Δεν καταλαβαίνω αυτό το pressing του συντρόφου Φίλη προς την ομάδα του μηχανοδηγού Πάνου. Αυτό λέγεται αχαριστία! Αν δεν ήταν ο Πάνος, Νίκο μου, δεν θα ήσασταν σήμερα κυβέρνηση. Εντάξει, είναι λίγο ακροδεξιοί. Αλλά εσείς δεν είπατε ότι ο σκοπός αγιάζει τα μέσα; Κι ύστερα τι σας έκανε; Δεν μιλάει, δεν λαλάει. Μόνο ψηφίζει τα μνημόνιά σας.
Και μην μας πει κανείς ότι όλο αυτό συμβαίνει τυχαία. Δεν έγινε μία μόνο παρέμβαση, για να αποδώσουμε στην παρέμβαση του κ. Φίλη τον χαρακτήρα του τυχαίου. Πρόκειται για σειρά παρεμβάσεων, αυτές είναι συνεχείς και επίμονες. Την ίδια ώρα ο κ. Φίλης εκθειάζει τη Φώφη ως τον ιδανικό συνεταίρο. Με τον αστερίσκο (πάντα) της εξαίρεσης του Βαγγέλη Βενιζέλου από μία μελλοντική συνεργασία. Ο Βαγγέλης είναι το πρόβλημα. Η Φώφη όχι…
Ας πούμε, λοιπόν, ότι όλο αυτό που επιχειρεί ο κ. Φίλης είναι προσπάθεια μιας ματιάς στο μέλλον. Κάτι σαν προγαμιαίο συμβόλαιο με το ΠΑΣΟΚ της Φώφης. Αυτό θα είχε νόημα αν οι εκλογές θα γίνουν σε ένα ή δύο μήνες. Αν οι εκλογές γίνουν σε έναν χρόνο, τότε οι κινήσεις αυτές δεν έχουν νόημα σε αυτή την φάση. Σε έναν χρόνο, όμως, μπορούν να συμβούν πολλά. Μπορεί η κυρία Γεννηματά, για παράδειγμα, να έχει αλλάξει απόψεις. Αφήστε δε που μπορεί να έχει παραβρεθεί με τον Πάνο σε κάποιο τραπέζι για φαγητό και να συγκινηθεί από το δράμα του ανδρός…
Ξέρει κάτι ο κ. Φίλης που δεν γνωρίζουμε οι υπόλοιποι; Ξέρει ότι πρόκειται να πάμε σε εκλογές; Εκτός κι αν θεωρεί ο ίδιος ότι πρέπει να πάμε σε εκλογές. Αυτή είναι μία άλλη συζήτηση. Αν δηλαδή ο κ. Φίλης θεωρεί ότι το συμφέρον της πατρίδας απαιτεί μία άλλη κυβέρνηση και ταυτόχρονα την συγκρότηση μιας άλλης κεντροαριστεράς. Δηλαδή, χωρίς τον πυρήνα της σημερινής κυβέρνησης που έχει οδηγήσει την χώρα σε επικίνδυνα αδιέξοδα.
Ας επιστρέψουμε, όμως, στο βασικό σενάριο, ότι ο κ. Φίλης δεν λειτουργεί αυτονομημένος από τους συντρόφους του. Και το ερώτημα είναι αν έχει εξασφαλίσει με κάποιον τρόπο ότι το ΠΑΣΟΚ θα στηρίξει την κυβέρνηση του κ. Τσίπρα σε περίπτωση αποχώρησης του κ. Καμμένου! Αν δεν το έχει εξασφαλίσει, πως και ρισκάρει ένα τέτοιο ενδεχόμενο; Είτε λοιπόν ξέρει ότι έρχονται γρήγορα εκλογές και επιχειρεί να ρίξει γέφυρες στο ΠΑΣΟΚ για την επόμενη ημέρα, είτε χρησιμοποιείται ως λαγός για μια μεγάλη ανατροπή στις συνεργασίες της σημερινής κυβέρνησης (και η οικουμενική αποτελεί μια τέτοια αντροπή), είτε έχει πράγματι αυτονομηθεί και απειλεί με ρήξη τον κ. Τσίπρα, προβάλλοντας ιδεολογικά προβλήματα με την συνεργασία με τον κ. Καμμένο.
Όλα αυτά, όμως, θέτουν σε σοβαρό κίνδυνο την σχέση του κ. Καμμένου με την κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ. Διότι ο Πάνος είναι ένας ευαίσθητος πολιτικός και δεν μπορεί να ακούει συνεχώς ότι ήταν ένα αναγκαίο κακό για τους καθαρόαιμους αριστερούς του ΣΥΡΙΖΑ. Ο Πάνος, ο κατά δήλωσή του εκπρόσωπος του Καραμανλισμού στην Ελλάδα, έχει δώσει τα πάντα και στο τέλος εισπράττει αχαριστία.
Λένε ότι ο Πάνος Καμμένος δεν πρόκειται να εγκαταλείψει το υπουργείο Άμυνας. Ότι θα είναι ο τελευταίος που θα εγκαταλείψει τον Αλέξη Τσίπρα, αρκεί να συνεχίσει να ζει το όνειρό του. Αλλά εδώ δεν μιλάμε ότι θα εγκαταλείψει ο Πάνος τον Αλέξη για κάποιον λόγο. Αλλά ότι μπορεί ο Πάνος να «απολυθεί». Να του πούνε «σε ευχαριστούμε για το ταξίδι, δεν χρειαζόμαστε άλλο τις υπηρεσίες σου». Δεν θα μας προξενούσε εντύπωση κάτι τέτοιο. Αρκεί κανείς να θυμηθεί τις περιπτώσεις των κ.κ. Αλαβάνου και Κουβέλη. Στον κατάλογο των πρώην συνεργατών του κ. Τσίπρα θα μπορούσε να προστεθεί και το όνομα του κ. Καμμένου. Ευκολάκι!
Θανάσης Μαυρίδης
