Από τη στήλη αυτή επιχειρηματολογούμε διαρκώς πάνω στην ιδέα ότι στις οργανωμένες πολιτείες σημασία έχει η καλή λειτουργία των θεσμών και δευτερευόντως τα πρόσωπα που φέρουν ένα αξίωμα. Τα πρόσωπα έρχονται και παρέρχονται αλλά οι θεσμοί της σύγχρονης, δημοκρατικής πολιτείας πρέπει να λειτουργούν καλά και για το συμφέρον και την ωφέλεια των πολλών.
Έτσι, μας είναι αδιάφορες οι πεποιθήσεις, πολιτικές και θρησκευτικές των λειτουργών στο βαθμό που αυτές δεν τους εμποδίζουν να ασκήσουν επαρκώς τα καθήκοντά τους και είναι βέβαιο ότι όταν, στο πλαίσιο των καθηκόντων τους, απευθύνονται στην κοινή γνώμη οι απόψεις που εκφέρουν πρέπει να είναι θεσμικές και να μην «βάφονται» από τις πολιτικές ή θρησκευτικές τους πεποιθήσεις.
Τα ίδια και ίσως και με μεγαλύτερη αυστηρότητα ισχύουν για τους δημοσιογράφους αλλά και για τους αρθρογράφους. Όταν υπάρχει συγγενική ή επαγγελματική σχέση με το πρόσωπο ή το αντικείμενο που είναι θέμα του ρεπορτάζ ή του σχολιασμού μας πρέπει να δηλώνεται. Ο αναγνώστης, τηλεθεατής, ακροατής έχει δικαίωμα να γνωρίζει τυχόν σχέσεις, για να αποφασίσει ο ίδιος πως θα εκλάβει όσα ακούει ή διαβάζει.
Ως άνθρωποι της επικοινωνίας μάλιστα, μπορούμε να διαβεβαιώσουμε ότι το κοινό δεν ενοχλείται επειδή κάποιος εκφράζει απόψεις με τις οποίες διαφωνεί. Αγανακτεί, όταν υποψιάζεται ότι οι απόψεις αυτές εκφέρονται για να υπηρετήσουν ένα στόχο, ένα σκοπό, μια κυβέρνηση, ένα κόμμα, μια εταιρεία, χωρίς αυτό να δηλώνεται. Στη δημοσιογραφία και την αρθρογραφία, ακόμα και την «αρθρογραφία των πολιτών» στα σχόλια που κάνουμε όλοι στα social media δηλαδή, το «εμπορεύσιμο αγαθό», δηλαδή αυτό που έχει μεγάλη αξία δεν είναι άλλο από την εμπιστοσύνη. Εμπιστοσύνη. Αυτή είναι η λέξη κλειδί, το πολύτιμοαγαθό που χτίζεται σε βάθος χρόνου και μόνον εάν και εφόσον δημοσιογράφοι και αρθρογράφοι δηλώνουμε τις σχέσεις μας. Εξάλλου ο κόσμος δομείται πάνω στις σχέσεις πολλές από τις οποίες είναι ιεραρχικά δομημένες. Κανένας δεν έχει πρόβλημα όταν σχετίζεσαι. Το πρόβλημα ξεκινά όταν το κρατάς κρυφό.
Τις τελευταίες ημέρες λοιπόν, με την επιδημία του κορονοϊού η υγεία μας και η οικονομία δεν είναι τα μόνα διακυβεύματα. Κινδυνεύει και η αξιοπιστία μας.
Κινδυνεύει η αξιοπιστία των ειδικών που επιτρέπουν στις θρησκευτικές τους πεποιθήσεις να θολώνουν τις επιστημονικές απόψεις και παραπλανούν το κοινό.
Κινδυνεύει η αξιοπιστία των θεσμικών οργάνων και της κυβέρνησης εφόσον διστάζουν να πάρουν μέτρα να μην δυσαρεστήσουν κάποιους.
Κινδυνεύει και η αξιοπιστία των δημοσιογράφων, των αρθρογράφων αλλά κι όσων σχολιάζουν στα σόσιαλ μήντια.
Είναι θέμα δεοντολογίας. Ας αδράξουμε την ευκαιρία που μας δίνει αυτή η περιπέτεια για να πειθαρχήσουμε προς αυτούς τους κανόνες, τους γραπτούς αλλά και τους άγραφους.
