Η χώρα μας αποτελεί ένα τεράστιο Αρχαιολογικό Μουσείο για όσους θέλουν να γνωρίσουν από κοντά, στοιχεία του Αρχαίου Ελληνικού Πολιτισμού. Για όσους όμως ζουν μόνιμα σε αυτήν την χώρα, η ζωή τους μοιάζει με μια αέναη ξενάγηση σε ένα μουσείο γεμάτο παράδοξα και παθογένειες. Παράδοξα εκθέματα και βιτρίνες με παθογένειες, που πλέον δεν προκαλούν την παραμικρή ευχαρίστηση σε κανέναν.
Και αυτά τα παράδοξα τα συναντάμε καθημερινά στη ζωή μας. Ένα παράδοξο είναι για παράδειγμα αυτό που ακούμε παντού τριγύρω μας, αλλά και σε αρκετές περιπτώσεις ερχόμαστε κι εμείς αντιμέτωποι με αυτό. Στην χώρα με την υψηλότερη νεανική ανεργία σε όλη την Ευρωπαϊκή Ένωση, οι εταιρείες αδυνατούν να βρουν κατάλληλο προσωπικό και οι άνεργοι νέοι δεν βρίσκουν ανοικτές θέσεις εργασίας.
Τι να σημαίνει αυτό το παράδοξο; Οι εταιρείες που αδυνατούν να βρουν κατάλληλο προσωπικό για να καλύψουν τις ανάγκες τους, προέρχονται από όλα το φάσμα των επιχειρηματικών δραστηριοτήτων. Από τον αγροτικό τομέα μέχρι τον χώρο της εστίασης, από τον τουριστικό τομέα μέχρι τον χώρο των πωλήσεων και από τον χώρο της ψηφιακής τεχνολογίας μέχρι τον χώρο του εξειδικευμένου εργατικού δυναμικού. Η απάντηση ότι τα νέοι προτιμούν να κάθονται στα καφενεία εισπράττοντας τα χαρτζιλίκια των γονέων τους, δεν είναι επαρκής, ή τουλάχιστον δεν καλύπτει όλο το φάσμα των νέων ανθρώπων.
Είναι προφανές ότι οι νέοι δεν έχουν την διάθεση, ή την ανάγκη, ή τις ικανότητες ή τις γνώσεις ή τις δεξιότητες, ώστε να μπορούν ανταποκριθούν στις προδιαγραφές των θέσεων εργασίας που προκηρύσσονται. Δεν είναι αυτό ένα παράδοξο γεγονός για μια χώρα, στην οποία εμφανίζονται τα υψηλότερα ποσοστά νέων που βρίσκονται εκτός απασχόλησης, εκπαίδευσης και κατάρτισης, των αποκαλούμενων ΝΕΕΤ (Not in Employment, Education or Training), σε όλο τον ευρωπαϊκό Νότο; Στην Ελλάδα του 2020, το 66% των ΝΕΕΤ 15-29 ετών ψάχνει για δουλειά, ενώ το 34% έχει ήδη παραιτηθεί από την αναζήτηση εργασίας.
Ένα ακόμα παράδοξο, έρχεται από τον χώρο της οικονομίας και της επιχειρηματικότητας και αφορά στις σχέσεις τραπεζών και επιχειρήσεων. Οι τράπεζες διαμαρτύρονται που δεν έρχονται οι επιχειρήσεις να αιτηθούν δανείων, ενώ ταυτόχρονα οι επιχειρήσεις ισχυρίζονται ότι κάνουν αιτήσεις για χρηματοδότηση, όμως οι απαντήσεις είναι αρνητικές.
