Αλέξης παντός καιρού. Είναι πράγματι απίστευτες οι δυνατότητες αυτού του ανθρώπου να υποδύεται διάφορους ρόλους εκ διαμέτρου αντίθετους. Θα μου πείτε αυτή είναι η πολιτική. Συμφωνώ, αλλά ένας ηγέτης της Αριστεράς και μάλιστα της ριζοσπαστικής, ένας πολιτικός που πριν από είκοσι χρόνια περπάτησε στη Γένοβα και μόλις πριν από λίγα χρόνια αποχαιρέτησε τον Φιντέλ στην Αβάνα, έχει πολύ συγκεκριμένες δεσμεύσεις από τα ιδεολογικά προτάγματα του χώρου.
Δεν γίνεται να είσαι αριστερός και να συναγελάζεσαι με εφοπλιστές στα κότερά τους ούτε να παλεύεις για ένα καλύτερο δημόσιο σχολείο και τα παιδιά σου να τα στέλνεις σε ιδιωτικό. Ακυρώνεις έτσι όλο το προφίλ σου. Όσο και να εκσυγχρονισθεί η Αριστερά, όσο και να μεταλλαχθεί, οφείλει να διατηρεί το γονιδίωμά της, εκτός αν συνειδητά επιθυμεί να πάψει να είναι Αριστερά και να γίνει κάτι άλλο.
Αλλά οι σύντροφοι διακηρύσσουν με στεντόρεια φωνή πως ήταν, είναι και θα παραμείνουν αριστεροί. Μάλιστα, τώρα που βρίσκονται στην αντιπολίτευση, διαγκωνίζονται στο ποιος θα φανεί πιο αριστερός, πιστεύοντας έτσι πως κερδίζουν πόντους στο ακροατήριο τους. Το ζητούμενο βέβαια είναι, ποιο είναι αυτό το ακροατήριο. Αν είναι το μεγάλο εθνικό ακροατήριο, είναι σφαγμένοι από χέρι, όπως τα μωρά από τον Ηρώδη, για να θυμηθώ τον μέγα «ανανεωτή» Νίκο Φίλη. Αν όμως απευθύνονται στον μικρόκοσμο της Αριστεράς τότε τα πράγματα είναι ιδιαιτέρως ευχάριστα για όλους μας. Και γι΄ αυτούς και για εμάς.
Να καταστήσω σαφές σε αυτό το σημείο πως ένας φιλελεύθερος ή ένας συντηρητικός ηγέτης δεν αντιμετωπίζει ιδεολογικό κώλυμα να συναναστραφεί με εφοπλιστές ή μεγαλοεπιχειρηματίες. Δεν «πουλά» στο κοινό του την ρήξη με το κατεστημένο ούτε δηλώνει πως είναι εκπρόσωπος του προλεταριάτου. Είναι απελευθερωμένος από παρόμοιες δεσμεύσεις και το μόνο πρόβλημα που αντιμετωπίζει σε τέτοιες περιπτώσεις είναι η επικοινωνιακή διαχείριση αυτών των συναναστροφών, στο βαθμό που θα γίνουν στόχος λαϊκιστικής κριτικής.
Αυτές τις σκέψεις έκανα όταν είδα τον Α. Τσίπρα στην Μύκονο. Θα μου πείτε πήγε να συμπαρασταθεί στους επιχειρηματίες και στους εργαζόμενους του νησιού, που επλήγησαν από τα περιοριστικά μέτρα στην διασκέδαση που επέβαλε η κυβέρνηση. Με την επίσκεψή του όμως αυτή φάνηκε να αγνοεί το γεγονός πως το 50% των εργαζομένων στην Μύκονο δεν είχαν εμβολιαστεί, κάτι βέβαια για το οποίο δεν ευθύνεται καμιά κυβέρνηση.
Πάλι καλά που δεν συμπαραστάθηκε και στους διοργανωτές των πάρτι σε βίλες, καθώς και αυτοί επλήγησαν από τα πρόσφατα μέτρα.
Εκεί στον ΣΥΡΙΖΑ ακόμα δεν έχουν αντιληφθεί πως η αντιπολίτευση παντός καιρού δεν αποφέρει κέρδη. Δεν κατανόησαν πως ακόμα και η παρουσία του Τσίπρα στην Μύκονο, με όλη την κουστωδία του, είναι γκροτέσκα. Είναι ένα θέαμα παράταιρο και γι΄ αυτό δεν ευθύνεται η Μύκονος.
