Αυτό που ζήσαμε χτες δεν έχει άλλη φορά επαναληφθεί στην διεθνή διπλωματία. Φωνάξαμε στο σπίτι μας τον ηγέτη μιας χώρας με την οποία έχουμε μεγάλες διαφορές, για να τσακωθούμε! Συνήθως οι επαφές αυτές γίνονται για να βελτιωθεί το κλίμα μεταξύ δύο χωρών. Τότε γιατί έγινε αυτό το ταξίδι; Τι εξυπηρετούσε η πρόσκληση; Κι εν πάση περιπτώσει, ποιος έκανε την προετοιμασία;
θα διαβάσετε πολλές αναλύσεις σήμερα που θα προσπαθήσουν να ανιχνεύσουν τους λόγους που οδήγησαν την ελληνική κυβέρνηση σε μία σειρά από ολέθρια λάθη. Ένα θέμα είναι τα λάθη αυτά καθαυτά. Επειδή σε αυτό το επίπεδο και με δεδομένο τα προβλήματα που έχουμε στις σχέσεις με τους Τούρκους, δεν επιτρέπονται λάθη και προχειρότητες. Επειδή αυτά έχουν τεράστιο κόστος. Ένα δεύτερο θέμα είναι να μάθουμε ποια είναι η ατζέντα του κ. Τσίπρα για τα εθνικά θέματα. Αν υπάρχει κάποιο σχέδιο, βάση του οποίου έγινε η χτεσινή συνάντηση κι αν αυτό το σχέδιο περιλαμβάνει κι άλλα θέματα πέρα από τα ελληνοτουρκικά.
Πολύ φοβόμαστε ότι και τα εθνικά θέματα έχουν μπει στην μέγγενη μιας προεκλογικής καμπάνιας του κυβερνώντος κόμματος. Ότι ο κ. Τσίπρας επιχειρεί να κάνει ένα δυναμικό comeback, παρουσιάζοντας τον εαυτό του ως τον άνθρωπο που έχει κλείσει όλα τα ανοικτά εθνικά θέματα και έχει φέρει την Ειρήνη. Πιθανώς δε να ονειρεύεται κι ένα βραβείο Νόμπελ για την Ειρήνη. Οι δανειστές του οφείλουν πολλά. Γιατί να μην ενισχύσουν ένα τέτοιο αίτημα;
Την ίδια ώρα οι σύμβουλοι του κ. Τσίπρα φέρονται να του εισηγούνται μία τέτοια τακτική, με το σκεπτικό ότι η Τουρκία βρίσκεται σε προφανή αδυναμία και ότι την ίδια ώρα τα Σκόπια είναι για τους δικούς τους λόγους ανοικτά σε μία «έντιμη λύση». Μπορεί κανείς να βάλει τα δύο θέματα σε ένα τσουβάλι; Όταν πιστεύει ότι αυτά θα του φέρουν μερικούς ψήφους, τότε μπορεί να συμβεί. Αν η Ελλάδα είχε μία πιο σοβαρή πολιτική ηγεσία, αυτή θα ήταν προσεκτική από κάθε πλευρά.
Σε σχέση με τα Σκόπια είναι πράγματι πιθανή η υιοθέτηση μιας σχετικά καλής λύσης: Η Κεντρική Βαλκανική Δημοκρατία είναι ένα καλό σενάριο για τις διμερείς μας σχέσεις. Στα ελληνοτουρκικά, όμως, ποιες εγγυήσεις είχαν ότι θα υπάρξει πρόοδος; Για να φτάσουν στο σημείο να φωνάξουν τον Τούρκο πρόεδρο στην Αθήνα, κάτι θα πρέπει να είχαν εξασφαλίσει. Όχι; Αυτό είναι πραγματικά περίεργο. Παράδοξο!
Τα εθνικά θέματα δεν είναι πεδίο άσκησης κριτικής για αντιπολιτευτικούς και μόνο λόγους. Αλλά δεν είναι και πεδίο άσκησης μικροκομματικών επιδιώξεων για την κυβέρνηση ή πεδίο εγκεφαλικών ασκήσεων για συμβούλους που λατρεύουν τα παιγνίδια στρατηγικής. Αν θέλουν κάτι τέτοιο μπορούν κάλλιστα να παίξουν σκάκι. Τα εθνικά θέματα είναι μία πολύ σοβαρή υπόθεση για να τα αντιμετωπίζει κανείς με προχειρότητα.
Θανάσης Μαυρίδης
ΥΓ: Περιμένουμε και τις δηλώσεις Ερντογάν στην Θράκη. Για να τελειώσει αυτός ο εφιάλτης...
