπατάει ο ίδιος. Και συχνά μπερδεύει τη δημοκρατία με την οχλοκρατία. Κι έρχεστε εσείς να εφαρμόσετε πρότυπα που η χώρα θα είχε ακολουθήσει αν δεν είχε δολοφονηθεί ο Ιωάννης Καποδίστριας. Ξέρετε, η Ελβετία δεν έχει μόνο τους νόμους του Καποδίστρια. Η διαφορά της από την Ελλάδα είναι ότι έχει Ελβετούς!
Κι είναι καλύτεροι οι Ελβετοί από τους Έλληνες; Να πέσει φωτιά να μας κάψει αν λέμε τέτοιο πράγμα. Αλλά, όπως και να το κάνουμε, προερχόμαστε από ένα άλλο «έργο». Να τι γράφει ο μεγάλος δάσκαλος Κωνσταντίνος Τσάτσος στους «Οξυρρύγχειους Παπύρους», διά στόματος ενός Ρωμαίου συγκλητικού, του Μενένιου Άπιου, ο οποίος δίδει πληροφορίες για τους Έλληνες προς τον ανθύπατο Ατίλιο Νάβιο, που θα αναλάμβανε τη διοίκηση της Αχαΐας:
«Οι Έλληνες λίγα πράγματα σέβονται και σπάνια όλοι τους τα ίδια. Και προς καλού και προς κακού στέκουν απάνω από τα πράγματα. Για να κρίνουν αν ένας νόμος είναι δίκαιος, θα τον μετρήσουν με το μέτρο της προσωπικής των περίπτωσης, ακόμα και όταν υπεύθυνα τον κρίνουν στην εκκλησία ή στο δικαστήριο. O Έλληνας ζητεί από τον νόμο δικαιοσύνη για τη δική του προσωπική περίπτωση. Αν τύχη και ο νόμος, δίκαιος στην ολότητά του, και δεν ταιριάζει σε λίγες περιπτώσεις, όπως η δική του, δεν μπορεί αυτό να το παραδεχτή. Και εν τούτοις τετρακόσια χρόνια τώρα το διακήρυξε ο μεγάλος τους Πλάτων, πως τέτοια είναι η μοίρα και η φύση των νόμων. Πως άλλο νόμος και άλλο δικαιοσύνη. Το διακήρυξε και ο Σταγειρίτης, χωρίζοντας το δίκαιο από το επιεικές. Αλλά δεν τ'' ακούει αυτά ο Έλληνας! Δε δέχεται να θυσιάση τη δική του περίπτωση, το δικό του εγώ σ'' ένα νόμο σκόπιμο και δίκαιο στη γενικότητά του».
Να σας θυμίσω κι ένα ακόμη απόσπασμα. Και εδώ θα σταματήσω, επειδή σε διαφορετική περίπτωση θα πρέπει να δανειστώ αρκετές σελίδες της εφημερίδας. Αν και δεν είναι κακή ως ιδέα!
«O Έλληνας είναι πιο εγωιστής από μας και συνεπώς και από όλα τα έθνη του κόσμου. Το άτομό του είναι ''''πάντων χρημάτων μέτρον'''' κατά το ρητό του Πρωταγόρα. Αδέσμευτο, αυθαίρετο, και ατίθασο, αλλά και αληθινά ελεύθερο ορθώνεται το εγώ των Ελλήνων. Χάρις σε αυτό σκεφθήκανε πηγαία, πρώτοι αυτοί, όσα εμείς αναγκαζόμαστε σήμερα να σκεφθούμε σύμφωνα με τη σκέψη τους. Χάρις σε αυτό βλέπουν με τα μάτια τους και όχι με τα μάτια εκείνων που είδαν πριν από αυτούς. Χάρις σε αυτό η σχέση τους με το σύμπαν, με τα πράγματα και τους ανθρώπους δεν μπαγιατεύει, αλλά είναι πάντα νέα, δροσερή και το κάθε τι, χάρις σε αυτό το εγώ, αντιχτυπάει σαν πρωτοφανέρωτο στην ψυχή τους.
