Του Σάκη Μουμτζή
Ο ΣΥΡΙΖΑ φαίνεται πως έχει απαντήσει στο δίλημμα «διαχειρίσιμη ήττα ή διακυβέρνηση μέχρι τέλους της θητείας». Επέλεξε το δεύτερο. Δεν θέλει να πετάξει έναν χρόνο εξουσίας, με όλα τα προνόμια που αυτή παρέχει σε υπουργούς, βουλευτές, στελέχη, συγγενείς, αγαπητικούς και αγαπητικές.
Επί πλέον, ο Α.Τσίπρας και οι συνεργάτες του πιστεύουν πως μπορεί να γυρίσουν το παιχνίδι, μέσα από έναν κατακλυσμό παροχών, από το απόθεμα των 20 δισεκατομμυρίων ευρώ, στον ενάμισι χρόνο που απομένει.
Ούτως ή άλλως, και αν χάσουν, τον λογαριασμό θα τον πληρώσουν οι επόμενοι.
Αυτή η στρατηγική όμως, πάσχει σε δύο σημεία.
1. Τον Μάιο του 2019, θα διεξαχθούν οι ευρωεκλογές. Σε αυτές πολύ πιθανόν να καταγραφεί ένα ιδιαίτερα δυσμενές αποτέλεσμα για τον ΣΥΡΙΖΑ, κάτι που θα βαρύνει καθοριστικά στις εκλογές που θα γίνουν τέσσερις μήνες αργότερα.
Θα έχει διαμορφωθεί ένα κλίμα που θα στρέψει όσους ψηφίζουν κάθε φορά τον διαφαινόμενο νικητή, προς της Νέα Δημοκρατία. Δεν θα έχουμε απλώς μια παράσταση νίκης, αλλά ένα εκλογικό αποτέλεσμα, πρόκριμα για τις εθνικές εκλογές.
Να υπενθυμίσω πως στις Ευρωεκλογές του 2014, η διαφορά μεταξύ Νέας Δημοκρατίας και ΣΥΡΙΖΑ ήταν τέσσερις μονάδες υπέρ του δεύτερου και στις εθνικές εκλογές που διεξήχθησαν μετά από οκτώ μήνες, ανήλθε στις 8.5 μονάδες. Διπλασιάστηκε, γιατί ήταν ολοφάνερο πως αυτός θα ήταν ο νικητής.
Συνεπώς, αν ο ΣΥΡΙΖΑ θέλει να αποφύγει αυτό το δυσάρεστο σενάριο θα πρέπει να διενεργήσει ταυτόχρονα τις εθνικές εκλογές με τις ευρωεκλογές.
2. Αν οι εκλογές διεξαχθούν το 2019 αυτό θα σημαίνει πως η ηγετική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ έχει εγκαταλείψει την ιδέα να εκβιάσει εκλογές με μοχλό την εκλογή προέδρου της Δημοκρατίας, τον Μάρτιο του 2020. Αν βέβαια έχει αυτήν την δυνατότητα.
Θα είναι υπερβολικό και θα αποβεί σε βάρος του, αν μερικούς μήνες μετά τις εθνικές εκλογές στείλει τον λαό και πάλι στις κάλπες. Άλλωστε, μέσα σε λίγους μήνες δεν αλλάζει η διάθεση του εκλογικού σώματος, καθώς δεν έχει αρχίσει ακόμα η κυβερνητική φθορά.
Συνεπώς, ο χρόνος των εκλογών είναι συνυφασμένος με μιαν ευρύτερη στρατηγική της ηγετικής ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ, που δεν γνωρίζω αν είναι σε θέση να χαράξει.
Εννοείται, πως αν προκρίνει ως χρόνο διεξαγωγής των εκλογών το φθινόπωρο του 2018, διατηρεί ζωντανή την επιλογή να προκαλέσει εκ νέου εκλογές το 2020. Αν μάλιστα έχει ηττηθεί με ένα ποσοστό άνω του 25% μπορεί να προσβλέπει σε ένα δυναμικό come-back, με δεδομένο πως οι επόμενες εκλογές θα γίνουν με απλή αναλογική.
Ασκήσεις επί χάρτου, θα πει ο αναγνώστης. Πάντα οι σχεδιασμοί είναι ασκήσεις επί χάρτου, αλλά επιβάλλεται να γίνονται, γιατί πάνω στο κεντρικό τους κομμάτι μπορεί να αναπτυχθούν πολλές παραλλαγές, αναλόγως των εξελίξεων.
Κανένα σοβαρό κόμμα δεν βαδίζει στα τυφλά. Επιδιώκει αυτό να δημιουργεί γεγονότα και όχι να σέρνεται από αυτά. Να έχει την πρωτοβουλία των κινήσεων.
Βέβαια, όσο κυλά ο χρόνος και πλησιάζει το όριο της τετραετίας, τόσο χάνεται και το πλεονέκτημα του αιφνιδιασμού από την εκάστοτε κυβέρνηση.
Η Ιστορία έχει δείξει πως ο πληρέστερος σχεδιασμός μπορεί να ανατραπεί από ένα απρόβλεπτο γεγονός. Και στην περίπτωση της πατρίδας μας έχουν συσσωρευθεί τόσα προβλήματα και τόσες εντάσεις, που μια έκρηξη από ένα τυχαίο συμβάν δεν μπορεί να αποκλειστεί.
Υποθέτω, πως τα κόμματα του δημοκρατικού τόξου, θα προετοιμάζονται για όλα τα ενδεχόμενα. Υποθέτω.
