Με μία κίνηση πολιτικά αναξιοπρεπή και διπλωματικά άστοχη, η ελληνική κυβέρνηση προσκάλεσε επίσημα τον Τούρκο «πρόεδρο» Ταϊπ Έρντοαν να επισκεφτεί την Ελλάδα την επόμενη Πέμπτη και Παρασκευή. Αψυχολόγητη και άστοχη, γιατί ο Τούρκος αξιωματούχος δεν έχει κάνει καμιά κίνηση καλής θέλησης προς την Ελλάδα. Αντίθετα, προκαλεί επιθετικά τη χώρα σε όλα τα επίπεδα!
Στο εναέριο Αιγαίο, οι παραβιάσεις του εθνικού χώρου και FIR Αθηνών είναι οι περισσότερες που έχουν καταγραφεί εδώ και χρόνια. Στη θάλασσα, η τουρκική ακτοφυλακή αλωνίζει στα Ίμια και την Καλόλιμνο, ενώ ο τουρκικός στόλος έφτασε στο σημείο προ μηνών να αποκλείσει το Καστελόριζο!
Σε επίπεδο εθνικού χώρου, η τουρκική κυβέρνηση εγκλωβίζει συστηματικά, με το πρόσχημα ασκήσεων, το κεντρικό Αιγαίο και τους διαδρόμους Λέσβου- Λήμνου- Χίου, πιέζοντας όλο και πιο πολύ σε μια διχοτομική λύση συγκυριαρχίας στο Αιγαίο.
Η χρυσοφόρος για τους Τούρκους γραμμή Παράλια- Ελληνικά νησιά έχει πυκνώσει εδώ και μήνες, με χιλιάδες πρόσφυγες να μεταφέρονται από τη Μικρά Ασία σε Χίο, Λέσβο, Κάλυμνο κυρίως. Η δήθεν συμφωνία Τουρκίας – ΕΕ ισχύει μόνο στα χαρτιά και ακολουθείται μόνο από την Ελλάδα, που κρατά τους πρόσφυγες σε στρατόπεδα άθλιας συγκέντρωσης στα νησιά, δημιουργώντας σ αυτούς πρόβλημα επιβίωσης και στους νησιώτες πρόβλημα οικονομίας και ασφάλειας.
Στη Θράκη, η τουρκική κυβέρνηση υποδαυλίζει τον τουρκικό εθνικισμό και καλλιεργεί αργά και σταθερά κλίμα μειονοτικού αλυτρωτισμού, που δεν έχει βρει ακόμα πρόσφορο έδαφος μόνο και μόνο γιατί η οικονομική ζωή στο ελληνικό κράτος είναι απείρως καλύτερη από ό,τι στο τουρκικό. Ακόμα.
Στον Έβρο, η τουρκική κυβέρνηση δημιουργεί προγεφυρώματα τέτοια που να διευκολύνουν το πέρασμα μεταναστών και λαθρεμπόρων στην ελληνική πλευρά.
Η Τουρκία εξακολουθεί να μην αναγνωρίζει την υφαλοκρηπίδα των ελληνικών νησιών, ενώ αντιθέτως τη διεκδικεί ως συνέχεια της μικρασιατικής ακτογραμμής! Μ αυτό το πρόσχημα επιχειρεί έρευνες για υδρογονάνθρακες μέσα στην ελληνική επικράτεια και σε ό,τι θεωρεί η ίδια διεθνή ύδατα, δημιουργώντας στρατιωτικές και διπλωματικές εντάσεις.
Στο Κυπριακό, μποϋκοτάρει κάθε λύση που δεν περιλαμβάνει το 40% του νησιού υπό τουρκικό κράτος και κάθε λύση που δεν προνοεί ότι αυτό το κράτος θα ορίζει τη μοίρα και του υπόλοιπου 60%! Ταυτόχρονα, παρεμποδίζει με πολεμικά μέσα τις έρευνες της Κυπριακής Δημοκρατίας για υδρογονάνθρακες στα κυπριακά ύδατα και στην ΑΟΖ. Φυσικά, ούτε λόγος για αποχώρηση των τουρκικών στρατευμάτων κατοχής από τη Μεγαλόνησο!
Η ελληνική μειονότητα στην Κωνσταντινούπολη συρρικνώνεται διαρκώς από τους τουρκικούς νομικούς και τρομοκρατικούς μηχανισμούς, που σχεδόν δημεύουν τις περιουσίες και περιορίζουν τα θρησκευτικά και κοινωνικά δικαιώματα. Η Σχολή της Χάλκης εξακολουθεί να είναι υπό ομηρεία, όπως και το Πατριαρχείο με όλες τις μητροπόλεις, που στην ουσία είναι ανελεύθερα, αιχμάλωτα του τουρκικού μουσουλμανικού κράτους.
Περιφερειακά η Τουρκική κυβέρνηση προσφέρει κάλυψη στην αλβανική, που αθετεί ή αλλάζει τις λιμενικές και στρατιωτικές συμφωνίες με την Ελλάδα. Προσεγγίζοντας οικονομικά τα Σκόπια, η τουρκική κυβέρνηση στηρίζει κάθε πολιτική που έχει για στόχο την Ελλάδα, είτε με τις στενές σχέσεις με τους Αλβανούς της χώρας είτε με τις εθνικιστικές κυβερνήσεις.
Οι προσκλήσεις σε αρχηγούς κρατών γίνονται παγκοσμίως αφού έχουν προηγηθεί σοβαρές κινήσεις καλής θέλησης εκ μέρους των ενδιαφερόμενων. Στη συγκεκριμένη περίπτωση δεν έχουμε κανένα τέτοιο δείγμα. Το αντίθετο μάλιστα. Και μ αυτά τα δεδομένα, η πρόσκληση παίρνει περισσότερο χαρακτήρα επιβράβευσης της πολιτικής Έρντοαν. Αυτό είναι το μήνυμα που του δίνει. Κι αυτό είναι επικίνδυνο. Ο Έλληνας πρόεδρος της Δημοκρατίας δεν θα έπρεπε να έχει επιτρέψει τέτοιο ατόπημα.
Η ελληνική διπλωματία και οι πολιτικοί ώφειλαν να ξέρουν εδώ και τουλάχιστον 2 αιώνες ότι οι Τούρκοι δεν καλοπιάνονται και δεν αλλάζουν την πάγια επεκτατική τους πολιτική σε βάρος των γειτόνων τους. Είτε με πολιτισμένα μέσα είτε όχι. Η Τουρκία ακούει και καταλαβαίνει μόνο μία γλώσσα: Της ισχύος. Και επειδή ο πολιτισμός δεν ευνοεί την εφαρμογή της στην πράξη, τουλάχιστον επιβάλει την εφαρμογή της στη στάση που τηρεί ο καθένας.
Γ. Παπαδόπουλος- Τετράδης
