Υπηρετώ με συνέπεια τον… Μινώταυρο εδώ και τριάντα χρόνια. Η ενασχόλησή μου με τις αγορές έπαιξε σημαντικό ρόλο σε αυτό. Στην πορεία συνάντησα πολλούς ανθρώπους στον δρόμο των αγορών και δεν τους ρωτούσα αν ήταν Δεξιοί ή Αριστεροί. Όλοι τον ίδιο Θεό υπηρετούσαμε. Φανταστείτε την έκπληξή μου, έπειτα από χρόνια, όταν είδα πολλούς πρώην «συνοδοιπόρους» στην πρώτη γραμμή της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ!
Κι όχι απλά να υπηρετούν το «κτήνος», αλλά να έχουν γίνει βασιλικότεροι του βασιλέως. Εκείνοι που δεν άφησαν χρηματιστηριακό κόλπο για κόλπο, εκείνοι που πουλούσαν όνειρα για τον παράδεισο στους συνταξιούχους της Άνω Παναγιάς, έβγαλαν το καπέλο του «χρηματιστή» και έβαλαν εκείνο του κομμουνιστή! Και μάλιστα έγιναν οι σκληρότεροι πολέμιοι του… Μινώταυρου. Λογικό από μια πλευρά!
Ήσαν τόσοι πολλοί οι… ανανήψαντες που αρχικά στους χρηματιστηριακούς κύκλους υπήρχε η αίσθηση ότι ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν κάποιο μυστικιστικό τάγμα χρηματιστηριακών παικτών που ήθελαν να ταρακουνήσουν τον κρατικοδίαιτο καπιταλισμό και να φέρουν από την πίσω πόρτα ένα φιλελεύθερο μοντέλο διακυβέρνησης! Και για να μην νομίσετε ότι σας λέω λόγια του αέρα, αναζητείστε τα μέλη των επιτροπών βιομηχανίας – για παράδειγμα- του ΣΥΡΙΖΑ της πρώτης περιόδου. Μέχρι και πρώην μέλη της Δράσης είχαν παρεισφρήσει εκεί! Αφήστε δε που κορυφαία χρηματιστηριακά στελέχη ήταν ακόμη και δίπλα στον Αλέξη Τσίπρα. Αυτή η ιστορία μου θυμίζει μια συγκεκριμένη σκηνή από την ταινία «Λούφα και Παραλλαγή». Όταν οι στρατιώτες από την ΥΕΝΕΔ μεταφέρουν επί χούντας στην κλειστή Βουλή για τις ανάγκες μιας κινηματογραφικής ταινίας λάβαρα και σημαίες της Σοβιετικής Ένωσης. Ένας εκ των στρατιωτών, εκστασιασμένος από το γεγονός, δήλωνε ότι πρέπει να αλήθευαν οι φήμες ότι οι πραξικοπηματίες ήταν κρυφοί Νασερικοί! Φυσικά κάτι τέτοιο δεν ίσχυε…
Τι συνέβη; Πότε έλεγαν ψέματα; Όταν στηνόντουσαν στο ταμπλό για να αγοράσουν «Λούλη» ή όταν έβγαζαν πύρινους λόγους κατά της… νεοφιλελεύθερης λαίλαπας που απειλεί την ζωή μας; Υπάρχουν φαινόμενα καιροσκοπισμού. Πάντα υπήρχαν και πάντα θα υπάρχουν. Σήμερα να δείτε πόσα από αυτά είναι μπροστά στα μάτια μας. Η αλήθεια, πάντως, είναι ότι οι περισσότεροι εξ αυτών ήσαν… συνεπείς με τον εαυτό τους. Ήταν πιστοί στον Μαμωνά την εποχή του Χρηματιστηρίου και εξίσου πιστοί στον Άρη Βελουχιώτη την εποχή της πρώτης φοράς Αριστεράς. Απλά, οι άνθρωποι αυτοί ήσαν επιφανειακοί και στη πρώτη και στην δεύτερη περίπτωση. Επιδερμικά «αγάπησαν» τις αγορές και εξίσου επιδερμικά θυμήθηκαν το… αριστερό τους παρελθόν όταν η… παράταξη τους φώναξε. Να δείτε πόσοι δηλώνουν σήμερα φιλελεύθεροι και στην πράξη είναι οι πιο σκληροί σταλινικοί που έχει γνωρίσει η Οικουμένη!
Οι σταθεροί αναγνώστες βιβλίων, εκείνοι που συντηρούν την «βιομηχανία βιβλίου», δεν ξεπερνούν τις 5.000 – 7.000! Οι αναγνώστες εφημερίδων στο σύνολό τους είναι όσοι διαβάζουν μία επαρχιακή εφημερίδα σε μια χώρα του εξωτερικού! Υπό αυτές τις συνθήκες μην περιμένετε πολλά – πολλά πράγματα. Επιδερμικές θα είναι οι προσεγγίσεις των ανθρώπων!
Κομμουνιστές, νεοφιλελεύθεροι, σοσιαλιστές, όλοι ένα κουβάρι να παλεύουν να ανακαλύψουν διαφορές και ομοιότητες.
Δεν ξέρω αν ο φιλελευθερισμός θα είναι δημοφιλής στο μέλλον. Ξέρω ότι μέχρι και το 2015 δεν ήταν. Και ξέρω ακόμη ότι δεν αρκεί να λέμε ότι έχουμε μια φιλελεύθερη κυβέρνηση για να είναι πράγματι τέτοια. Όλοι κρίνονται από τα έργα τους, από τις πράξεις τους. Αν πάντως για κάτι «ζω» είναι να δω τον Μητσοτάκη να πετυχαίνει, τις αγορές να ανεβαίνουν και τους συντρόφους που άφησαν τον Μινώταυρο για χάρη του Αλέξη Τσίπρα και του Νίκου Παππά, να γίνονται και πάλι υπέρμαχοι των χρηματιστηρίων!
Θανάσης Μαυρίδης
[email protected]
