Σε μια προσπάθεια να αξιολογήσω πόσο «φιλόξενη» χώρα είναι η Ελλάδα, χρησιμοποίησα ως δείκτες την αύξηση και την πυκνότητα του πληθυσμού και τους συνέκρινα με άλλες χώρες. Πρόκειται για δυο χώρες με παρόμοια πληθυσμιακά μεγέθη το Ισραήλ και την Ολλανδία.
Σήμερα η Ελλάδα έχει έκταση 132.000 τετραγωνικά χιλιόμετρα και 10,75 εκατ. πληθυσμό, ενώ αντίστοιχα το Ισραήλ 21.000 τ.χ. και 8,55 εκατ. πληθυσμό και η Ολλανδία έκταση 41.000 τετραγωνικά χιλιόμετρα και 17 εκατ. πληθυσμό. Η Ελλάδα έχει πυκνότητα πληθυσμού 80 κάτοικους ανά τετραγωνικό χιλιόμετρο, ενώ αντίστοιχα το Ισραήλ 424 και η Ολλανδία 413.
Από το 2000 μέχρι σήμερα το κατά κεφαλή ΑΕΠ της Ελλάδας αυξήθηκε 50%, ενώ της Ολλανδίας 80% και του Ισραήλ 80%. Το ΑΕΠ ανά τετραγωνικό χιλιόμετρο ανέρχεται για την Ελλάδα στα 1,46 δις δολ, για την Ολλανδία στα 20,85 δισ. δολάρια και για το Ισραήλ στα 15,19 δισ. δολάρια. Σε σύγκριση με το 2000 η Ελλάδα παρουσιάζει μικρή συρρίκνωση του πληθυσμού της, ενώ αντίστοιχα το ίδιο διάστημα η Ολλανδία αύξηση 12% και το Ισραήλ 35%, ενώ σε παγκόσμιο επίπεδο ο πληθυσμός αυξήθηκε κατά 25%.
Όσον αφορά το φυσικό περιβάλλον οι δυο αυτές χώρες έχουν από ένα τουλάχιστον σοβαρό μειονέκτημα σε σχέση με τη χώρα μας, καθώς το Ισραήλ είναι κατά το ήμισυ έρημος και έχει μεγάλο έλλειμμα σε νερό, ενώ η Ολλανδία κατά το μεγαλύτερο μέρος της βρίσκεται κάτω από το επίπεδο της θάλασσας και κινδυνεύει με πλημμύρες από το νερό της θάλασσας. Οι κλιματολογικές συνθήκες στη χώρα μας είναι καλύτερες, ηπιότερες χωρίς ακραία καιρικά φαινόμενα ή τουλάχιστον όχι τόσο έντονα όσο στις άλλες. Άρα το φυσικό περιβάλλον φαίνεται να είναι καλύτερο, πάντως σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να πει κάποιος ότι είναι χειρότερο. Επίσης η χώρα μας έχει πολλαπλάσιες εκτάσεις προς καλλιέργεια, άφθονο ορυκτό πλούτο, τεράστιες θαλάσσιες εκτάσεις (η ΑΟΖ είναι περίπου 5 φορές η έκταση της χώρας), πλούσια δάση, μοναδικής ομορφιάς και πλούσια χλωρίδα και πανίδα.
Το Ισραήλ έχει ένα ακόμη σημαντικό μειονέκτημα, καθώς η χώρα για μεγάλα διαστήματα τις τελευταίες δεκαετίες βρισκόταν σε πόλεμο με τους γείτονές της ή δέχεται συχνά σοβαρά τρομοκρατικά χτυπήματα.
Η χώρα μας όμως, όπως προκύπτει από τα παραπάνω στοιχεία, είναι πολύ φτωχότερη και από τις δύο αυτές χώρες, άλλα και πολύ πιο αραιοκατοικημένη.
