Ένα ολόκληρο δικαστικό σύστημα πίστευε ότι τα μνημόνια τα έφερε ο Γεωργίου της ΕΛΣΤΑΤ. Είναι λογικό να συμβαίνει αυτό σε μία χώρα που ένας στους δύο πολίτες είναι απολύτως βέβαιος ότι ο κορονοϊός έχει κατασκευαστεί σε κάποιο εργαστήριο. Να μην ξεχνάμε ότι έξι στους δέκα Έλληνες ψήφισαν πριν πέντε χρόνια «όχι» σε δημοψήφισμα και για ένα ερώτημα που σήμερα δεν θυμούνται καν. Πόσες πιθανότητες έχουμε έτσι να φτάσουμε στο τέλος...
Για έναν περίεργο λόγο η χώρα αυτή φτάνει συνήθως μέχρι την άκρη της αβύσσου και την τελευταία στιγμή ένα αόρατο χέρι την τραβάει και πάλι έξω από το χάος. Το χέρι αυτό έχει πάρει κατά καιρούς ονομασίες όπως «ο Θεός της Ελλάδας» ή ο «από μηχανής Θεός». Θα λέγαμε ότι σε μία χώρα που δεν υπάρχει μέτρο οι άνθρωποι ανακάλυψαν την χάρη του, όπως και ότι κάνουμε συχνή αναφορά στα θεία ακριβώς επειδή τα περιφρονούμε.
Στην ώρα της κρίσης μας παιδεύουν οι Ερινύες. Μας τριβολίζουν το μυαλό. Όχι γι' αυτά που κάναμε, αλλά για εκείνα που δεν... προφτάσαμε. Έτσι και τώρα. Περιμένουμε από τον Κυριάκο Μητσοτάκη να κάνει σε έναν χρόνο όσα δεν έκανε το πολιτικό σύστημα σε δεκαετίες. Ότι δήθεν έχει στις αποσκευές του ένα μαγικό ραβδάκι και θα τα αλλάξει όλα μεμιάς. Κατά τον ίδιο τρόπο περιμένουμε ότι το σημερινό ταξίδι του κ. Μητσοτάκη στο Ισραήλ θα λύσει όλα μας τα θέματα μας με την... Τουρκία! Παραμένουμε αθεράπευτα ανυπόμονοι και τσαπατσούληδες. Δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι για όλα μας τα δεινά φταίνε πάντοτε οι άλλοι. Ότι κρύβουμε τις εθνικές μας τραγωδίες πίσω από θεωρίες συνωμοσίας. Ότι τρέφουμε κάθε φορά υπερβολικές προσδοκίες για πράγματα που ξέρουμε ότι δεν πρόκειται να συμβούν.
Δεν θα έρθουν οι Ισραηλινοί να παλέψουν για την Ελλάδα. Ούτε οι Γάλλοι, ούτε οι Αμερικανοί, ούτε οι Ρώσοι. Αναγκαίες οι συμμαχίες, αλλά να ξέρουμε και μέχρι που είναι τα όριά τους. Και ταυτόχρονα και ποια είναι τα δικά μας όρια.
Από το Ισραήλ μπορούμε να πάρουμε τεχνογνωσία. Μπορούμε να φέρουμε επενδυτές. Αλλά δεν πρόκειται να μας λύσουν οι Ισραηλινοί όλα μας τα προβλήματα. Τα προβλήματά μας θα αρχίσουν να λύνονται όταν εγκαταλείψουμε τις ψεκασμένες θεωρίες και αποφασίσουμε να κινηθούμε γρήγορα και αποφασιστικά για να γίνουμε ... σαν το Ισραήλ! Είναι δύσκολες επιλογές αυτές. Απαιτούν δουλειά και σοβαρότητα. Είναι το ακριβώς αντίθετο από την πολιτική του φραπέ. Τα λέμε αυτά επειδή θα ακούσουμε πολλά θριαμβευτικά για το σημερινό ταξίδι. Κι είναι πραγματικά μεγάλη η πρόοδος που «δεχτήκαμε» την «συνεργασία» με το κράτος του Ισραήλ, εγκαταλείποντας άλλες... στρατηγικές συμμαχίες του παρελθόντος, όπως με την Λιβύη του Καντάφι ή την Συρία του Άσαντ. Αλλά να βάλουμε τις προσδοκίες σε μία λογική σειρά. Αλλιώς θα κινδυνεύσουμε να γίνουμε για άλλη μία φορά θύματα μιας ακόμη θεωρίας συνωμοσίας.
Θανάσης Μαυρίδης
