Δικαιολογημένα οι φίλοι της Νέας Δημοκρατίας πικράθηκαν με τα όσα έγιναν προχθές στην Βουλή. Και αυτήν την πικρία τους την δημοσιοποίησαν με κάθε τρόπο. Στις ημέρες του διαδικτύου αυτό είναι εύκολο.
Κάποιοι βουλευτές ενοχλήθηκαν, άλλοι αιδημόνως σιώπησαν. Οι περισσότεροι.
Με την παρέλευση των πρώτων στιγμών της έντασης και του θυμού, φαίνεται πως ό,τι έγινε ήταν αποτέλεσμα της οργανωτικής ανεπάρκειας συγκεκριμένων ατόμων.
Και ας το κλείσουμε εδώ το ζήτημα.
Όμως αυτή η δυσάρεστη κατάσταση είχε και την θετική της διάσταση. Φάνηκε πως οι φίλοι της Νέας Δημοκρατίας δεν είναι πρόθυμοι να αποδέχονται, αδιαμαρτύρητα, τις αστοχίες των εκπροσώπων τους.
Έχουν άποψη και την λένε, όσο δυσάρεστη και να είναι. Και μάλιστα η ηγεσία της παράταξης οφείλει να την ακούει με προσοχή και σεβασμό, αν δεν θέλει να αποκοπεί από αυτήν.
Η Νέα Δημοκρατία όσο «γκρινιάρικο» κόμμα είναι τόσο έχει ανεπτυγμένη, στον ύψιστο βαθμό, την έννοια της ενότητας. Και γι΄αυτό είναι το μεγαλύτερο κόμμα της όχι μόνον της Μεταπολίτευσης, αλλά και της Νεότερης Ιστορίας της Ελλάδας. Να υπενθυμίσω πως το κόμμα Φιλελευθέρων είχε πρωταγωνιστική παρουσία σαρανταδύο ετών, ενώ η Νέα Δημοκρατίας διάγει το τεσσαρακοστό έκτο έτος μιας αδιάλειπτης πρωταγωνιστικής παρουσίας.
Γνώρισε δε στην σαρανταεξάχρονη διαδρομή της τρείς σοβαρές κρίσεις τις οποίες ξεπέρασε με ελάχιστες απώλειες και σήμερα κυβερνά πάλι την Ελλάδα.
Είναι ολοφάνερο πως η δύναμη της είναι η βάση της. Και είναι επίσης ολοφάνερο πως αυτή η βάση είναι απαιτητική, απαλλαγμένη στην πλειοψηφία της από τον τυφλό κομματικό πατριωτισμό. Και εκεί ακριβώς βρίσκεται η δύναμη της, όπως αποδεικνύουν τα αδιάψευστα ιστορικά γεγονότα.
Ο Νεοδημοκράτης δεν πρόκειται ποτέ να ανεχθεί να τον αναγκάσει η ηγεσία του να ψηφίσει δύο φορές, επειδή το αποτέλεσμα της πρώτης ψηφοφορίας δεν ήταν αυτό που επιθυμούσε.
Ο Νεοδημοκράτης δεν πρόκειται να σιωπήσει για λόγους κομματικού πατριωτισμού. Η κριτική σκέψη σε όλες τις διαβαθμίσεις της είναι το απαραίτητο στοιχείο για να παραμείνει ένας κομματικός οργανισμός ζωντανός.
Να μην αποστεωθεί.
Στα πρώτα χρόνια της Νέας Δημοκρατίας υπήρχε η πατριαρχική παρουσία του Κωνσταντίνου Καραμανλή. Τότε δεν υπήρχαν περιθώρια διαφωνιών, λόγω και του δύσκολου έργου της αποκατάστασης της Δημοκρατίας που είχε αναλάβει.
Αμέσως μετά, όλες οι εσωκομματικές κρίσεις λύθηκαν, γιατί η βάση της παράταξης ακολούθησε την εκάστοτε ηγεσία της και όχι τα διαφωνούντα προβεβλημένα στελέχη της, των οποίων τα κόμματα μέσα σε σύντομο χρονικό διάστημα χάθηκαν.
Ακόμα και μετά το αναπάντεχο εκλογικό αποτέλεσμα του Μαϊου του 2012, η παράταξη ανασυντάχθηκε αμέσως και ανέλαβε και πάλι την διακυβέρνηση του τόπου.
Η Νέα Δημοκρατία έχει αποδείξει πως είναι ένα κόμμα που δεν φοβάται την κριτική. Που δεν φοβάται τον αντίλογο. Λάθη γίνονται, που πρέπει να εντοπίζονται για να μην επαναληφθούν.
Και αυτόν τον ρόλο τον έχουν και οι ψηφοφόροι της Νέας Δημοκρατίας. Ελέγχουν δημοσίως, αποδίδοντας όχι μόνον εύσημα, αλλά καταλογίζοντας και ευθύνες.
Η κριτική που δέχθηκαν, λόγω της μη άρσης της ασυλίας Πολάκη, οι βουλευτές της Νέας Δημοκρατίας ήταν μεν σκληρή, αλλά απολύτως δικαιολογημένη.
Την επόμενη φορά θα είναι πιο προσεκτικοί.
