Του Μηνά Αναλυτή*
Με την εκλογή του Κυριάκου Μητσοτάκη αρχίζει ένα συναρπαστικό ταξίδι προς εκείνο, το οποίο ονομάζουμε κανονικότητα. Μια κατάσταση από την οποία τόσο πολύ αποκλίναμε τα τελευταία χρόνια της διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, με συνέπεια ανυπολόγιστο κόστος για την οικονομία και τους πολίτες.
Η χώρα πρέπει γρήγορα να ανακτήσει τη χαμένη της αυτοπεποίθηση, που τόσο βάναυσα χτυπήθηκε από μία ιδεοληπτική κυβέρνηση, της οποίας βασικός στόχος ήταν η υποταγή του ατόμου στα κελεύσματα των αριστερών επιλογών του υπέρτατου αρχηγού, ο περιορισμός της οικονομικής ελευθερίας και ο κεντρικός οικονομικός έλεγχος, ωσάν η χώρα μας να είχε κομμουνιστική διακυβέρνηση. Άλλωστε, πολλά από τα στελέχη της αυτοαποκαλούνται μαρξιστές και ένθερμοι θιασώτες των κομμουνιστικών επί τη γης παραδείσων.
Άνθρωποι χωρίς εμπειρία στον τρόπο που λειτουργεί μια σύγχρονη οικονομία ως μέρος της ευρύτερης ευρωπαϊκής, με παντελή άγνοια των διεθνών δεσμεύσεων της χώρας και της λειτουργίας των ευρωπαϊκών θεσμών, με μοναδικό εφόδιό τους τη «γνώση», αν και ελλειπή κι αυτή, της μαρξιστικής θεωρίας και πολιτικής, ανέλαβαν τα ηνία της χώρας και πειραματίστηκαν με την τύχη ενός ολόκληρου λαού.
Είναι γεγονός ότι όλος αυτός ο αριστερός συρφετός αγνοούσε επιδεικτικά τα δεδομένα των μακροοικονομικών δεικτών, που σε τελική ανάλυση είναι οι μόνοι που αποτυπώνουν αντικειμενικά την πραγματικότητα.
Μια πραγματικότητα που αρνούνταν βολονταριστικά να αντιληφθούν, διότι είχαν διαμορφώσει τη δική τους, στην οποία τα οικονομικά δεδομένα όφειλαν να υποταχθούν.
Για την απέχθεια της αριστερής διακυβέρνησης προς τους αριθμούς και την ποσοστική αποτύπωση των εναλλακτικών σεναρίων κατά τη διάρκεια της «περήφανης διαπραγμάτευσης», αρκούντως διαφωτιστική είναι η ανάλυση στο πρόσφατο βιβλίο των Ελένης Βαρβιτσιώτη και Βικτωρίας Δενδρινού με τίτλο: «Η τελευταία μπλόφα: το παρασκήνιο του 2015, οι συγκρούσεις, το Plan B» (εκδόσεις Παπαδόπουλος, Ιούνιος 2019).
Ελλιπής προετοιμασία, μη παρουσίαση αξιόπιστων αριθμών προς τους εταίρους μας, αλλά, αντίθετα, συζητήσεις επί συζητήσεων για την οικονομική ιστορία και την οικονομική θεωρία. Χάσιμο πολύτιμου χρόνου, δηλαδή, και παρελκυστικές τακτικές. Όπως χαρακτηριστικά αναφέρεται στο παραπάνω βιβλίο, ανεπίτρεπτα λάθη υπήρχαν σε πίνακες προς τους δανειστές μας, όπου αντί για εκατομμύρια, οι αριθμοί ήταν εκφρασμένοι σε δισεκατομμύρια.
Τόσο το πρώτο εξάμηνο του 2015 όσο και η γενικότερη τετραετής περίοδος διακυβέρνησης από τον ΣΥΡΙΖΑ, κατά τη διάρκεια της οποίας κτίστηκαν και γκρεμίστηκαν αυταπάτες, άφησαν το αποτύπωμά τους σε όλους μας.
Είναι μια περίοδος για την οποία πρέπει να προβληματιστούμε, αλλά συγχρόνως να την ξεπεράσουμε.
Αυτή η δυνατότητα δίνεται σήμερα με την κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας, η οποία έχει ήδη χαράξει μια πορεία προς την κανονικότητα, μετά από τεσσεράμισι χρόνια αποκλίνουσας πορείας που μας έφεραν λίγο πριν την οριστική καταστροφή: εκτός Ευρωζώνης και εκτός Ευρωπαϊκής Ένωσης, με απερίγραπτης έκτασης και αγριότητας καταστάσεις, των οποίων αδυνατούμε να συλλάβουμε τις επιπτώσεις και των οποίων μικρή γεύση πήραν οι πολίτες στη διάρκεια της τραπεζικής αργίας.
Η ελληνική οικονομία έχει τεράστιες δυνατότητες και σοβαρά συγκριτικά πλεονεκτήματα σε υλικούς και άυλους παραγωγικούς πόρους που μπορούν και πάλι να την καταστήσουν ισχυρό ευρωπαϊκό αλλά και περιφερειακό εταίρο.
Όμως, η επιστροφή στην κανονικότητα έχει ορισμένα βασικά χαρακτηριστικά όπως: ισχυρή οικονομική ανάπτυξη με προσέλκυση επενδύσεων, φορολογική ελευθερία, δημιουργία ποιοτικών θέσεων εργασίας, ένα μικρό και ευέλικτο κράτος φιλικό προς τον πολίτη, θωράκιση των θεσμών, μεταρρύθμιση του ασφαλιστικού συστήματος, δημιουργία ενός ποιοτικού συστήματος υγείας και ένα σύγχρονο εκπαιδευτικό σύστημα, ευρωπαϊκών προδιαγραφών.
Πρέπει να γίνουν πολλά, σε σύντομο χρονικό διάστημα, ώστε να εμπεδωθεί το κλίμα εμπιστοσύνης, τόσο στο εσωτερικό όσο και στο εξωτερικό, ώστε να μην ανακοπεί ο μεταρρυθμιστικός οίστρος της νεοεκλεγείσας κυβέρνησης. Τα πρώτα δείγματα είναι θετικά.
Όμως, όπως συνήθιζε να λέει ο M. Friedman, ένας εκ των μεγαλύτερων σύγχρονων οικονομολόγων «Οne of the great mistakes is to judge policies and programs by their intentions rather than their results».
Πιστεύουμε ότι στο τέλος της τετραετίας, η διακυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη θα έχει να επιδείξει επιτυχίες, τόσο για την οικονομία όσο και για τους πολίτες, οι οποίοι εναγωνίως αναμένουν τα πρώτα αποτελέσματα μιας πορείας προς την κανονικότητα.
Το συναρπαστικό ταξίδι μόλις άρχισε και από ότι φαίνεται ο άνεμος θα είναι ούριος.
* Ο Μηνάς Αναλυτής είναι οικονομολόγος Ph.D, Πανεπιστήμιο Poitiers, Γαλλία.
