Ελλάδα η χώρα της «δίκαιης» ανάπτυξης των άδικων φόρων

Του Στέλιου Ορφανάκη*

Κωδικοποιώντας την ομιλία του Πρωθυπουργού στα πλαίσια του 4ου Περιφερειακού Συνεδρίου για την Παραγωγική Ανασυγκρότηση, το οποίο πραγματοποιήθηκε στις 11/10 στη Λάρισα, κατά το αναπτυξιακό μέρος ανακοίνωσε:

1. σειρά έργων για τη διαχείριση του υδατικού προβλήματος από την ανεξέλεγκτη χρήση του νερού στην αγροτική παραγωγή συνολικού κόστους 849 εκατομμυρίων ευρώ,
   
   
2. έργα σιδηροδρομικά, οδικά, αποκατάστασης, υποδομών, αποχέτευσης, διαχείρισης υγρών αποβλήτων καθώς και έργα στον τομέας υγείας κόστους 2,93 δισεκατομμύρια ευρώ,
   
   
3. εννέα μέτρα για την αγροτική παραγωγή και την παραγωγική ανασυγκρότηση του πρωτογενούς τομέα, ενώ υποσχέθηκε ότι η ολοκλήρωση της προκήρυξης των 6 δις ευρώ, με τα 400 εκατομμύρια ευρώ να αφορούν τη Θεσσαλία, του αναθεωρημένου Προγράμματος Αγροτικής Ανάπτυξης θα ολοκληρωθεί σύντομα και
   
   
4. προγράμματα για τη διαμόρφωση Ελληνικού σήματος και ενίσχυσης μικρομεσαίων επιχειρήσεων με εξαγωγικό προσανατολισμό κόστους τουλάχιστον 64,5 εκατομμύρια ευρώ.

Ούτε λίγο ούτε πολύ ο Πρωθυπουργός υποσχέθηκε ότι τα επόμενα χρόνια η Θεσσαλία θα χρηματοδοτηθεί με τουλάχιστον 3,8 δισεκατομμύρια ευρώ είτε μέσω του λογαριασμού των κρατικών επενδύσεων είτε κυρίως μέσω Ευρωπαϊκών προγραμμάτων.

Αν συνεχίσει με αυτό το ρυθμό ο Πρωθυπουργός στις 13 συνολικά Διοικητικές Περιφέρειες της χώρας, το ποσό που θα μοιράσει στα λόγια θα φθάσει κατά προσέγγιση τα 40 δις ευρώ. Τα 2 από τα 10 να κάνει, μιλάμε για 8 δις ευρώ δημόσιες επενδύσεις μέχρι το 2021. Μέχρι στιγμής βέβαια δεν έχει καταφέρει να κάνει ούτε 2 στα 10 των όσων είχε τάξει πριν τις εκλογές του Ιανουαρίου του 2015, όπως ήλπιζε ο ελληνικός λαός τότε. Ακόμα όμως κι αν αυτή τη φορά καταφέρει να υλοποιήσει τα 2 στα 10 και δημιουργήσει τις δημόσιες επενδύσεις των 8 δις, η κατάσταση δε θα  βελτιωθεί και πολύ, αν αναλογιστεί κανείς ότι με την κρίση το ΑΕΠ του 2016 υπολείπεται του ΑΕΠ του 2009 κατά 47,1 δις ευρώ.  

Ο  Έλληνας Πρωθυπουργός από την ομιλία του αγνόησε από τη «δίκαιη» ανάπτυξη που επαγγέλλεται, τους πολίτες που δεν είναι εργολάβοι δημόσιων έργων, τους άνεργους και ιδιαίτερα τους νέους, τους μισθωτούς και τους επιχειρηματίες που δεν ζουν από τα έργα του δημοσίου. Αλλά ακόμα και για τους αγρότες που μίλησε, υποσχέθηκε το γνωστό, ότι για να γυρίσει ο ήλιος θέλει δουλειά πολύ, οπότε βρείτε μόνοι σας τη λύση. Εκτός και αν η «δίκαιη» ανάπτυξη διαφέρει από την ανάπτυξη που μετράνε οι καθιερωμένοι οικονομικοί δείκτες.