Μάλιστα και οι δυο πλευρές, ισχυρίζονται ότι οι παραπάνω λόγοι έχουν καταλυτική επίδραση στη μη εκδήλωση αναπτυξιακής έκρηξης. Οι επιχειρήσεις χρειάζονται κεφάλαια και οι τράπεζες πρέπει να εκδώσουν δάνεια. Γιατί λοιπόν, φαίνεται ότι δεν υπάρχει μια γενικότερη σύγκλιση ανάμεσα στις δυο πλευρές; Τι είναι αυτό που λειτουργεί αποτρεπτικά στην σύναψη νέων δανείων;
Μια ερμηνεία είναι η ανασφάλεια των τραπεζών να χρηματοδοτήσουν επιχειρήσεις, χωρίς να είναι πλήρως διασφαλισμένες. Και αυτό λόγω της αρνητικής εμπειρίας των προηγουμένων ετών. Οι τραπεζικοί κύκλοι υποστηρίζουν επίσης ότι δεν υπάρχουν αξιόλογες επιχειρηματικές και καινοτόμες κινήσεις για να δανειοδοτηθούν. Αντίθετα οι επιχειρήσεις και οι επαγγελματίες δηλώνουν ότι οι τράπεζες δηλώνουν αδυναμία δανειοδότησης λόγω αυξημένου ρίσκου και απαντούν στις τραπεζικές ενστάσεις με την γνωστή έκφραση : “μα αν είχα τα λεφτά, δεν θα είχα τη ανάγκη να τα δανειστώ”.
Ένα ακόμα παράδοξο, είναι σχετικό με το θέμα των κόκκινων δανείων και της προστασίας της πρώτης κατοικίας. Έτσι. ένας στους δυο δανειολήπτες που αιτούνται της προστασίας της πρώτης κατοικίας λόγω οικονομικών δυσκολιών, αρνούνται ταυτόχρονα να συναινέσουν στην άρση του τραπεζικού απορρήτου για να ελεγχθούν οι λογαριασμοί τους και να πιστοποιηθεί ότι πράγματι βρίσκονται σε δύσκολη οικονομική θέση.
Παράδοξο, δεν είναι το γεγονός ότι στην Ελλάδα έχουμε το μεγαλύτερο ποσοστό πανεπιστημιακών τμημάτων σε σχέση με τον πληθυσμό μας, και όμως οι νέοι πτυχιούχοι αδυνατούν να εργασθούν στους τομείς που έχουν σπουδάσει; Απλά, διότι οι περισσότεροι αυτοί τομείς, δεν έχουν την παραμικρή σχέση, με το σημερινό επιχειρηματικό και εργασιακό περιβάλλον.
Δεν είναι παράδοξο το γεγονός ότι όσοι επιζητούσαν την δημιουργία κλειστών δομών φιλοξενίας των μεταναστών, σήμερα αντιδρούν στην δημιουργία τους;
Δεν είναι παράδοξο, το γεγονός ότι παρ’ όλο που έληξε ο διαγωνισμός για το καζίνο στο Ελληνικό, η διαδικασία παραμένει στάσιμη μέχρι να κινηθούν οι διαδικασίες των ενστάσεων της εταιρείας που έχασε τον διαγωνισμό και πιθανότατα θα φτάσει το φθινόπωρο για να ξεκινήσουν τα έργα;
Θα μπορούσε κάποιος να πει, ότι όλες αυτές δεν είναι παράδοξες καταστάσεις, αλλά είναι ο τρόπος που λειτουργούν τα πράγματα στην Ελλάδα. Και όμως αποτελούν παράδοξα μουσειακά εκθέματα, σε μια χώρα που θα έπρεπε να είχε διαγράψει προ πολλού την παραδοξότητα από το λεξιλόγιο της. Σε μια χώρα, που θα έπρεπε να έχει επιλύσει προ πολλού την αγκύλωση και την παθογένεια του εφησυχασμού και της ακινησίας.
*Ο αρθρογράφος είναι οικονομικός αναλυτής, με ειδίκευση στο σχεδιασμό σύνθετων επενδυτικών στρατηγικών.
Αποποίηση Ευθύνης : Το περιεχόμενο της στήλης, είναι καθαρά ενημερωτικό και πληροφοριακό και δεν αποτελεί σε καμία περίπτωση επενδυτική συμβουλή, ούτε υποκίνηση για συμμετοχή σε οποιαδήποτε συναλλαγή. Ο αρθρογράφος δεν ευθύνεται για τυχόν επενδυτικές και λοιπές αποφάσεις που θα ληφθούν με βάση τις πληροφορίες αυτές.
