Είναι σχεδόν σίγουρο, ότι στην προεκλογική εκστρατεία του, το κόμμα της Νέας Δημοκρατίας θα κάνει χρήση αρκετών στιγμιότυπων από το Συνέδριο του Σύριζα, με προφανή λόγο να υπενθυμίσει στους πολίτες το τι πρεσβεύει ή μάλλον το τι δεν πρεσβεύει, αυτό το συνονθύλευμα ετερόκλητων ομάδων που συσπειρώνεται γύρω από τον Αλέξη Τσίπρα, με μόνο κοινό σημείο αναφοράς, τη λατρεία της εξουσίας.
Τα παρατράγουδα ήταν πολλά. Οι σκηνές φραστικής βίας, λεκτικού τραμπουκισμού και ιδεολογικής μαγκιάς, ήταν εξίσου πολλές. Οι σκηνές αυτοκαταγγελίας, αυτοδιάψευσης και πολιτικής αυτοκτονίας, ακόμα περισσότερες. Η εικόνα μιας ανερμάτιστης συνεδριακής μάζας, που ως μόνο συνδετικό κρίκο έχει τον Αλέξη Τσίπρα και την ολιγομελή προεδρική φρουρά που έχει εμπλουτιστεί με την αυριανική πρασινοφρουρά, προκάλεσε αλγεινή εντύπωση στη κρίσιμη ομάδα των ψηφοφόρων, που κρίνει το αποτέλεσμα των εκλογών. Στην ομάδα των ψηφοφόρων, που κινούνται πέριξ του κέντρου.
Ωστόσο, πέρα από όλα αυτά τα κωμικοτραγικά συμβάντα που συνόδευσαν το συνέδριo του Σύριζα, έγινε μια συνειδητή προσπάθεια εκμετάλλευσης της ενεργειακής κρίσης και της απογείωσης των τιμών του ηλεκτρικού ρεύματος. Στο στόχαστρο του αντιπολιτευτικού οίστρου, βρέθηκε το χρηματιστήριο της ενέργειας και η ιδιωτικοποίηση της ΔΕΗ.
Για τη ΔΕΗ, ο Σύριζα πρότεινε την κρατικοποίηση της, λησμονώντας ότι το Μάιο του 2019 η κρατική ΔΕΗ στα χέρια της κυβέρνησης Τσίπρα, είχε βρεθεί στα πρόθυρα της πτώχευσης, με την τιμή της να βρίσκεται κάτω από το 1,5 ευρώ. Όμως, κανένας από τους εισηγητές της κρατικοποίησης της ΔΕΗ, δεν είχε το θάρρος να απαντήσει σε δυο - τρία κομβικά ερωτήματα.
Τι ακριβώς το διαφορετικό θα έκανε η κρατική ΔΕΗ;
Θα μοίραζε δωρεάν ρεύμα;
Θα έβαζε κάποιο πλαφόν στα τιμολόγια της;
Ποιος θα κάλυπτε τη διαφορά;
Με ποιόν ακριβώς τρόπο θα γινόταν η κρατικοποίηση μιας εισηγμένης στο Χρηματιστήριο Αθηνών εταιρείας, στην οποία συμμετέχουν δεκάδες ξένοι θεσμικοί επενδυτές;
Θα γινόταν άραγε δια της βίας σε μια δημοκρατική χώρα;
Θα γινόταν μέσω μιας δημόσιας πρότασης προς τους μετόχους;
Με ποια κεφάλαια, θα γινόταν η εκ νέου κρατικοποίηση της ΔΕΗ;
Που θα έβρισκε το Δημόσιο πάνω από 3,5 δισ. ευρώ για να εξαγοράσει τις μετοχές των υπολοίπων μετόχων;
Και για το Χρηματιστήριο της Ενέργειας ακούστηκαν πολλά. Αντί όμως να ακουστούν επιχειρήματα, σχετικά με την ανωριμότητα της αγοράς, τη μη ύπαρξη κλειστών συμβολαίων ανάμεσα σε παραγωγούς και καταναλωτές και τις όποιες στρεβλώσεις παρουσιάζονται, οι σύνεδροι του Σύριζα υποσχέθηκαν την κατάργηση του Χρηματιστηρίου Ενέργειας, ή την αναστολή της λειτουργίας του, ή την παρέμβαση του κράτους στη λειτουργία του και κάποιες άλλες λύσεις, που εδράζονται σε κάποια ιδεοληπτικά μοντέλα.
Άραγε δεν ήταν η κυβέρνηση Τσίπρα – Καμένου, που το 2018 και μετά το 2019, προχωρούσε στη δημιουργία του Χρηματιστηρίου Ενέργειας, στο άνοιγμα της αγοράς ηλεκτρικής ενέργειας και φυσικού αερίου, καθώς και στην υιοθέτηση του target model, δηλαδή του ενιαίου μοντέλου χονδρεμπορικής αγοράς ενέργειας, που σύμφωνα με τις εξαγγελίες του τότε πρωθυπουργού, θα βοηθούσε στην έξοδο από την κρίση των Μνημονίων, στην προσπάθεια ανασυγκρότησης της χώρας και θα οδηγούσε στη μείωση του ενεργειακού κόστους για τις επιχειρήσεις και τα νοικοκυριά;
Είναι εύκολες και βολικές οι ενστάσεις και οι καταγγελίες. Είναι εύκολο και ανέξοδο για τον Σύριζα να καταγγέλλει ακόμα και τον ίδιο του τον εαυτό και την κυβέρνηση Τσίπρα - Καμμένου. Το δύσκολο είναι να συγκροτήσει ένα ρεαλιστικό λόγο και ένα σχέδιο που να μπορεί να εφαρμοστεί.
