Του Κωνσταντίνου Χαροκόπου
Στην πρόσφατη εκδήλωση που πραγματοποίησε το Παρατηρητήριο Επιχειρηματικότητας, με θέμα «Συνεργασία στην Επιχειρηματικότητα, κλειδί για την ανάπτυξη», στάθηκα σε μια φράση από την εισήγηση του Καθηγητή του Οικονομικού Πανεπιστημίου Αθηνών και Γενικού Διευθυντή του Ι.Ο.Β.Ε., Νίκου Βέττα, ο οποίος ανέφερε πως η Ελλάδα έχει μπροστά της ένα μικρό παράθυρο ευκαιρίας.
Ας το αναλύσουμε και ας το επεκτείνουμε από την πλευρά μας. Ένα μικρό παράθυρο ευκαιρίας, σαν αυτό που οι Αγγλοσάξονες ονομάζουν «Window of Opportunity». Ένα μικρό παράθυρο ευκαιρίας για την προσέλκυση ξένων επενδύσεων στην Ελλάδα. Ένα μικρό παράθυρο ευκαιρίας για να δημιουργηθούν θέσεις ευκαιρίες, για να παραχθούν ανταγωνιστικά προϊόντα και υπηρεσίες για τα οποία να υπάρχει ζήτηση από το εξωτερικό, για να επιστρέψουν στα εγχώρια επιχειρηματικά δρώμενα οι Έλληνες επιστήμονες που αναζητούν λύσεις βιοπορισμού στο εξωτερικό.
Εδώ, δεν μιλάμε για μια ευκαιρία αορίστου χρόνου και αόριστης διάρκειας. Αναφερόμαστε στη πιθανότητα ανοίγματος ενός μικρού παράθυρου ευκαιρίας, που αν δεν επιτευχθεί θα οδηγήσει τη χώρα σε εξαιρετικά δυσάρεστες και επώδυνες καταστάσεις. Αναφερόμαστε στην ανάγκη μιας ταχύτατης επιστροφής στην κανονικότητα, στην ανάγκη ταχύτατης αλλαγής του κλίματος και των προϋποθέσεων που εν δυνάμει θα έθεταν την Ελλάδα και πάλι στους επενδυτικούς χάρτες και στο μικροσκόπιο των επενδυτικών οίκων.
Είναι οφθαλμοφανές πως σε μια οικονομία που στερείται εγχώριων αποταμιεύσεων, που στερείται πιστωτικών γραμμών και που αδυνατεί να προσελκύσει τα ελληνικά κεφάλαια που βρίσκονται στο εξωτερικό, η μόνη εφικτή εναλλακτική λύση είναι η προσέλκυση των ξένων κεφαλαίων. Πως όμως να ανοίξει αυτό το παράθυρο ευκαιρίας, όταν μια εκ των τεσσάρων συστημικών τραπεζών αδυνατεί να βρει τα αναγκαία κεφάλαια για να καλύψει την έκδοση ομόλογων Tier II, που υποχρεούται να εκδώσει μετά από εντολή του SSM; Πως να ανοίξει αυτό το παράθυρο, όταν ουδείς γνωρίζει ποιο θα είναι το μέλλον της ΔΕΗ, της τέως μεγαλύτερης βιομηχανικής μονάδας της χώρας, την οποία ο κρατισμός έχει μετατρέψει στον μεγαλύτερο εφιάλτη της ελληνικής οικονομίας; Πως να ανοίξει το παράθυρο ευκαιρίας, όταν ο πρώην πρόεδρος της ΕΛΣΤΑΤ, διώκεται για πολλοστή φορά, διότι σε ορισμένους δεν αρέσει η πραγματικότητα των αριθμών;
Αυτό το μικρό παράθυρο ευκαιρίας, έχει την πιθανότητα να ανοίξει, αν και εφ' όσον βρεθούν εκτός κυβέρνησης τα εμμονικά ιδεοληπτικά μυαλά και εκτός οικονομικής λογικής τα πεπαλαιωμένα οικονομικά και επιχειρηματικά μοντέλα. Θα πρέπει να παρθούν σκληρές αποφάσεις για τη ΔΕΗ, για τις τράπεζες, για τους ομίλους που είναι ουσιαστικά πτωχευμένοι αλλά κρατιούνται τεχνητά στη ζωή αλλοιώνοντας τον ανταγωνισμό, για τη συρρίκνωση του μεγέθους του κράτους, για την ριζική αλλαγή του συστήματος απονομής της δικαιοσύνης, για τη προστασία των δικαιωμάτων των επενδυτών, για την απλούστευση των ρυθμίσεων και του κανονιστικού πλαισίου.
Η δυσπιστία των ξένων επενδυτών αποτυπώνεται γλαφυρότατα σε μια φράση που ακούστηκε σε μεγάλο οικονομικό forum. «Επενδύοντας στην Ελληνική οικονομία είναι σαν να βάζεις τα λεφτά σου σε ένα μαύρο κουτί. Δεν γνωρίζεις τι θα πάρεις, πότε θα το πάρεις και κυρίως δεν γνωρίζεις αν θα πάρεις ποτέ πίσω τα αρχικά κεφάλαια της επένδυσης σου.» Αν δεν καταφέρουμε να εκμεταλλευτούμε την τελευταία ευκαιρία που ανοίγεται μπροστά μας, αυτά που θα ακολουθήσουν δεν θα απέχουν πολύ από τις εικόνες που βλέπουμε στην τηλεόραση, να συμβαίνουν σε χώρες των οποίων οι πολίτες δεν αντιλήφθηκαν ποτέ το καταστροφικό σπιράλ του κρατισμού.
