Επειδή κάποιοι συντηρούν μια ηθελημένη ασάφεια γύρω από την ουκρανική κρίση, ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Ας ξαναπούμε μερικές αλήθειες που πονάνε όλους αυτούς που σε τελική ανάλυση μισούν τον δυτικό τρόπο ζωής.
Στην Ουκρανία υπάρχει εισβολέας και αμυνόμενος, υπάρχει θύτης και θύμα. Εισβολέας είναι η Ρωσία του Πούτιν και αμυνόμενη είναι η Ουκρανία του Ζελένσκι. Ένα το κρατούμενο.
Η Ουκρανία ποτέ δεν απείλησε τη Ρωσία - άλλωστε δεν έχει κανένα λόγο να την απειλήσει - και είναι άγνωστο γιατί η Ρωσία πιστεύει πως απειλείται από την Ουκρανία ή από το ΝΑΤΟ. Είναι εντελώς άλλο πράγμα αν η Ρωσία βλέπει ότι το ΝΑΤΟ αποτελεί εμπόδιο στους επεκτατικούς σχεδιασμούς της. Δύο τα κρατούμενα.
Ο Πούτιν στο διάγγελμά του της 21ης Φεβρουαρίου υποστήριξε πως η Ουκρανία δεν έχει λόγο ύπαρξης ως ανεξάρτητο κράτος. Αυτή υπήρξε η αιτιολογική βάση της εισβολής των ρωσικών στρατευμάτων στο έδαφος της Ουκρανίας. Οι ανατολικές περιοχές της είχαν ήδη αυτονομηθεί και τεθεί υπό την πλήρη προστασία της Ρωσίας. Τρία τα κρατούμενα.
Η Ουκρανία έχει εκλεγμένη κυβέρνηση και τα νεοναζιστικά μορφώματα αντιπροσωπεύουν ένα ασήμαντο ποσοστό κι έτσι δεν εκπροσωπούνται στην ουκρανική βουλή. Τέσσερα τα κρατούμενα.
Σήμερα ο ρωσικός στρατός διαπράττει εγκλήματα πολέμου βομβαρδίζοντας θέσεις αμάχων, εγκλήματα για τα οποία κάποιοι θα πρέπει να λογοδοτήσουν στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης. Πέντε τα κρατούμενα.
Η Ρωσία, όσο την κυβερνά ο Πούτιν, θα είναι ο παρίας, ο αποσυνάγωγος του διεθνούς συστήματος. Έξι τα κρατούμενα.
Η Ελλάδα ανήκει στο Δυτικό στρατόπεδο και ως εκ τούτου άριστα πράττει που ακολουθεί τις αποφάσεις του. Επτά τα κρατούμενα.
Ευθύς με τη λήξη του Β' Παγκοσμίου Πολέμου μια σειρά από κράτη της Δυτικής Ευρώπης επέλεξαν με τη βούληση της συντριπτικής πλειοψηφίας των πολιτών τους να συγκροτήσουν το μπλοκ του ελευθέρου κόσμου, που ετέθη υπό την προστασία των πυρηνικών όπλων των ΗΠΑ. Δηλαδή, ο Δυτικός κόσμος δημιουργήθηκε επειδή αυτό ήθελε η συντριπτική πλειοψηφία των πολιτών, όπως η βούληση τους εκφραζόταν μέσα από ελεύθερες εκλογές. Το στρατόπεδο των λαϊκών δημοκρατιών συγκροτήθηκε παρά τη θέληση των πολιτών του, μόνο με την ωμή βία του σοβιετικού στρατού. Οκτώ τα κρατούμενα.
Μετά την πτώση αυτών των καθεστώτων αναδύθηκε ένας πολυπολικός κόσμος μέσα στον οποίον το κάθε κράτος αναζητούσε το ρόλο του. Οι πολίτες των πρώην λαϊκών δημοκρατιών, για να μην ξαναζήσουν τα όσα υπέστησαν, ζήτησαν να ενταχθούν στο ΝΑΤΟ. Ουδείς τους υποχρέωσε. Εννιά τα κρατούμενα.
Οι πολίτες της Ουκρανίας είχαν το αναφαίρετο δικαίωμα αυτοί και μόνον αυτοί να αποφασίσουν τι θα κάνουν. Και ζήτησαν να ενταχθούν στην ΕΕ και στο ΝΑΤΟ. Δέκα τα κρατούμενα.
Ο πολυπολικός κόσμος δε νοείται να έχει ζώνες επιρροής, γιατί αυτές καθορίζονται με συμφωνίες κορυφής των μεγάλων δυνάμεων που παραβλέπουν τη βούληση των λαών. Έντεκα τα κρατούμενα.
Αυτά έχουν ειπωθεί δεκάδες φορές τις τελευταίες ημέρες, από πολλούς σχολιαστές. Δεν είναι πρωτότυπες σκέψεις, αλλά καλόν είναι να επαναλαμβάνονται, για να αντικρούονται έτσι οι ανακρίβειες και η προπαγάνδα των πουτινολάγνων.
