Αίφνης προέκυψε αυτό το ερώτημα. Δηλαδή, αν η ελληνική κυβέρνηση όλες αυτές τις τακτικές κινήσεις της—Ελληνο-αιγυπτιακή συνθήκη για την ΑΟΖ, κινητοποίηση του πολεμικού ναυτικού, διπλωματικός οργασμός—τις έχει εντάξει σε μια χαραγμένη στρατηγική.
Αυτό θα το μάθουμε στο τέλος αυτής της πορείας.
Όμως τις περισσότερες φορές στρατηγικές επί χάρτου ανατράπηκαν ή αναπροσαρμόστηκαν από την φορά των γεγονότων. Συνεπώς το ζητούμενο δεν είναι μόνον αν έχει εκπονήσει μια στρατηγική, αλλά και αν έχει μελετήσει εναλλακτικά σενάρια.
Πάντως ο τρόπος που ενεργεί το κυβερνητικό επιτελείο φανερώνει πως υπάρχει—αν μη τι άλλο—μια ετοιμότητα και μια σοβαρότητα. Ο τρόπος που χειρίστηκε η κυβέρνηση την σύναψη συμφωνίας με την Αίγυπτο για την ΑΟΖ, αυτό μαρτυρεί.
Βέβαια, επί του προκειμένου ακούστηκαν και οι φωνές που υποστηρίζουν το ακριβώς αντίθετο. Διακρίνουν μιαν ανευθυνότητα της Ελληνικής κυβέρνησης, καθώς ουσιαστικά υπονόμευσε μια δρομολογημένη διαδικασία διαλόγου με την Τουρκία, υπό την επιστασία της Γερμανίας. Πολύ δε περισσότερο, έσφαλε διπλά γιατί δεν ενημέρωσε την Γερμανίδα καγκελάριο για την επικείμενη συμφωνία.
Οι επικριτές της κυβέρνησης δεν απαντούν στο ερώτημα τι θα έπρεπε να γίνει αν η Γερμανία ζητούσε—στο πλαίσιο του μορατόριουμ—να παγώσει η υπογραφή της συμφωνίας. Θα υπάκουε η Ελληνική κυβέρνηση; Θα άφηνε να χαθεί μια ευκαιρία και το στοιχείο του αιφνιδιασμού;
Φαίνεται πως η κυβέρνηση είναι προετοιμασμένη να αντιμετωπίσει ένα καλό και ένα κακό σενάριο. Και καλά κάνει.
Τίποτα δεν αποκλείει μια στρατιωτική σύρραξη αγνώστου εκτάσεως ούτε βέβαια αποκλείεται η εκτόνωση της κατάστασης. Και στις δύο περιπτώσεις η κατάληξη θα είναι ο διάλογος. Άλλη μορφή όμως έχει μετά από μια ένοπλη σύγκρουση και άλλη μετά από διπλωματικές πιέσεις.
Συνεπώς, όσοι ζητούν από την Ελληνική κυβέρνηση να έχει μια στρατηγική, βλέπουν την μισή όψη του προβλήματος, καθώς απέναντι μας έχουμε έναν επιθετικό και κακότροπο γείτονα. Όσες στρατηγικές διαλόγου και αν χαράξει η πατρίδα μας, μπορεί να σαρωθούν λόγω της επεκτατικής και αναθεωρητικής πολιτικής της Τουρκίας.
Εκτός αν τους προσφέρουμε αυτά που απαιτούν, αυτοβούλως. Αν φινλανδοποιηθούμε χωρίς να πέσει ούτε μια τουφεκιά.
Να υπενθυμίσω πως η Φινλανδία κατέστη για 50 σχεδόν χρόνια κράτος περιορισμένης κυριαρχίας απέναντι στην Σοβιετική Ένωση γιατί γνώρισε, παρά την ηρωική άμυνα της, μια στρατιωτική ήττα.
Όσες φορές οι Ελληνικές κυβερνήσεις εγκλωβίστηκαν στην στρατηγική του διαλόγου, χωρίς την εναλλακτική της αποτροπής, οδηγήθηκαν σε αδιέξοδα. Η Μαδρίτη αυτό μαρτυρεί.
Σήμερα η κυβέρνηση έχει εντάξει, όπως φαίνεται, την στρατιωτική ισχύ στην στρατηγική της απέναντι στην Τουρκία. Η πολιτική της αποτροπής υπάρχει και εφαρμόζεται.
Η πολιτική των πλατιών συμμαχιών υπάρχει και εφαρμόζεται. Ποτέ άλλοτε η Ελλάδα δεν ήταν τόσο διπλωματικά ισχυρή και η Τουρκία τόσο απομονωμένη.
Συνεπώς, ο πρωθυπουργός έχει κτίσει τις εναλλακτικές του απέναντι στην τουρκική επιθετικότητα. Η πατρίδα μας είναι έτοιμη, σε όλα τα επίπεδα, για κάθε εξέλιξη.
