Κανένα από τα πραγματικά διλήμματα που έχει μπροστά της η κυβέρνηση δεν θα απαντηθεί είτε με εκλογές είτε με ανασχηματισμό, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν χρειάζεται ανασχηματισμός ή εκλογές.
Για εμάς απαιτείται άμεση προσφυγή στις κάλπες με ριζικά ανανεωμένα ψηφοδέλτια αφού βέβαια έχουν προηγηθεί μαζικές εκκαθαρίσεις στελεχών και βουλευτών, ακόμα και εν ενεργεία, από τις λίστες, για να φύγει από τη μέση η απλή αναλογική και μαζί και η υπόλοιπη σαβούρα που δεν πρόφτασε να απομακρύνει τα προηγούμενα χρόνια το σύστημα Μητσοτάκη. Μια τέτοια απόφαση όχι μόνο δεν είναι καιροσκοπική αλλά πρόκειται για υποχρέωση απέναντι στην πατρίδα και τους Έλληνες.
Παρ’όλα αυτά όμως, στην παρούσα συγκυρία, όλα αυτά είναι δευτερεύοντα και συζητήσεις «του συρμού» για να καταναλώνεται τηλεοπτικός χρόνος και να γεμίζουν στήλες του πολιτικού ρεπορτάζ.
Είτε κάνει ανασχηματισμό είτε εκλογές, άλλο είναι το βασικό ερώτημα που πρέπει να απαντήσει ο πρωθυπουργός:
Ποιο πρέπει να είναι το κυβερνητικό αφήγημα στο εξής;
Ποια είναι η ιστορία που θα μας αφηγηθεί ας πούμε στη ΔΕΘ, όταν θα έχουμε κάνει το (θλιβερό) ταμείο του καλοκαιριού, τόσο στην υγεία όσο και στην οικονομία;
Πριν την πανδημία, μόνο το οικονομικό κλίμα είναι αυτό που είχε βελτιωθεί. Η οικονομία δεν είχε μπει ακόμα σε μια τροχιά ανόδου, αφού κανείς δεν περίμενε, στα σοβαρά, να δει ανάκαμψη πριν περάσει το εύλογο 18μηνο και αντί για ανάκαμψη μας «έσκασε» βαθιά ύφεση.
Η νέα ιστορία που θα πει ο πρωθυπουργός πρέπει να ενσωματώνει την αλήθεια ότι η ύφεση είναι παγκόσμια, αυτή τη φορά δεν την προκαλέσαμε εμείς επειδή δεν καταφέραμε να διαχειριστούμε τα του οίκου μας. Παρ’όλα αυτά όμως, η χώρα δεν έχει αλλάξει ακόμα αρκετά ώστε να μπορεί να πλοηγηθεί στις νέες προκλήσεις. Οι μεταρρυθμίσεις πρέπει να συνεχιστούν με ακόμα μεγαλύτερη ένταση και ίσως και πιο στοχευμένα. Για παράδειγμα πρέπει, επιτέλους, να μάθουμε να απορροφούμε γρήγορα κονδύλια και να εκμεταλλευόμαστε αποτελεσματικά και με ευελιξία όλα τα διαθέσιμα χρηματοδοτικά εργαλεία. Επίσης, ήρθε η στιγμή για μια πραγματική επανάσταση στο θεσμικό πλαίσιο που αφορά την εργασία.
Σε ένα περιβάλλον ύφεσης που δεν την προκάλεσε η ίδια, πρέπει να εξηγηθεί γιατί έχει νόημα η Ελλάδα να συνεχίσει την προσπάθεια να αλλάξει τον παλιό της εαυτό, τον εαυτό που προκαλούσε τα προβλήματα και σήμερα δεν της επιτρέπει να είναι όσο ευέλικτη απαιτούν οι περιστάσεις. Έτσι λοιπόν, το αίτημα για μεταρρυθμίσεις πρέπει να επανανοηματοδοτηθεί στο πλαίσιο της παρούσας συγκυρίας και ιδανικά να εμπλουτιστεί.
Σ’ένα δεύτερο επίπεδο, ο πρωθυπουργός θα πρέπει να βρει ένα τρόπο να κάνει σαφές ότι η πανδημία δεν είναι το χαλί για να κρυφτούν από κάτω προβλήματα που υπήρχαν πριν την πανδημική κρίση και αναφερόμαστε στα αιτήματα ιδιωτών για τη διάσωσή τους από το κράτος, αιτήματα που δεν μπορούν να ικανοποιηθούν στο σύνολό τους.
Επιπροσθέτως, η πανδημική κρίση ανέδειξε ένα πλήθος από ευκαιρίες το κράτος να αλλάξει ριζικά προς όφελος του πολίτη. Μπορεί η κυβέρνηση αυτή την ευκαιρία να την «πακετάρει» σ’ένα προγραμματικό λόγο με οραματικό χαρακτήρα;
Είναι αλήθεια ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης από την πρώτη στιγμή που εξελέγη πρόεδρος επέλεξε να μιλάει οραματικά.
Σήμερα, υπάρχει χώρος για άλλα οράματα; Είναι κι αυτή μια ερώτηση που πρέπει να απαντηθεί.
Έτσι λοιπόν, εμείς δεν καιγόμαστε τόσο να μάθουμε αν ο πρωθυπουργός θα αποφασίσει εκλογές ή ανασχηματισμό αλλά για το αν έχει ξεκινήσει να γράφει το λόγο του για τη... ΔΕΘ. Δεν θα αισθανόμασταν καμία έκπληξη αν κάποιος μας πληροφορούσε ότι άσχετα απ’όσα γράφουν τα ρεπορτάζ, τον πρωθυπουργό αυτό είναι που τον απασχολεί πάνω απ’όλα: το αφήγημα στο εξής αφού αυτό είναι που επείγει.
