Του Σάκη Μουμτζή
Δεν είναι τυχαίο πως και οι δύο συγκρότησαν μια από τις καλύτερες κυβερνήσεις της Μεταπολίτευσης. Με κριτήριο πάντα τον βαθμό δυσκολίας του έργου που είχε να επιτελέσει και τον βαθμό αποτελεσματικότητας.
Με απλά λόγια τι παρέλαβε η συγκυβέρνηση Σαμαρά—Βενιζέλου και τι παρέδωσε.Και όμως αυτό το έργο η μεν Νέα Δημοκρατία το προβάλλει με χαλαρότητα, το δε ΠΑΣΟΚ, όχι μόνον επιδεικτικά το αγνοεί, αλλά αισθάνεται και αμήχανα για αυτήν την συνεργασία.
Λες και κάποιος υποχρέωσε π.χ. την κυρία Φ. Γεννηματά να γίνει υπουργός. Συνεργάστηκαν γιατί αυτό επέβαλε το συμφέρον της πατρίδας μας.
Και πάλι θα ξανασυνεργασθούν αν οι μετεκλογικές συνθήκες το ξαναεπιβάλλουν. Αυτό ακριβώς είπαν, ο καθένας με τον τρόπο του, ο Α. Σαμαράς και ο Β. Βενιζέλος.
Ο μεν Α. Σαμαράς έθεσε ευθέως το πλαίσιο της μετεκλογικής συνεργασίας, εξειδικεύοντας την θέση της Νέας Δημοκρατίας. Ο δε Β. Βενιζέλος, με λόγο αιρετικό, κινήθηκε προς την ίδια κατεύθυνση αποδομώντας την θεωρία των ίσων αποστάσεων. Στην φράση του «δεν μπορείς να διεκδικείς καθοριστικό ρόλο και να προτείνεις ή να υπαινίσσεσαι αβέβαιες εξελίξεις», συνοψίζεται όλη η αντίληψη του για τον ρόλο του πολιτικού χώρου στον οποίον ανήκει.
Το κυριότερο που πρέπει να εκπέμπει ένα υπεύθυνο κόμμα προς τους πολίτες, είναι η βεβαιότητα πως με την παρουσία του η χώρα δεν θα μείνει ακυβέρνητη. Πως θα αποτρέψει μια νέα Εθνική περιπέτεια.
Αυτό είναι και το ισχυρότερο επιχείρημα για να ζητήσει την ψήφο του Ελληνικού λαού. Και αυτό ακριβώς είπαν και ο Α. Σαμαράς και ο Β. Βενιζέλος. Και αυτό ακριβώς θέλει να ακούσει ο πολίτης.
Η οικονομία και η κοινωνία απεχθάνονται την αστάθεια και την αβεβαιότητα.
Αυτοί που ονειρεύονται ένα παιχνίδι με όρους της δεκαετίας του '80, δεν αντιλαμβάνονται πως αυτό ακριβώς επιδιώκει και ο ΣΥΡΙΖΑ. Να είναι αυτός ο βασικός εκφραστής του αντι-δεξιού πόλου και το εναπομείναν ΚΙΝ.ΑΛ. το εξαπτέρυγο του.
Σήμερα, το κυρίαρχο πρόβλημα—όπως έχει αναπτυχθεί κατά κόρον—είναι να ηττηθεί στρατηγικά ο ΣΥΡΙΖΑ στις εκλογές. Να περιθωριοποιηθεί, ώστε να μην μπορεί να ελέγξει τις εξελίξεις. «Οταν το κάνεις αυτό δεν κρατάς ίσες αποστάσεις. Παίρνεις θέση καθαρή και μαχητική. Μιλάς με ειλικρίνεια, ευθύτητα και πληρότητα και όχι «συμψηφιστικά», θα πει ο Β. Βενιζέλος.
Με απλά λόγια, το κομβικό σημείο σήμερα, δεν είναι να μην έρθει η «Δεξιά» στην εξουσία, αλλά να φύγει ο ΣΥΡΙΖΑ από αυτήν.
Τι άραγε ωθεί τους δύο αυτούς πολιτικούς άνδρες να καταλήξουν ουσιαστικά στον ίδιο στόχο, από διαφορετικά μονοπάτια; Είναι μόνον η αντιπαλότητα τους προς τον ΣΥΡΙΖΑ;
Προφανώς, όχι.
Και οι δύο γνωρίζουν, από τα επιτεύγματα της συνεργασίας τους, πως αυτοί οι δύο στρατηγικοί χώροι—της κεντροδεξιάς και την κεντροαριστεράς—μπορεί να οδηγήσουν την χώρα στην ανάκαμψη. Μάλιστα, ο Α. Σαμαράς στο άρθρο του, υπερασπιζόμενος το έργο της κυβέρνησης του, παρέθεσε πληθώρα στοιχείων.
Νομίζω πως αυτό που απασχολεί όλους τους πολίτες, είναι την επομένη των εκλογών να υπάρχει μια ισχυρή κυβέρνηση, που θα συγκροτηθεί πάνω σε ένα κοινό πρόγραμμα, ώστε να αποφύγουμε την τυχοδιωκτική πορεία προς την απλή αναλογική.
Βέβαια, ο ίδιος ο λαός θα αποφασίσει τελικά με την ψήφο του τι είδους κυβέρνηση θέλει. Πάντως δύο κορυφαίοι παίκτες της πολιτικής μας ζωής, με ένα άρθρο και μια συνέντευξη, δείχνουν τον δρόμο.
