Τα οικονομικά προβλήματα που ενδέχεται να ανακύψουν στον ατομικό προϋπολογισμό κάθε πολίτη είναι ένα ζήτημα που απασχολεί όλους μας με την πραγματοποίηση και του δεύτερου lockdown στη χώρα μας με τα τωρινά –τρομακτικά- νούμερα που σημειώνει η πανδημία στη χώρα μας.
Για πολλούς το lockdown συνοδεύεται από «first world problems” όπως η έλλειψη ελευθερίας κινήσεων, οι ατελείωτες ώρες μέσα στο σπίτι, η κοινωνική απομόνωση, η συνεχής αίσθηση οκνηρίας. Οι περισσότεροι λέμε πως θα βρούμε επιτέλους χρόνο να ασχοληθούμε με τον εαυτό μας, να περάσουμε στιγμές με τους δικούς μας ανθρώπους.
Τι συμβαίνει όμως με εκείνους τους ανθρώπους –κατά κύριο λόγο-, εκείνες τις γυναίκες για τις οποίες το σπίτι δεν είναι το καταφύγιό τους, αλλά το μέρος όπου κινδυνεύουν περισσότερο από ποτέ, όντας θύματα κακοποίησης;
Ατελείωτες ώρες ενός «αφόρητου μαζί», γυναίκες που γλιτώνουν από την πανδημία και αντιμετωπίζουν έναν ορατό εχθρό μέσα στο ίδιο τους το σπίτι. Η καραντίνα, όπως μαρτυρούν ειδικοί έφερε ραγδαία αύξηση στα περιστατικά ενδοοικογενειακής βίας, καθώς οι αφορμές για επιθέσεις προς τα θύματα πληθαίνουν όσο παραμένουν στον ίδιο χώρο με τον θύτη. Τελευταίες μελέτες δίνουν στη χώρα μας και συγκεκριμένα στην Κρήτη τα υψηλότερα πανευρωπαϊκά ποσοστά κακοποίησης γυναικών, κυρίως εφήβων από άτομα «εξουσίας» είτε του στενού οικογενειακού περιβάλλοντος, είτε από άτομα άμεσης εξάρτησης όπως γιατρούς ή εργοδότες.
Το φάσμα των γυναικών που πέφτουν θύματα κακοποίησης, είναι ιδιαίτερα ευρύ τόσο ηλικιακά, όσο και αναφορικά με το μορφωτικό επίπεδο ή την επαγγελματική τους ιδιότητα, με πιο ευάλωτες τις άγαμες γυναίκες που δεν έχουν κάποια υποστήριξη, τις γυναίκες που δεν έχουν ανάλογη εμπειρία ή επαρκή ενημέρωση αλλά και τις γυναίκες με ανώτατη μόρφωση.
Η κακοποίηση χτυπάει παντού. Η ενδοοικογενειακή βία δεν ξεχωρίζει τις γυναίκες σύμφωνα με τις καταβολές ή το status τους. Μια ομάδα γυναικών εγκλωβισμένων σε μια εγκληματική, νοσηρή συμπεριφορά, άρρηκτη τώρα από την υποχρεωτικότητα του εγκλεισμού.
Η Γενική Γραμματεία Ισότητας έχει δημιουργήσει μια ανοιχτή γραμμή καταγγελιών και υποστήριξης θυμάτων ενδοοικογενειακής βίας και κακοποίησης και στο φως των μέτρων περιορισμού της κυκλοφορίας ήδη από το πρώτο lockdown χρησιμοποιεί ως σύνθημα τη φράση «Μένουμε σπίτι, αλλά δε μένουμε σιωπηλές». Μπορούμε όλοι μαζί να σπάσουμε την αλυσίδα της κακοποίησης, δίνοντας φωνή στα θύματα, μένοντας στο πλευρό τους. Βοηθώντας τα να ξεφύγουν απ’ τον εχθρό που συνήθως κοιμάται πλάι τους.
* Η κ. Κωνσταντίνα Κόλλια είναι Δικηγόρος, Διευθύντρια Γραφείου Τύπου ΟΝΝΕΔ