Αν ανατρέξουμε στις στατιστικές των γεννήσεων των δεκαετιών πριν το ''90, θα δούμε ότι η χώρα είχε υψηλά ποσοστά φυσικής αύξησης του πληθυσμού, αλλά και υψηλή μετανάστευση. Ο πληθυσμός της χώρας είναι το άθροισμα της φυσικής αύξησης από τις γεννήσεις και του ισοζυγίου της μετανάστευσης από την χώρα και προς την χώρα. Έτσι από το 1960 ο πληθυσμός της Ελλάδας αυξήθηκε μόνο κατά 25%, όταν το ίδιο διάστημα της Ολλανδίας αυξήθηκε 50% και του Ισραήλ 300%.
Και τίθεται το ερώτημα, τι είναι αυτό που κάνει έναν άνθρωπο να θέλει να ζήσει σε μια χώρα, ακόμη και αν αυτή βρίσκεται σε εμπόλεμη κατάσταση; Τι είναι αυτό, που κάνει κάποιον να θέλει να μεταναστεύσει σε μια χώρα, όπου οι άνθρωποι σπάνια βλέπουν ήλιο; Τέλος γιατί κάποιος να θέλει να εγκαταλείψει μια χώρα με τόσα φυσικά πλεονεκτήματα, αφήνοντας πίσω την μισή ζωή του για να μεταναστεύσει;
Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι η χώρα διαχρονικά πληθυσμιακά διαρκώς αιμορραγεί. Μόνο την τελευταία οκταετία της κρίσης έχουν μεταναστεύσει τουλάχιστον 500.000, με αντίστοιχη μείωση του συνολικού πληθυσμού, ενώ το μεγαλύτερο ποσοστό του ενεργού πληθυσμού δηλώνει έτοιμο να μεταναστεύσει. Μπορεί ο αριθμός αυτός των 500.000 να μην φαίνεται πολύ μεγάλος (περίπου 4% του γενικού πληθυσμού), αλλά στην πραγματικότητα είναι τεράστιος, αν σκεφτεί κανείς ότι πρόκειται κατά κανόνα για ανθρώπους νέους και δυναμικούς, που στην οικονομική και κοινωνική δραστηριότητα της χώρας έχουν τουλάχιστον τριπλάσια επίπτωση.
Αυτό που φανερώνουν τελικά τα παραπάνω στοιχεία, είναι, ότι δεν μετράει τόσο το φυσικό περιβάλλον και ο φυσικός πλούτος, αλλά οι κοινωνικές και οικονομικές συνθήκες. Οι οργανωμένες κοινωνίες, που τους παρέχουν ασφάλεια και δημιουργούν αίσθημα εμπιστοσύνης προς τους θεσμούς τους, με λιγότερη γραφειοκρατία, με αποτελεσματική απονομή δικαιοσύνης, με σεβασμό στα δικαιώματα των πολιτών, που τους παρέχουν ευκαιρίες και τη δυνατότητα να εργαστούν να αναπτύξουν τις δεξιότητές τους και να δημιουργήσουν πλούτο για τους ίδιους και για την κοινωνία, προκαλώντας ευημερία και πρόοδο στη χώρα και τους ανθρώπους της, είναι οι πιο «φιλόξενες», και προσελκύουν όχι μόνο απλούς μετανάστες, αλλά την αφρόκρεμα των πιο δημιουργικών και παραγωγικών ανθρώπων του πλανήτη.
Κρίνοντας εκ του αποτελέσματος μπορούμε να πούμε ότι η χώρα μας δεν συγκαταλέγεται σε αυτές, με αποτέλεσμα την μετανάστευση για άλλες χώρες πιο φιλόξενες των πιο δημιουργικών και παραγωγικών κατοίκων της.
Οι προηγούμενες γενιές και οι μεγαλύτεροι έχουμε μεγάλη ευθύνη για την κατάσταση αυτή και πρέπει γρήγορα να την αλλάξουμε, δημιουργώντας ένα φιλόξενο οικονομικό και κοινωνικό περιβάλλον, κυρίως για τους νέους, διαφορετικά η χώρα κινδυνεύει με αφανισμό.
Φωτογραφία: Intimenews
