Toυ Ανδρέα Ζαμπούκα
Το νομοσχέδιο για την αλλαγή φύλου που ψηφίστηκε, χθες, έδειξε πολλά για την ποιότητα της διαλεκτικής στην πολιτική μας ζωή. Στην ουσία, όλη αυτή η υπόθεση ξεσήκωσε ένα κύμα εντυπωσιοθηρίας, για να εξυπηρετήσει για άλλη μία φορά, τα συμφέροντα του ΣΥΡΙΖΑ. Δεν ήταν τίποτε άλλο από ένα προπέτασμα καπνού, προκειμένου να καλυφθεί η ανεπάρκεια της κυβερνητικής πολιτικής στη διοίκηση της χώρας.
Πέρα από εκεί όμως, φάνηκε η αδυναμία του πολιτικού συστήματος να συζητήσει ουσιαστικά για τα ανθρώπινα δικαιώματα και επιπλέον αποκαλύφθηκαν τα βαθιά θεμέλια του συντηρητισμού της ελληνικής κοινωνίας.
Είναι σαφές ότι η Αριστερά διαθέτει τεράστια αποθέματα συγκάλυψης των αμαρτιών της. Ενώ βρίσκεται σε οικονομικά και πολιτικά αδιέξοδα, απλώνει το χέρι της και βγάζει από το συρτάρι μία δέσμη «προοδευτικότητας» για να παρασύρει τους πάντες σε ατέρμονες αξιακές αναζητήσεις. Και όσο εκείνοι σφάζονται στην ποδιά της, εκείνη απολαμβάνει τις «ήττες» της, χωρίς συνέπειες στην προβληματική της πολιτική.
Από την άλλη, οι εξουσιολάγνοι παντός είδους, «τσιμπάνε» στο δόλωμα της προοδευτικότητας για να εκφράσουν ανέξοδα τον συντηρητισμό τους. ΚΚΕ, Χρυσή Αυγή και ο όψιμος «Χριστιανός» Βασίλης Λεβέντης συντάχθηκαν υπέρ βωμών και εστιών, ακολουθώντας τις επιθυμίες της Εκκλησίας. Εναντιώθηκαν στο νομοσχέδιο εξαρχής και απέδειξαν ότι οι ρίζες της αντίδρασης δεν έχουν χρώμα και ιδεολογία. Απλά διαφορετική έκφραση και ύφος στην αδυναμία.
Η ελληνική κοινωνία δεν πρόκειται να γίνει καλύτερη με ένα νομοσχέδιο ούτε και να απαλλαγεί από τις δυνάμεις του σκοταδισμού που την στηρίζουν. Και δεν είναι θέμα Αριστεράς και Δεξιάς η αποκάλυψη των φρονημάτων. Τα αίτια είναι πολύ βαθιά και βρίσκονται στην έλλειψη της δημιουργικής Παιδείας.
Όλη αυτή η κωμωδία με προσβάλλει ως πολίτη, όπως φαντάζομαι και πολλούς άλλους που βλέπουν να επικρατεί μία οπερέτα ανταγωνισμού και εντυπωσιοθηρίας. Η κοινωνία όταν δεν ενημερώνεται σωστά, όταν δεν ακούει σταθερές φωνές ανθρώπων με κύρος και όταν δεν αντιλαμβάνεται τη σοβαρότητα ενός τόσου κρίσιμου, κοινωνικά, θέματος, δεν εμπιστεύεται πλέον κανέναν. Και ούτε γίνεται πιο ώριμη και προοδευτική, όπως νομίζουμε. Αντίθετα, διακατέχεται από καχυποψία και έντονες επιφυλάξεις, από την στιγμή που δεν γνωρίζει τι ακριβώς ρυθμίζει το νομοσχέδιο και τι ισχύει στις υπόλοιπες χώρες για το νομικό δικαίωμα του καθορισμού φύλου.
Στον ΣΥΡΙΖΑ κέρδισαν άλλη μία μάχη χαρακωμάτων με την βοήθεια τρίτων. Οι προθέσεις τους προσδιορίζονται πάντα στο πλαίσιο μίας παρελκυστικής στρατηγικής και ενός αηθισμού που ευνοεί μόνο την διατήρηση της εξουσίας. Η κοινωνία όμως, εισπράττει τα απόνερα του τυχοδιωκτισμού τους και αναπόφευκτα περιορίζεται ακόμα πιο πολύ, στην αδυναμία της…