Είναι όμως και του καλού και του κακού πηγή τούτο το χάρισμα. Το ίδιο εγώ που οικοδομεί τα ιδανικά πολιτικά συστήματα, αυτό διαλύει και τις πραγματικές πολιτείες των ανθρώπων. Και ήρθανε οι καιροί όπου ο ελληνικός εγωισμός ξέχασε την τέχνη που οικοδομεί τους ιδανικούς κόσμους, αλλά δεν ξέχασε την τέχνη που γκρεμίζει τις πραγματικές πολιτείες».
Θέλετε, κύριε Πρόεδρε, σε αυτόν τον λαό να επιβάλετε (κατά κάποιον τρόπο) σχήματα εξουσίας που έχουν δοκιμάσει άλλοι άνθρωποι σε χώρες όπως οι ΗΠΑ ή η Γαλλία. Θέλετε το γραφείο σας στο Μαξίμου να είναι το κέντρο της κυβέρνησης και όχι ο κάθε υπουργός να υψώνει το δικό του οικόσημο έξω από το υπουργείο του. Θα σας θυμίσω ότι ο κυβερνήτης Καποδίστριας ήρθε αντιμέτωπος με τους ολιγάρχες της εποχής όταν απαίτησε να πληρώνουν τους φόρους τους. Αυτό που εσείς θεωρείτε απολύτως λογικό δεν είναι πάντα για τους Έλληνες. Καλώς; Κακώς; Η εξέλιξη των πραγμάτων δείχνει ότι κακώς δεν έχουμε κάνει τα αυτονόητα. Αλλά από την άλλη, αυτοί είμαστε! Χιλιάδες χρόνια τώρα. Όταν για κάποιες (λίγες) φορές ακολουθούσαμε την οδό της λογικής, γράφαμε ιστορία...
Ωστόσο, έχω έναν σοβαρό προβληματισμό για τη στελέχωση των υπηρεσιών σας στο Μαξίμου. Δυσκολευτήκατε να βρείτε ανθρώπους για τα υπουργεία. Πώς θα βρείτε εκατοντάδες στελέχη που θα μιλούν εξ ονόματός σας; Είναι δύσκολη η άσκηση. Αυτό δεν σημαίνει ότι κακώς το τολμάτε. Κάθε άλλο. Δεν φαίνεται να υπάρχει άλλος δρόμος, αν πραγματικά θέλει κάποιος να αναμορφώσει τον δημόσιο τομέα. Χωρίς αυτό, είναι σαν να δοκιμάζει να μαγειρέψει χωρίς κατσαρόλα...
Θα πετύχετε; Οι πιθανότητες, κύριε Πρόεδρε, είναι εναντίον σας. Επειδή θα έχετε, όπως και ο Καποδίστριας, απέναντί σας τους ολιγάρχες. Αυτοί είναι οι πρώτοι που δεν θέλουν ένα κράτος που να λειτουργεί όπως εσείς θέλετε. Αυτή είναι μία δυσάρεστη αλήθεια. Χρειάζεται μεγάλη προσπάθεια και επιμονή. Και κυρίως, καλοί συνεργάτες. Και ξέρετε κάτι; Δεν είναι ανάγκη να είναι όλοι ψηφοφόροι σας. Θα χρειαστείτε τη βοήθεια τεχνοκρατών, για τους οποίους πρέπει να σας ενδιαφέρει η δυνατότητά τους να κάνουν τη δουλειά και όχι το τι ψήφισαν στις εκλογές. Ξέρω ότι αυτό δεν θα είναι αρεστό στο κόμμα σας. Αλλά δεν γίνεται αλλιώς!
Θανάσης Μαυρίδης
[email protected]
Στηρίζουμε τον Κυριάκο, ελέγχουμε την εξουσία. Εμένα μου αρέσει αυτό. Άλλοι στήριζαν την αλλαγή, εμείς τον Κυριάκο! Ξέρω, θα είμαστε και δυσάρεστοι. Και η εξουσία δεν είναι φίλη με τους δυσάρεστους. Αλλά δεν ψάχνουμε φίλους. Ανθρώπους να προχωρήσουν τις μεταρρυθμίσεις αναζητούμε...
Όσοι θέλετε να το διαβάσετε νωρίτερα στον Φιλελεύθερο που κυκλοφορεί το πρωί στα περίπτερα
ΥΓ: Όσοι δεν έχετε διαβάσει το έργο του Κωνσταντίνου Τσάτσου «Οξυρρύγχειοι Πάπυροι» να το διαβάσετε. Δοκιμάσετε σε αυτή την διεύθυνση.
