Του Σάκη Μουμτζή
Ποιοι είναι οι Σαμαροβενιζέλοι; Είναι όλοι αυτοί που εκτίμησαν και εκτιμούν την προσπάθεια που έκαναν οι δύο ηγέτες και τα κόμματα τους να σώσουν την χώρα από την καταστροφή την περίοδο 2012-2014.
Πριν από τέσσερα χρόνια, στις 29 Δεκεμβρίου 2014 το φαιοκόκκινο μέτωπο αποφάσισε, μέσω της εκλογής Προέδρου της Δημοκρατίας, πως έπρεπε να τορπιλισθεί αυτή η προσπάθεια, να ανακοπεί η σταθερή οικονομική ανάκαμψη της πατρίδας μας και να προκηρυχθούν εκλογές.
Από κοντά στο φαιοκόκκινο μέτωπο και οι δανειστές, οι οποίοι με ανοίκειο τρόπο φανέρωσαν την προτίμηση τους στον επερχόμενο ΣΥΡΙΖΑ, καθώς η κυβέρνηση Σαμαρά, και ο ίδιος ο πρωθυπουργός, δεν δέχτηκαν να υποθηκεύσουν το μέλλον της Ελλάδος, λόγω των παράλογων απαιτήσεων τους. Κάτι που με πολύ μεγάλη ευκολία έκανε η κυβέρνηση του Α.Τσίπρα. Και θα λογοδοτήσει γι΄αυτό σε όλα τα επίπεδα.
Δηλαδή, θα πρέπει να κατανοήσουμε πως η κυβέρνηση Σαμαρά –Βενιζέλου ουσιαστικά ανατράπηκε από την σύμπλευση του φαιοκόκκινου εσωτερικού μετώπου με τους εταίρους-δανειστές μας. Οι τελευταίοι δεν συγχώρεσαν στον Α.Σαμαρά πως πρώτος αυτός διαπίστωσε τα ελαττώματα του πρώτου μνημονίου, κάτι που το αναγνώρισαν, εκ των υστέρων βέβαια, και οι ίδιοι οι συντάκτες του.
Η Ιστορία δεν γράφεται με υποθέσεις. Δηλαδή δεν μπορούμε να ξέρουμε τι θα γινόταν αν η βουλή τότε εξέλεγε Πρόεδρο Δημοκρατίας τον Στ. Δήμα. Το πιο πιθανόν θα ήταν να συνέχιζε η κυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου το έργο της, η χώρα να έβγαινε από τα μνημόνια το 2015 και με την θεσμοθετημένη πιστοληπτική γραμμή στήριξης να εξήρχετο σταδιακά στις αγορές. Δηλαδή επιστροφή στην κανονικότητα.
Όμως αυτό ακριβώς δεν ήθελε το φαιοκόκκινο μέτωπο. Η πολιτική του επιβίωση περνούσε μέσα από την συντήρηση της έκτακτης κατάστασης, όπως φάνηκε το πρώτο εξάμηνο του 2015. Όλες αυτές οι «αντισυστημικές» δυνάμεις ξεπετάχτηκαν μέσα από την αντιμνημονιακή υστερία και η επαναφορά στην κανονικότητα θα περιόριζε την απήχηση του λόγου τους. Σταδιακά θα τις εξαφάνιζε. Πριν την κρίση ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν στο 4% και η Χρυσή Αυγή στο 1%.
Βέβαια, η στάση του ΣΥΡΙΖΑ, του ΚΚΕ και της Χρυσής Αυγής ήταν αναμενόμενη. Το καθοριστικό κτύπημα το έδωσε η στάση της ΔΗΜΑΡ, που όπως τελικά αποδείχθηκε ήταν ένα κόμμα ευθυνόφοβο, με ασήμαντο ηγέτη και ψοφοδεή στελέχη. Οι ευθύνες όλων αυτών των μοιραίων ανθρώπων για τα όσα υποστήκαμε αυτήν την τετραετία είναι τεράστιες και απαράγραπτες.
Σήμερα, βλέποντας τέσσερα χρόνια πίσω, μπορούμε να εκτιμήσουμε την γενναία στάση των Σαμαροβενιζέλων, που όχι μόνον έβγαλαν την πατρίδα μας μέσα σε τριάντα μήνες από την κρίση, αλλά ύψωσαν το ανάστημα τους όταν οι δανειστές ζήτησαν το υπερταμείο και την συνακόλουθη προσημείωση της εθνικής περιουσίας.
Το έργο αυτό το τελείωσε με συνοπτικές διαδικασίες η κυβέρνηση του Α. Τσίπρα, σε τέτοιο βαθμό που εξέπληξε και τους ίδιους του δανειστές μας.
Η κυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου όσο έντιμα και παλικαρίσια πάλεψε για να ορθοποδήσει την Ελλάδα, άλλο τόσο έντιμα και παλικαρίσια προτίμησε να χάσει την εξουσία, παρά να υποθηκεύσει τη ζωή των επόμενων γενιών. Δεν είναι τυχαίο που και οι δύο ηγέτες σήμερα είναι θύματα σκευωρίας της γνωστής συμμορίας που μας κυβερνά.
Τέσσερα χρόνια μετά, όλοι οι, στοιχειωδώς, εχέφρονες πολίτες αντιλαμβάνονται τι έχασαν!