Η ανάπτυξη προϋποθέτει επενδύσεις, όπως όλοι γνωρίζουν, πλην της κυβέρνησης και μάλιστα με τα σημερινά επίπεδα των 184,5 δις ευρώ ΑΕΠ που έχουμε, για κάθε 1% επιπλέον ανάπτυξης απαιτούνται περίπου 20 δις ευρώ νέες επενδύσεις. Αν λάβουμε υπόψη και την ανεπάρκεια των αποταμιευτικών πόρων, αφού η καθαρή αποταμίευση είναι έντονα αρνητική στα -16,9 δις ευρώ, δηλαδή δεν γίνονται πια αποταμιεύσεις, αλλά αντίθετα ξοδεύονται οι παλιότερες, ενώ μεταξύ δανείων και καταθέσεων στις Ελληνικές Τράπεζες υπάρχει μια αρνητική διαφορά -74,7 δις ευρώ, τότε καταλήγουμε στο συμπέρασμα ότι το επενδυτικό έλλειμα στην Ελλάδα μπορεί να καλυφθεί – όπως έχω γράψει και σε προηγούμενα άρθρα μου- μόνο από μεγάλης κλίμακας εισροές επενδύσεων και κεφαλαίων από το εξωτερικό. Ακούσατε τον Πρωθυπουργό να ασχολείται σχετικά, στα πλαίσια της «δίκαιης» ανάπτυξης; Όχι, παρόλο που η πολιτική και η κοινωνική συναίνεση υπέρ των μεταρρυθμίσεων για αύξηση των ιδιωτικών επενδύσεων αυξάνει σταθερά.

Η Ελλάδα σήμερα έχει τον 5^ο μεγαλύτερο ΦΠΑ στην ΕΕ πίσω από την Ουγγαρία, τη Δανία ,τη Σουηδία και την Κροατία, έχει τον 4^ο μεγαλύτερο φόρο επιχειρήσεων πίσω από το Βέλγιο, τη Λιθουανία και τη Γαλλία, την 3^η μεγαλύτερη ασφαλιστική εισφορά μισθωτών υπηρεσιών με 40% πίσω από τη Γαλλία και την Τσεχία και τη 2^η μεγαλύτερη προκαταβολή φόρου πίσω από τη Μάλτα η οποία τον επιστρέφει εντός δύο μηνών.

Για να γίνει η χώρα ανταγωνιστική θα πρέπει να αλλάξουν μια σειρά από παράγοντες  όπως οι φορολογικοί συντελεστές, η αναποτελεσματική κρατική γραφειοκρατία, το φορολογικό πλαίσιο, οι ασταθείς πολιτικές, η αστάθεια στη διακυβέρνηση, η πρόσβαση στη χρηματοδότηση, η διαφθορά, οι ανεπαρκείς υποδομές, η αδυναμία παραγωγής καινοτομίας και οι περιορισμοί στην αγορά εργασίας. «Δίκαιη» ανάπτυξη, χωρίς να εστιάζει στο πραγματικό πρόβλημα που αποτελεί την τροχοπέδη για την ανάπτυξη είναι απάτη.

Ανάπτυξη που δεν φέρνει αύξηση εισοδήματος σε όλους τους πολίτες, δεν είναι ανάπτυξη, αλλά διαπλοκή της κυβέρνησης με το κεφάλαιο. Όσο ο Πρωθυπουργός και η κυβέρνησή του συνεχίζει να αγνοεί την πραγματικότητα που φωνάζει ότι χρειαζόμαστε μια γιγάντια προσπάθεια και ένα ολοκληρωμένο σχέδιο για να αυξηθούν οι ξένες επενδύσεις από το 1% περίπου του ΑΕΠ που είναι τα τελευταία χρόνια, στο 8% του ΑΕΠ που είναι ο μέσος όρος στην Ευρώπη των 28, τότε αυτό που θα συνεχίζει να γίνεται είναι η «δίκαιη» ανάπτυξη των άδικων φόρων.

*Ο Στέλιος Ορφανάκης είναι Καθηγητής (M.Sc) Φυσικών και Θετικών Επιστημών στη Δημόσια Εκπαίδευση, έχει εξειδικευθεί στην Τραπεζική Διοίκηση και σε Παράγωγα Προϊόντα, έχει δουλέψει και ως Επενδυτικός Σύμβουλος στην Ιδιωτική Τραπεζική (Alpha Private Bank – Όμιλος ALPHA BANK). Από τον Ιανουάριο του 2017 είναι πολιτικό στέλεχος της Νέας Δημοκρατίας μέσω της διαδικασίας αξιολόγησης του Μητρώου Πολιτικών Στελεχών.